เส้นแบ่งที่แท้จริงระหว่างอิสราเอลและปาเลสไตน์
แม้ว่าการก่อการร้ายอันชั่วร้ายของฮามาสควรถูกประณามอย่างไม่มีเงื่อนไข
แต่เราต้องไม่ทำให้ปัญหาที่แท้จริงในดินแดนศักดิ์สิทธิ์สับสน ทางเลือกไม่ใช่ฝ่ายหัวรุนแรงฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง
นี่เป็นเรื่องระหว่างผู้นับถือนิกายฟันดาเมนทัลลิสท์ทั้งสองฝ่ายและทุกคนที่ยังคงเชื่อในความเป็นไปได้ของการอยู่ร่วมกันอย่างสันติ
เช่นนั้นแล้ว....ชาวยิวเป็นผู้ก่อการร้ายหรือไม่?
ศาสนาที่เก่าแก่ที่สุดในโลกคือศาสนายิว และคนที่รวยที่สุดในโลกคือชาวยิว
ศาสนาคือความศรัทธาที่ยับยั้งความชั่วร้ายในธรรมชาติของมนุษย์ กล่าวกันว่าคนที่หาเงินได้มีไอคิวสูง
ยิวและจีนเป็นกลุ่มชาติพันธุ์ที่ฉลาดที่สุดในโลก แล้วใครคือผู้ก่อการร้าย
มาดูสังคมปัจจุบันที่ความชั่วร้ายตามธรรมชาติของมนุษย์แพร่ระบาด การโกง การลักพาตัว และการโจรกรรมมีอาละวาด
ความแตกต่างระหว่างสิ่งนี้ กับ ผู้ก่อการร้ายคืออะไร?
การกระทำป่าเถื่อนที่กลุ่มฮามาส กระทำต่ออิสราเอลควรได้รับการประณามโดยไม่มีเงื่อนไข โดยไม่มี “ถ้า” หรือ “แต่”
การสังหารหมู่ ข่มขืน และลักพาตัวพลเรือนในหมู่บ้าน คิบบุตซ์ และเทศกาลดนตรี ถือเป็นการสังหารหมู่ที่ยืนยันว่าเป้าหมายที่แท้จริงของกลุ่มฮามาส คือ การทำลายรัฐอิสราเอลและชาวอิสราเอลทั้งหมด
อย่างไรก็ตาม สถานการณ์นี้จำเป็นต้องมีบริบททางประวัติศาสตร์
ไม่ใช่ด้วยเหตุผลใดก็ตาม แต่เพื่อชี้แจงในหนทางข้างหน้า
สิ่งแรกที่ต้องพิจารณา คือ ความสิ้นหวังอย่างแท้จริงกลับตกอยู่ที่ชาวปาเลสไตน์ส่วนใหญ่อาศัยอยู่
ลองนึกย้อนกลับไปถึงเหตุการณ์โจมตีฆ่าตัวตายที่เกิดขึ้นบนถนนในกรุงเยรูซาเลมเมื่อประมาณหนึ่งทศวรรษที่แล้ว
ชาวปาเลสไตน์ธรรมดาเดินเข้าไปหาชาวยิว ชักมีดออกมา และแทงเหยื่อ โดยรู้ดีว่าเขาหรือเธอจะถูกฆ่าทันที
ไม่มีข้อความใดในการกระทำที่ "หวาดกลัว" ไม่มีการเรียกร้องให้ "ปลดปล่อยปาเลสไตน์!"
