เรื่องราวของอารมณ์ ..อารมณ์ที่เราใช้กายวาจาใจ ใช้วิญญาณทั้งหก ..ไปสัมผัส ตาเห็นรูป หูได้ยินเสียง เกิดอารมณ์พอใจไม่พอใจ อยากได้ อยากเป็น มีอารมณ์นึกคิดต่างๆ มีการคล้องเวรกรรมทั้งวัตถุที่มีชีวิตไม่มีชีวิต มันก็เกิดอารมณ์ปรุงแต่งเกิดขึ้น อีกทั้งจิตที่นำพากายเคลื่อนที่ไป ไปทำการทำงาน เสาะแสวงหาปัจจัย เรื่องทำมาหากิน เรื่องที่มีภาระ.อะไรต่างๆมากมาย มันก็เกิดสิ่งหนึ่ง ที่อารมณ์ของเรา วิญญาณทั้งหกของเรา นำเข้ามาสู่เรือนกาย เป็นลักษณะของสีดำๆ เขม่าดำๆ สีม่วงสีน้ำตาล ตกลงไปสู่ธาตุทั้งสี่ที่ประกอบเรือนกาย
สิ่งที่เราใช้กายไปตามอารมณ์ที่ปรุงแต่ง มีกิริยากายวาจาใจ นั่นมันล้วนเกิดมีการบันทึก ลงไปในธาตุทั้งสี่ ตลอดชีวิต ..สะสมกรรม ที่เราใช้กายไปตามอารมณ์ ..เป็นทาสของอารมณ์อยู่ ..ก็มีการบันทึกลงที่ธาตุทั้งสี่ตลอดเวลา ..โดยที่เราไม่รู้จัก ..ในสิ่งที่เกิดขึ้น ว่า จิตของเราเองสะสม เรื่องราวของกรรมไว้อยู่ มีแต่นำเข้ามาสู่กายสู่จิต เมื่อมันมากเข้าๆ..อารมณ์ที่สะสมเข้ามามากเข้าๆ
.. มันก็เหมือนกายเราหนัก จิตเราหนัก เหน็ดเหนื่อย ..เหนื่อยทั้งกายทั้งจิต สมองมึนงง เบื่อหน่าย ท้อแท้ ยิ่งมีอารมณ์ผิดหวัง ไม่ได้ดังใจ ไม่เป็นไปอย่างที่คิดยึดว่าเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ ..วิตกกังวล..ปลงไม่ตก
เมื่อมี..อารมณ์โศกเศร้าเสียใจเกิดขึ้น กระหน่ำเข้ามา ..มารบกวนจิตบ่อยๆ มันยิ่งตกอยู่ในวังวน เหมือนถูกดูดให้จม ลงไปในกระแสน้ำวน ไม่มีเรี่ยวแรง ที่พาจิตออกจากกระแสน้ำวนนั้นได้ จิตมันอ่อนแรง .อารมณ์ที่เหมือนกระแสน้ำวน ก็ดูดจิตให้จมลงไปๆ อยู่ในกระแสน้ำวน อารมณ์ซึมเศร้าเบื่อหน่ายท้อแท้ก็เกิดขึ้น ..เนื่องด้วยสิ่งที่เราสะสมเข้ามา เก็บลงไปในธาตุทั้งสี่ บ้างก็เรียกว่า จิตใต้สำนัก
มีเรื่องราวของน้องคนหนึ่ง ที่เจอะเจอกันครั้งแรก ก็ไม่มองหน้าใคร ไม่สบตา ไม่พูดไม่จา สภาพจิตมองดูภายใน เหมือนคนร้องไห้ข้างในตลอดเวลา ลองอ่านดู ปัจจุบันน้องคนนี้ จิตใจเข้มแข็งขึ้นมาเป็นปกติ ละเรื่องราวของอารมณ์ เข้าใจเรื่องราวของอารมณ์ได้มากขึ้น รู้จักว่าจะปลดปล่อยอารมณ์กรรมออกไปได้อย่างไร https://www.blockdit.com/posts/61c1ddc0e02f8bf9e80fc46a
เวลารู้สึกเหงา ..อารมณ์มันเหงา มันเหมือนเราไปพายเรือคนเดียว อยู่ในทะเลที่อ้างว้างเดียวดาย บรรยากาศ ก็เหมือนอาทิตย์จะลับขอบฟ้า เวิ้งว้าง โพล้เพล้ ..อาทิตย์กำลังจะลับขอบฟ้า ความมืดกำลังจะเข้ามาปกคลุม มองไม่เห็นอะไร รอบข้าง ง่อยเหงาเดียวดาย จะนั่งจะนอน มันเหงาเดียวดาย.. ยิ่งอารมณ์มายุแหย่ ปรุงแต่ง เรื่องนั้นเรื่องนี้ ชีวิตนี้ไม่มีความหมาย..มันก็เหมือนถูกกระน้ำ ดูดให้จมดิ่งลงใต้ท้องน้ำ
.. ความเหงาก็เป็นอารมณ์ จิตมันถูกจมลงไป อารมณ์อดีตที่ผิดหวัง เสียใจก็ปรากฏเกิดขึ้นมาอีก .ห้อมล้อมจิต ..คร่ำครวญ อย่างนั้นอย่างนี้ คร่ำครวญหาเหตุ ทำไมน่ะไม่ได้เป็นอย่างนั้นอย่างนี้ ..จิตมันก็ยึดอารมณ์นั้น เหมือนอยู่ในคอกบรรยากาศ ที่อารมณ์เหงาอุปโลกน์ให้ ..มายาของอารมณ์ ให้ความรู้สึกทุกข์สุข ..ด้วยลีลาของมายา ..จิตก็ไปยึดมายาของอารมณ์นั้นอยู่ ถ้าเป็นคำในทางธรรม ..เค้าก็เรียกว่า หลง.. ที่อยู่ในคำสามคำว่า โลภโกรธหลง ..เป็นคอกกักกันจิตที่อาศัยในเรือนกาย
อารมณ์ว้าเหว่ ..เหมือนเราอยู่บ้านคนเดียว มีเพื่อนมาเยี่ยม กินข้า คุยกันสนุกสนาน ..พอเค้ากลับไปกันหมด ..อยู่ตัวคนเดียว ..อารมณ์ความรู้สึก..ว้าเหว่..ก็เข้ามา..ว้าเหว่อยู่ตัวคนเดียว..
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
