อุปสรรคในการปฏิบัติธรรม คือความขี้เกียจ ง่วงบ้าง หาวบ้าง ถึงเวลาปฏิบัติธรรมไม่ทำ ไม่ยอมตัด ห่วงเรื่องนั่นเรื่องนี้ ..ทำงานมาเหนื่อยแล้ว ใช้อารมณ์มามาก เหนื่อย ..ไปดูทีวี ไปฟังเพลง ..นึกว่าผ่อนคลายอารมณ์ .ไปดูข่าวก่อน ..ที่สุด ก็ล่วงเลยเวลา เดี๋ยวก่อน..เพลิดเพลินไปกับอารมณ์ ทางหูทางตา ..เค้าว่า เบื้องหลังมาจากความขี้เกียจ ให้ไปหลงลืมการปฏิบัติธรรมไป
..นี่ที่เขียนนี่ ..สำหรับคนที่อยู่ทางโลก ต้องทำมาหากินมีภาระมากมาย แต่ก็ปฏิบัติธรรมเป็นนิจสิน..ก็เจียดเวลาของโลก มาเป็นเวลาของธรรม นำกายพ่อแม่ที่อาศัยไปทำการงานจมอยู่กับโลก ..แต่นำกายพ่อแม่มานั่งสวดมนต์ ภาวนา ให้กายได้พักจากอารมณ์ที่ปรุงแต่ง
..มันก็ยังทำยาก ..ปล่อยให้จิตมันหลับใหลไปตามอารมณ์ที่ปรุงแต่งกาย ฝืนเค้ายาก..นอนดีกว่า ..ไม่เห็นว่าการสวดมนต์กราบพระ จะได้อะไร ..ก็เค้าทำให้กายได้ พักจากอารมณ์ปรุงแต่ง ..จะไปไขว้คว้าเอาอะไร เค้าทำให้กายสงบ จิตสงบ จากอารมณ์ จิตจะได้มีกำลัง ..ไม่ใช่เป็นทาสของอารมณ์ทับกายทับจิตตลอดเวลา
พอจะนั่งภาวนา สงบจิตเสียหน่อย ..โลกก็มาถ่วง ..อารมณ์ง่วงเหงา สะลืมสะลือ ก็เข้ามา ทำให้กายโยกไปไหวมา ..ไม่ไหวแล้ว ..จะนั่งปล่อยวางอารมณ์ นิ่งๆเฉย ไม่มีอารมณ์ ..ทำยาก ..สู่นั่งคิดนั้นคิดนี่ ..คิดไปเรื่อยเพลิดเพลินกับอารมณ์ที่เค้าให้นึกคิด..นั่งได้เป็นชั่วโมงๆ ไม่หยุดคิด
เรื่องของบทสวดมนต์ ก็ล้วนเป็นคำสูงๆ เอาพูดมาสวด เป็นปิยวาจา เอาวาจาไปจมกับโลก ติเตียนคนนั้นคนนี้วิจารณ์กรรมคนนั้นคนนี้ เผลอด่าเค้าบ้าง.. จะให้เอาวาจามาสวดมนต์ พูดในคำสูงๆ ทำไม่ได้ ยิ่งพูดหน้าพระ พูดว่าจิตข้าพเจ้าอาศัยกายบิดามารดา นำกายบิดามารดามากราบพระ ปากก็ไม่เปิดให้พูดเป็นเสียง ให้หูตัวเองไดยินได้ ..แต่ไปพูดว่าติเตียนคนนั้นคนนี้ได้ วาจาที่มีคำสูงกระทำไม่ได้
มีผู้หญิงคนหนึ่ง อุตส่าห์สละเวลามาปฏิบัติธรรม ..เดินจงกรม เค้าบอกให้ภาวนา พุทโธ ..เดินไปเดินมา ก็เดินท่องคาถา ..อยากได้สิ่งนั้น ปฏิบัติธรรมหวังร่ำรวย ..ท่องเข้าไป .ปฏิบัติธรรมเดินสองชั่วโมง ก็ได้กรรมกลับไป ..เค้าเรียกว่า ปฏิบัติธรรมได้มั้ย หรือว่า ปฏิบัติไปตามกรรมที่ยึดถือ มาปฏิบัติธรรม..แต่มุ่งมั่นหากรรม
..แล้วก็ไปพูดว่า ไปปฏิบัติธรรมมา ..แต่เอ๊ะ ..ทำไม่ลักษณะของบุญกุศลไม่ปรากฏ ..ก็มัวมุ่งมั่นอย่างนั้น ไม่ใช้เหตุผล ว่าเค้ามาปฏิบัติธรรม ..เพื่อให้ได้อะไร จากการปฏิบัติ ..เค้าต้องการให้จิตสงบ ..ลดละอารมณ์
เรื่องไม่ยอม แบ่งเวลาสละเวลาทางโลก มาเป็นเวลาปฏิบัติธรรมนี่มันพูดกันยาก เพราะจะมาทางธรรม โลกก็ขัดไม่ให้เวลา ..ให้มีเวลาอยู่กับกรรม อยู่กับอารมณ์ที่เค้าปรุงแต่งในกาย ไม่หยุดหย่อน ยิ่งตอนร่างกายแข็งแรงปล่อยเวลาให้ล่วงเลย พอแก่แล้ว ..จะไปนั่งสวดมนต์ ร่างกายก็ทักท้วง แบกกรรมมาเยอะ ..แบกกรรมมากนัก จะนั่งก็โอย จะลุกก็โอย ความเจ็บป่วยเข้าเยี่ยม ..เลยไม่ต้องปฏิบัติธรรม ..หมดโอกาส ..ไปจนวันตาย..ก็ไม่ได้ทำ..
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
