15 ต.ค. 2023 เวลา 01:56 • ปรัชญา
เรื่องราวของการกระทำ การสะสมบุญกุศลบารมี มาตลอดระยะเวลายาวนานเป็นอสงไขย ขององค์พระสัมมาสัมพุทธ ท่านสะสมมาตลอด แม้บางชาติท่านไปเกิดเป็นนกแขกเต้า .นิสัยของความกตัญญูรู้คุณ ก็ติดไปกับจิตของท่าน พ่อแม่แก่เฒ่าชรา ..ท่านก็ให้พ่อแม่อยู่ในรัง ..เพราะร่างกายอ่อนแอ ..บินไม่ไหว ท่านก็บินไปหาอาหารมาเลี้ยงพ่อแม่ เรื่องราวของการสะสมบุญกุศลบารมี ท่านกระทำมาตลอด สร้างทาน สร้างบุญ สร้างบารมี
คำว่า ..กตัญญูรู้คุณพ่อแม่ ..มันมีความสำคัญ ต่อจิตที่สร้างบุญกุศลบารมี ..เพราะมันต่อเนื่องไปในเรื่ิองพ่อแม่ในชาติต่อๆไป ที่จะได้กายพ่อแม่ ที่สงเคราะห์ มีพ่อแม่เป็นอะไร ..เป็นสัตว์หรือมนุษย์ ..พ่อแม่จะให้กายครบอาการสามสิบสองหรือไม่ ..เรื่องพระคุณพ่อแม่ จึงมีความสำคัญต่อจิต ..หากเริ่มต้น ไม่รู้จักพระคุณพ่อแม่ ตอบแทนพระคุณพ่อแม่ .เรื่องจะมีพ่อแม่ที่ในชาติต่อไป ..ก็ยากเย็นแสนเข็น ..มันจึงเป็นเรื่องราวที่จิตนั้นต้องใคร่ครวญพิจารณาให้ดีๆ ใช้เหตุผลที่ดี ว่าจิตต้องเดินทางต่อ เมื่อหมดสังขารปัจจุบัน
เรื่องของการสะสมทานสะสมบุญ นั้นเค้าสะสมกันมาหลายชาติ การสะสมบุญกุศล..เค้าก็สละปัจจัยที่ตนเองยึดถือ จากการใช้แรงกายพ่อแม่ไปหามา ที่ต้องใช้กายพ่อแม่ที่อาศัยไปหามา แล้วแบ่งเล็กๆน้อยๆ สร้างบุญกุศล ..ทำด้วยความนอบน้อม ทำด่วยความเต็มใจ ไม่เรียกร้องขอคืนอะไรทั้งนั้น เรียกร้องความร่ำรวยมั่งมีศรีสุข เค้าทำเพื่อสละความยึดถือ..จิตยึดถือวัตถุปัจจัย..ยึดสิ่งที่ทำเป็นทุกข์ เมื่อเกิดมาได้พบรอยของศาสนา บางชาติ..ไปเกิดในดินแดนที่ไม่มีศาสนา ..ก็ช่วยเหลือเกื้อกูลกันไป ..มีความเห็นอกเห็นใจกัน ..ก็เป็นแค่ทาน ..
1
พอสะสมบุญกุศลมาก ..สะสมเก็บไว้ที่ธาตุทั้งสี่ ..บุญกุศลที่สะสมมามาก ก็นำพาส่งเสริม ..ให่สร้างบารมี ..ปฏิบัติธรรมขึ้นมา โดยอาศัยบุญกุศลที่สะสมมา มาปฏิบัติธรรมเกิดขึ้น ในการปฏิบัติธรรม ..เรื่องรอยทั้งสี่ขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ยืนเดินนั่งนอน ทำจิตเป็นมัชฌิมา เพื่อคลี่คลายกรรม เนื่องด้วยคนเรานั่นสร้างเวรกกรม ก็ใช้กิริยายืนเดินนั่งนอน..ไปก่อเวรกรรมสร้างกรรมให้กับตัวเอง ต้องมีอารมณ์ต่างปรุงแต่งตลอดเวลา ในกิริยาทั้งสี่ตั้งแต่เกิดจนตาย มีอารมณ์โลภโกรธหลงนำพาจิต สั่งกายไป มีกายวาจาใจ ..ที่เป็นกรรม
คราวนี้ เราก็มาเดินในกิริยารอยทั้งสี่ขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า เรามากระทำในรอยนี้ ปลดเปลื้องเวรกรรม ปลดปล่อยอารมณ์ ไม่ยึดอารมณ์ ..ทำกายนิ่งเฉย ..ด้วยสติสัมปชัญญะ เราก็มาเรียนรู้ศึกษาธรรม ในรอยทั้งสี่นี้ . ให้เกิดสติของจิต ให้จิตเข้มแข็ง เกิดปัญญาธรรม คลี่คลายเวรกรรม ..มันมีเรื่องราวต่างๆเกิดขึ้นมากมายให้เรียนรู้จัก
