ใบนัดวันที่ 25
“เซน เลิกได้แล้ว จะออกบ้านแล้วครับ” เสียงตะโกนของแม่ ทำให้ผมต้องรีบวาง จอยส์สติ๊ก1 ในมือลงพร้อมๆกับหยุดเล่นเกม play stationลงทันที ขืนให้แม่เรียกซ้ำ 2 มีหวังตอนที่ลงบ้านเป็นได้เห็นหน้าแม่กลายเป็นนางยักษ์แน่ๆ
วันนี้เป็นวันที่ 25 ที่ผมจะต้องไปพบคุณหมอตามใบนัดที่โรงพยาบาล ในทุกๆเดือน เป็นเวลากว่า 4 ปีแล้วนับตั้งแต่ตรวจพบว่าผมเป็นโรคนี้ตอนอายุ 1 ขวบ โรคที่ผมเป็น มีชื่อที่เรียกยากและจำยากสำหรับผม คือโรคเลือดธาลัสซีเมีย2 ครับ โรคนี้คนที่เป็นส่วนใหญ่จะต้องได้รับเลือดหรือไปเติมเลือดที่โรงพยาบาลทุกเดือน
หากว่าเดือนไหนไม่ได้เติมเลือด ร่างกายผมจะมีความอ่อนเพลียมาก ที่สำคัญแม่บอกผมว่า ผมจะโตช้าตัวเล็กแล้วก็หน้าเปลี่ยนอีกด้วยทำให้ไม่หล่อครับ และเพื่อให้ผมได้มีชีวิตรอดและได้เติบโตเหมือนกับเด็กคนอื่นๆทั่วไป ทุกๆวันที่ 25 ของทุกเดือนตามที่หมดนัด ผมก็จะต้องไปเติมเลือดที่โรงพยาบาลอย่างต่อเนื่องทุกเดือน
การมาโรงพยาบาลสำหรับผมหากไม่นับที่ต้องโดนเจาะเลือดเพื่อแทงสายน้ำเกลือ และต้องคาเข็มที่หลังมือเพื่อเติมเลือด ก็ไม่ถือเป็นเรื่องที่น่ากลัวแล้ว อาจเพราะผมเริ่มชิน พี่ๆพยาบาลก็ใจดีทุกคนครับ และที่ดีไปกว่านั้นคือ ผมมีแก๊งค์เพื่อนสนิท 3 คนที่ต้องมาเจอกันทุกๆวันที่ 25ในแผนก OPD.(Out Patient Department/ผู้ป่วยนอก)
โรคเลือดเด็กแน่นอนว่าทุกครั้งที่พวกเรารวมตัวกัน เสียงหัวเราะ พูดคุยกันของพวกเราจะดังไปทั่วบริเวณห้องตรวจของแผนกโรคเลือดเด็กเลยก็ว่าได้ พี่นกพยาบาลยังชอบแซวพวกเราว่า เป็นแก๊งค์boy band เกาหลีเลย แต่ไม่ใช่ร้องเพลงเพราะนะครับ แต่เป็นเสียงที่ดังลั่นของพวกเรามากกว่า
พวกเรา3 คนเป็นโรคที่ต้องได้รับการให้เลือด จากภาวะของโรค เหมือนๆ กันแต่ อย่างผมเป็นโรคเลือดธาลัสซีเมีย ส่วนเจิ้นอายุน้อยกว่าผม 1 ปี เค้าเป็นโรคลูคิเมีย(มะเร็งเม็ดเลือดขาว) และบัสอายุมากกว่าผม 1 ปี เค้าเป็นโรคฮิโมฟิเลีย3 ทุกครั้งที่พวกเรามารวมแก๊งค์กัน เจิ้นจะเอาเครื่องเล่นเกม(gameboy)มาเล่นด้วยกัน เราจะพลัดกันเล่น พลัดกันลุ้นกันคนละตา สองตา มันทำให้เพลินมาก
ปกติในการให้เลือดหนึ่งถุง จะใช้เวลาในการให้อยู่ราวๆ 2-3 ชม.เชื่อมั้ยครับ บางทีผมแทบไม่อยากให้เลือดหมดถุงเร็วๆแล้วต้องกลับบ้านเลย อยากจะอยู่เล่นกับเพื่อนให้นานๆ เพราะเกมมันสนุกมากจริงๆ