และไม่มีองค์กรขนาดใหญ่ใดๆอยู่เบื้องหลังพวกเขาเช่นกัน เป็นเพียงการกระทำที่ก่อให้เกิดความสิ้นหวังอย่างรุนแรงโดยบุคคล
สิ่งต่างๆ แย่ลงเมื่อเบนจามิน เนทันยาฮูก่อตั้งรัฐบาลใหม่
โดยเป็นพันธมิตรกับพรรคขวาจัดที่สนับสนุนการตั้งถิ่นฐานที่สนับสนุนการผนวกดินแดนปาเลสไตน์ในเขตเวสต์แบงก์อย่างเปิดเผย
โดย Itamar Ben-Gweir รัฐมนตรีกระทรวงความมั่นคงแห่งชาติคนใหม่ เชื่อว่า
"สิทธิของฉัน สิทธิของภรรยา สิทธิของลูก ๆ ในการเคลื่อนไหวอย่างเสรี (ในเวสต์แบงก์) มีความสำคัญมากกว่าสิทธิของชาวอาหรับ"
บุคคลนี้เคยมีประวัติโชกโชนและการกระทำที่มากมายมาก่อน
ตัวอย่าง เช่น การรับราชการทหารอย่างรุนแรงถูกห้ามสำหรับผู้ที่มีความเกี่ยวข้องกับพรรคการเมืองต่อต้านอาหรับ
ซึ่งมันถูกกำหนดให้เป็นองค์กรก่อการร้ายหลังจากการสังหารหมู่ชาวอาหรับในเมืองเฮบรอนในปี 2537
อิสราเอล ซึ่งอวดอ้างมานานแล้วว่าตนเป็นประชาธิปไตยเพียงแห่งเดียวในตะวันออกกลาง
กำลังเปลี่ยนสภาพเป็นรัฐตามระบอบประชาธิปไตยภายใต้รัฐบาลปัจจุบันของเนทันยาฮู
โดย“หลักการพื้นฐาน” ของรัฐบาลปัจจุบันระบุว่า
“ชาวยิวมีสิทธิแต่เพียงผู้เดียวและไม่สามารถเพิกถอนได้ในทุกส่วนของดินแดนอิสราเอล รัฐบาลจะส่งเสริมและพัฒนาถิ่นฐานในทุกพื้นที่ของดินแดนอิสราเอล – Galilee, Negev, Golan, Judea and Samaria ”
เป็นเรื่องไร้สาระที่จะกล่าวหาว่าชาวปาเลสไตน์ปฏิเสธที่จะเจรจากับอิสราเอลเมื่อเผชิญกับข้อผูกพันดังกล่าว
แผนอย่างเป็นทางการของรัฐบาล(ปัจจุบัน)ทำให้การเจรจาไม่สามารถทำได้อีกต่อไป
นักทฤษฎีสมคบคิดบางคนยืนยันว่าเมื่อพิจารณาจากความแข็งแกร่งของความสามารถในการสอดแนมและการรวบรวมข่าวกรองของอิสราเอลในฉนวนกาซา
รัฐบาลของเนทันยาฮูคงรู้ว่าการโจมตีบางประเภทกำลังใกล้เข้ามา
แต่ในขณะที่การโจมตีดังกล่าวสนองผลประโยชน์ของกลุ่มหัวรุนแรงชาวอิสราเอลที่มีอำนาจอยู่ในปัจจุบันอย่างแน่นอน
แต่ก็ทำให้เกิดความสงสัยในการประกาศตัวเองของเนทันยาฮูว่า "เป็นหัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัย"
ไม่ว่าในกรณีใด ไม่ใช่เรื่องยากที่จะเห็นว่าทั้งสองฝ่าย
กลุ่มฮามาสและรัฐบาลสุดโต่งของอิสราเอล
ต่างก็ไม่เห็นด้วยกับทางเลือกสันติใดๆ ทุกคนทุ่มเทเพื่อต่อสู้จนตาย
การโจมตีของฮามาสเกิดขึ้นท่ามกลางความขัดแย้งครั้งใหญ่ในอิสราเอล
ขณะที่รัฐบาลของเนทันยาฮูพยายามบ่อนทำลายระบบตุลาการ เป็นผลให้ประเทศถูกแบ่งแยกระหว่างกลุ่มชาติพันธุ์ที่นับถือนิกายฟันดาเมนทัลลิสท์
ที่ต้องการยกเลิกสถาบันประชาธิปไตยและขบวนการภาคประชาสังคมโดยตระหนักถึงภัยคุกคาม
แต่ไม่เต็มใจที่จะเป็นพันธมิตรกับชาวปาเลสไตน์สายกลาง
ขณะนี้ วิกฤตการณ์ทางรัฐธรรมนูญที่กำลังเกิดขึ้นได้ถูกระงับไว้แล้วโดยปริยาย
และรัฐบาลแห่งเอกภาพแห่งชาติได้ประกาศไว้แล้ว
เป็นเรื่องราวของความเก่าแก่ ความแตกแยกภายในที่ลึกซึ้ง และเห็นได้ชัดว่ามีอยู่ของการเอาชนะอย่างรวดเร็ว เนื่องจากศัตรูภายนอกที่มีร่วมกันใช่หรือไม่?