ท่านบอกว่า ต้องเอารอยทั้งสี่ขององค์พระสิทธัตถะมาศึกษา กระทำขึ้นทุกรอย .ที่เรื่องราวเหล่านี้ มันเป็นเรื่องราวของจิต..จิตศึกษาธรรม เรื่องมโนทศึกษาของจิต ..กระทำไปให้เกิด มรรค ๔ ผล ๔ พระนิพพาน ๑ จนบรรลุธรรม เรื่องราวของการสะสมทาน สะสมบุญ สะสมบารมี เค้าก็ศึกษากันว่า ทำแล้ว บุญกุศลบารมี เก็บไว้ที่ใด เค้าก็ศึกษาเรียนรู้ ..ให้จิตเรียนรู้ขึ้นมา เรื่องกรรมที่ที่ตนเองสะสมมา ก็ต้องเรียนรู้จัก ว่ามาจากไหน เรื่องภาพ แสง สี เสียง เหตุผล
มันมีอะไรมากมายที่จิตต้องศึกษา เรื่องของกายวาจาใจ..ทำให้เกิดอะไรบ้าง เรื่องสัจจะ..ทำให้เกิดขึ้น ..แล้วจิตได้อะไร เรื่องขันติบารมี ..เรื่องการชดใช้กรรม จิตขยาย..จิตกระจายบุญกุศล เรื่องภพภูมิ ..มันเป็นเรื่องราวของการเรียนรู้ ให้จิตเข้าใจ ในเหตุผล ที่จิตหลงใหลยึดถือ จมอยู่กับเวรกรรม
..เรื่ิองราวเหล่านี้ ล้วนอาศัย ศึกษาในรอยทั้งสี่ขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า เรื่องพระสอนจิต ธรรมสอนจิตเรื่องราวแสง สี เสียง ภาพ เหตุผล ภายในจิต ..มากมาย ..ล้วนเป็นเรื่องราวของจิตที่ปฏิบัติธรรมขึ้นมา แล้วเกิดสิ่งหนึ่ง ที่เค้าเรียกว่าปัจจัตตังเกิดขึ้น เป็นความรู้เป็นความสามารถของจิต ของจิตที่เรียนรู้จัก ในเรื่องต่างๆ ก็จะค่อยๆเรียนรู้จัก ปัญญาธรรม
..จิตของข้าพเจ้า อาศัยอยู่ในเรือนกายของคุณบิดามารดาของข้าพเจ้า ..จิตข้าพเจ้า มีพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เป็นที่พึง ..จิตของข้าพเจ้าอาศัยอยู่ในกายคุณบิดามารดา เพื่อนำกายบิดามารดามาสร้างบุญบารมี ตามรอยองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า
..รอยพระสิทธัตถะ รอยพระเวสสันดร …ก็เป็นตัวอย่างให้เรามองดูเป็นเยี่ยงอย่างว่า การที่จิตจะสะสมบุญกุศล บารมี มีปัญญาไปอยู่ป่า สละทุกอย่างไปอยู่ป่าเพื่อไปชำระสะสางจิต ต้องไปตัวคนเดียว ..ไปอยู่ป่าคนเดียว ..จิตที่มีบุญบารมี มีปัญญาจึงสามารถกระทำได้ .จนสำเร็จธรรม
..รอยทั้งสี่ขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ..มันเหมือนเดินบนไม้ไผ่ลำเดียว วางพาดปากเหว..เผลอสติ ขาดสติ ขาดความขันติอดทน จิตไม่แข็งแกร่ง ..อดทน..ไม่มีบุญกุศลหนุนนำ ..มาเดินในรอยทั้งสี่ของท่านไม่ได้เลย หรือ มาเดินในรอยนี้..ที่จิตมีพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์เป็นที่พึ่ง ..เท่านั้นพอ ..พอมาเดินทางนี้ ก็ล่วงหล่นตกเหว เลิกกระทำ ..หันไปเอาคาถา เวทมนต์ ไสยศาสตร์ เจ้าพ่อเจ้าแม่ ..ไปเป็นที่พึ่ง ..พึ่งเพื่อจะสร้างกรรมให้มากขึ้น เกิดตายยาวนาน ..มันจึงเป็นเรื่องยาก ที่จะเดินตามรอยทั้งสี่ขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า
ปฏิบัติธรรมต้องมีขันติ จับตนค้นตน แก้ไขนิสัยตน https://www.blockdit.com/posts/618aa7ba4b642406eec931eb
โฆษณา