วันที่ 25 ของเดือนมาถึงอีกแล้ว ครั้งนี้ผมไปถึงโรงพยาบาลเป็นคนแรก นับจากพวกเราสามคน รออยู่ไม่นาน เจิ้นก็ตามมา ส่วนใหญ่เจิ้นกับผม พอมาถึงพวกเราก็จะต้องไปเจาะเลือดพร้อมๆกับ คาเข็มเพื่อรอการให้เลือด รอไม่นานพี่นกพยาบาลจะเป็นคนเอาถุงเลือดมาใส่ที่เสาน้ำเกลือของพวกเราคนละถุง
บางทีผมกับเจิ้นยังแอบแข่งกันด้วยว่าเลือดของใครจะหมดก่อนกัน ส่วนบัสจะมีมาแจมให้เลือดกับผมและเจิ้นเป็นบางครั้ง เพราะบางครั้งเค้าก็แค่มาตรวจร่างกายกับคุณหมอเฉยๆ แต่เค้าก็จะแวะมาพูดคุยและเล่นเกมกับผมและเจิ้นทุกครั้ง ที่พวกเรามาเจอกันในวันที่ 25 แต่ วันนี้ ทำไมไม่เห็นบัสมา
“พี่นก ทำไมวันนี้บัสยังไม่มาอีกครับ” จำได้ว่าผมถามพี่นกแทบจะทันทีที่เจอพี่นกพยาบาลเดินถือถุงเลือดมาคล้องกับเสาน้ำเกลือของผม
“น้องบัส เค้าไม่ต้องมาแล้วค่ะ” พี่นกตอบคำถามของผมด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก
“อ่าวทำไมล่ะครับ” ผมถามพี่นกกลับทันที ที่ได้ยินพี่นกบอกมาแบบนั้น
“น้องบัสเค้า ไปสบายแล้วค่ะ” พูดจบพี่นกก็เดินออกไปจากห้องของผมไปเลย ชนิดที่ไม่ได้เปิดโอกาสให้ผมได้ถามอะไรมากไปกว่านั้นได้อีก
ตอนที่ได้ยินคำตอบแบบนี้ ผมกับเจิ้น หันมามองหน้ากัน แล้วก็คิดกันเอาเองว่า บัสคงน่าจะหายจากโรคแล้วแน่ๆเลย เรื่องดีคือเค้าไม่ต้องมาโดนเจาะเลือดทุกวันที่ 25 เหมือนพวกเราอีกแล้ว แต่เรื่องแย่คือพวกเราจะไม่ได้เจอกันอีกแล้ว ผมคงต้องคิดถึงเค้ามากแน่ๆ
คำตอบเรื่องของบัส เดินทางมาถึงผมผ่านทางแม่ผม ที่เดินเข้ามาหลังจากพี่นกออกไปจากห้องที่ผมกับเจิ้นนอนให้เลือดกันอยู่ได้ไม่นาน คือความจริงที่ว่า บัสประสบอุบัติเหตุ จากการเล่นฟุตบอลที่โรงเรียน เค้าโดนลูกบอลที่เพื่อนเตะลูกมาแรงมากอัดกระแทกเข้าที่บริเวณหน้าท้องของเค้า ด้วยอาการของโรคที่บัสเป็น ทำให้เค้ามีเลือดออกในช่องท้อง และเลือดดันไหลไม่หยุด ตอนที่มาส่งถึงโรงพยาบาล บัสก็เสียเลือดมากแล้วรวมถึงร่างกายเค้าทนรับภาวะขาดเลือดไม่ไหว ทำให้เค้าช็อค ระบบการทำงานของอวัยวะภายในล้มเหลว
แม่บอกว่าบัสมาถึงโรงพยาบาลช้าไป คุณหมอช่วยไม่ทัน เค้าจึงต้องจากไปอย่างไม่มีวันกลับ ด้วยเหตุนี้..