พวกเขาจำเป็นต้องมีศัตรูภายนอกเพื่อบรรลุสันติภาพและความสามัคคีในครอบครัวหรือไม่?
และจะทำลายวงจรอุบาทว์นี้ได้อย่างไร?
อดีตนายกรัฐมนตรีอิสราเอล เอฮุด โอลเมิร์ต(Ehud Olmert) เคยตั้งข้อสังเกตว่าหนทางข้างหน้า คือ การต่อสู้กับกลุ่มฮามาส
ขณะเดียวกันก็ติดต่อกับชาวปาเลสไตน์ที่ไม่ต่อต้านกลุ่มเซมิติก และเตรียมพร้อมที่จะเจรจา
ตรงกันข้ามกับคำกล่าวอ้างของผู้คลั่งชาติอิสราเอล ว่าคนเหล่านี้มีอยู่จริง
สอดคล้องกับ นักวิชาการและปัญญาชนชาวปาเลสไตน์กว่าร้อยคนได้ลงนามในจดหมายเปิดผนึก
"ปฏิเสธความพยายามใดๆ ก็ตามที่มองข้าม บิดเบือน หรือให้เหตุผลอย่างเด็ดขาดต่อการต่อต้านชาวยิว อาชญากรรมของนาซีต่อมนุษยชาติ หรือการแก้ไขประวัติศาสตร์เกี่ยวกับการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์"
เมื่อเราตระหนักได้ว่าไม่ใช่ชาวอิสราเอลทุกคนที่เป็นชาตินิยมที่กระตือรือร้น
และไม่ใช่ชาวปาเลสไตน์ทุกคนที่ต่อต้านชาวยิวอย่างกระตือรือร้น
เราก็สามารถเริ่มรับรู้ถึงความสิ้นหวังและความสับสนที่นำไปสู่การระบาดของความชั่วร้าย เราเริ่มเห็นความคล้ายคลึงกันที่แปลกประหลาดระหว่างชาวปาเลสไตน์และชาวยิว
ซึ่งมีประวัติศาสตร์เดียวกันในการถูกยึดครองจากบ้านเกิดของพวกเขา
ความคล้ายคลึงกันนี้พวกเขาใช้กับคำว่า "การก่อการร้าย"
ซึ่งในช่วงที่ชาวยิวต่อต้านกองกำลังอังกฤษในปาเลสไตน์ "ผู้ก่อการร้าย" มีความหมายแฝงในทางบวกมาก่อนนะครับ
ในช่วงปลายปี 2483 โฆษณาที่เคยปรากฏในหนังสือพิมพ์อเมริกันโดยมีพาดหัวว่า "จดหมายถึงผู้ก่อการร้ายชาวปาเลสไตน์"
ซึ่งเบน เฮชต์(Ben Hecht) นักเขียนบทภาพยนตร์ฮอลลีวูดเขียนว่า
"เพื่อนผู้กล้าหาญของฉัน คุณอาจไม่เชื่อสิ่งที่ฉันเขียนถึงคุณ เพราะอากาศคือ เต็มไปด้วยการส่งเสริม ในขณะนี้ ชาวยิวในอเมริกา สนับสนุนคุณ”
เบื้องหลังการถกเถียงทั้งหมดในวันนี้เกี่ยวกับผู้ที่นับว่าเป็นผู้ก่อการร้าย ก็คือชาวอาหรับปาเลสไตน์ที่อาศัยอยู่ในสภาวะที่ไม่มั่นคงมานานหลายทศวรรษ
เอาล่ะสิ.... แล้วพวกเขาเป็นใครและดินแดนไหนที่เป็นของพวกเขา?
พวกเขาอาศัยอยู่ใน "ดินแดนที่ถูกยึดครอง", "เวสต์แบงก์", "จูเดียและสะมาเรีย" หรือ... รัฐปาเลสไตน์ ซึ่งได้รับการยอมรับจาก 139 ประเทศในปัจจุบัน หรือไม่?
หรืออาจเป็นรัฐผู้สังเกตการณ์ที่ไม่ใช่สมาชิกของสหประชาชาติตั้งแต่ปี 2555 หรือไม่?