วันที่ 25 ของอีก รอบเวียนมา รอบนี้ ผมกับเจิ้น พยายามไม่พูดถึงบัสอีก เพราะเราไม่อยากเศร้าที่เราเสียเพื่อนไป เราสองคนปรับตัวที่จะเล่นด้วยกันแค่ สองคน ในที่สุดก็พบว่ามันก็สนุกได้เหมือนกัน แม้จะแปลกๆในช่วงแรก แต่สองคนก็มีข้อดีของ สองคนตรงที่ไม่ต้องรอคิวเล่นgameboy นาน ก็เราสลับกันแค่สองคนเอง นี่ครับ วันที่25 ของรอบนี้ เจิ้นมีข่าวดีของเค้ามาบอกผมด้วย เขาพูดขึ้นในตอนที่ผมกำลังพยายามเอารถแข่งของผมเข้าเป็นลำดับที่หนึ่งของเกมneed for speedพอดี
“เซน พ่อเจิ้นเจอไขกระดูกที่ตรงกับของเจิ้นแล้ว” เจิ้นพูดด้วยสีหน้าอมยิ้ม ในขณะที่ตาเค้าก็มองมายังเกมที่ผมกำลังเล่นอยู่เพื่อร่วมลุ้นไปกับผมด้วย
“หรอ ดีใจด้วยนะเจิ้น แล้วเจิ้นจะไปเข้าห้องปลูกถ่าย วันไหนล่ะ” ผมถามเจิ้น ถึงขั้นตอนต่อไปของการรักษาทันที หลังจากได้รับไขกระดูก
โดยปกติในความเข้าใจของคนไข้โรคเลือดอย่างพวกเรา เราจะมีโอกาสและความหวังจากการรักษาโรคให้หายขาดได้ก็ด้วย การรักษาที่ได้รับการปลูกถ่ายไขกระดูก1 เท่านั้น การจะได้รับการปลูกถ่ายไขกระดูกได้ ผู้ป่วยจะต้องได้ ไขกระดูกที่ มี HLA2ที่ตรงกัน 6/6 (หกต่อหก)
ตำแหน่งจึงจะดีที่สุด ต่อการเข้ารับการปลูกถ่ายไขกระดูก แหล่งในการหาไขกระดูกให้ได้ตรงกันที่สุด นอกจากหาได้จากพ่อ แม่ ญาติ พี่น้อง ใกล้ชิดแล้ว ยังสามารถหาได้ในแหล่ง ธนาคารสเต็มเซล3หรือ ธนาคารไขกระดูกที่มีทั้งในไทย คือที่สภากาชาด และในต่างประเทศ ทั้งในอเมริกา ไต้หวัน และเกาหลี ในต่างประเทศจะมีราคาที่สูงมาก จะใช้แต่ในเฉพาะในคนไข้รายที่มีกำลังทรัพย์และไม่สามารถหาได้จากแหล่งในประเทศ
ในส่วนของตัวผมเองก็เริ่มๆหาจากคนในครอบครัว ญาติพี่น้องใกล้ชิด ก็จับมา match (การจะรู้ว่าสเต็มเซลหรือไขกระดูกmatchกันได้หรือไม่นั้นต้องทำการตรวจในห้องแล็ป โดยการเจาะเลือดเพื่อส่งตรวจ) แล้วพบว่าไม่ตรงกันถึง 6 ตำแหน่งเลยครับหากไม่ตรงแล้วนำมาทำการปลูกถ่ายไขกระดูกก็จะทำให้โอกาสในการเปลี่ยนไขกระดูกไม่ได้ผล หรือได้ผลลัพธ์ที่ไม่ปลอดภัยครับ ดังนั้น คุณหมอก็เลยให้ผมรอไปก่อน อย่าเพิ่งรีบทำ หรือก็คือการให้เลือดรอไปก่อนนั่นเอง การที่เจิ้น หาพบสเต็มเซล ที่ตรงกับของเค้าแล้ว ผมเลยดีใจกับเค้ามากจริงๆ
จำที่คุณหมอเคยบอกว่า โอกาสที่ ในคนเราจะมี HLA ที่ตรงกันได้นั้น เปอร์เซ็นต์ แทบจะเรียกได้ว่า 1 ใน 50,000 รายเลยครับ ในพี่น้องพ่อแม่เดียวกันจะมีโอกาสตรงกันมากกว่า แต่ก็ยังอยู่ในค่า 1 ต่อ 25,000ราย อยู่ดี ถือว่ายากมากนะครับที่คนเราจะเจอสเต็มเซลที่ตรงกัน เพราะฉะนั้นผมก็เลยได้แต่รอ ต่อไป .....
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