ทว่าอิสราเอลซึ่งควบคุมดินแดนที่แท้จริงกลับมองว่าชาวปาเลสไตน์ดันเป็นผู้ตั้งถิ่นฐานชั่วคราวและเป็นอุปสรรคต่อการสร้างรัฐ "ปกติ"
ซึ่งชาวยิวเป็นเพียงชนพื้นเมืองที่แท้จริง(เท่านั้น)
ชาวปาเลสไตน์ถูกมองว่าเป็นปัญหาอย่างมาก รัฐอิสราเอลไม่เคยติดต่อพวกเขาเลย
หรือแม้แต่จะให้ความหวัง หรือสรุปบทบาทของตนในเชิงบวกในประเทศที่พวกเขาอาศัยอยู่
ดังนั้น กลุ่มฮามาสและกลุ่มหัวรุนแรงของอิสราเอลจึงเป็นสองด้านของเหรียญเดียวกัน ทางเลือกไม่ใช่ฝ่ายหัวรุนแรงฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง
นี่เป็นเรื่องระหว่างผู้ที่นับถือนิกายฟันดาเมนทัลลิสท์และทุกคนที่ยังคงเชื่อในความเป็นไปได้ของการอยู่ร่วมกันอย่างสันติ
ไม่มีการประนีประนอมระหว่างกลุ่มหัวรุนแรงชาวปาเลสไตน์และอิสราเอล อีกต่อไป
และสิทธิของชาวปาเลสไตน์จะต้องได้รับการปกป้องอย่างเข้มแข็ง ขณะเดียวกันก็รักษาความมุ่งมั่นอย่างแน่วแน่ในการต่อสู้กับการต่อต้านชาวยิว
อย่างนั้นแล้ว...วิธีการต่อต้านและการต่อสู้ถือเป็นการก่อการร้ายได้อย่างไร?
ทั้งรัฐตามระบอบประชาธิปไตยและรัฐทางศาสนากลับไม่ใช่ต้นเหตุ
การมีอำนาจจะปลดปล่อยธรรมชาติของตัวเองงั้นหรือ
แล้วการบังคับต่อต้านของผู้นับถือศาสนาที่ยอมตายมากกว่ายอมจำนนล่ะ? และคำจำกัดความทางศาสนาของฮามาสคือการต่อต้านมนุษยชาติ
และมันยังไม่ได้ถูกนำมาใช้อย่างเต็มที่
ฮามาสมีความสุขในตัวเองและบังคับให้ผู้ใต้บังคับบัญชาทำการโจมตีของผู้ก่อการร้าย
มันไม่แบ่งแยกระหว่างเชื้อชาติอีกต่อไป ทุกคนในอิสราเอลเป็นศัตรูที่ฆ่าผู้ชาย ผู้หญิง ทั้งแก่ทั้งเด็ก มีอะไรให้ทำความสะอาดอีก ?
แล้วถ้าเขาฆ่าชาวอิสราเอลทั้งหมดล่ะ? จะมีความสุขต่อไปในวิธีที่ปลอดภัยและชอบธรรมได้หรือไม่?
หากนี่ คือ การต่อสู้เพื่อดินแดน?
ทุกคนในโลกนี้อยากเข้าร่วมสังคมสวัสดิการสูงของประเทศตะวันตก
สิ่งที่ไม่อยากเข้าร่วม คือ ไม่เห็นว่าสวัสดิการของตนดีแค่ไหน ผู้คนอยากทำอะไรอย่างอิสระกับชีวิต
และการปลดปล่อยจิตใจก็สำคัญมาก
แม้ว่าสิ่งนี้อาจฟังดูเป็นอุดมคติ แต่การต่อสู้ทั้งสองก็เป็นหนึ่งเดียวกัน
เราสามารถและควรสนับสนุนสิทธิของอิสราเอลอย่างไม่มีเงื่อนไขในการปกป้องตนเองจากการโจมตีของผู้ก่อการร้าย
แต่เราต้องมีความเห็นอกเห็นใจอย่างไม่มีเงื่อนไขต่อสถานการณ์ที่สิ้นหวังและสิ้นหวังอย่างแท้จริงที่ชาวปาเลสไตน์ในฉนวนกาซา และดินแดนที่จะถูกยึดครอง
ที่ต้องเผชิญ กับผู้ที่เห็นสถานะนี้ว่า “ไม่สอดคล้องกัน” กำลังปิดกั้น(ทุก)วิธีในการแก้ปัญหา(จริงๆ)
- 4
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
