ความไม่รู้คือการพัฒนาการไปสู่ความรู้ เมื่อนำความรู้มาแยกแยะขยายความเพิ่มประเด็นให้ทันสมัย ก็จะกลับไปที่ความไม่รู้อีก เป็นวัฏจักรเช่นนี้ไปเรื่อยๆ จึงเกิดคำว่าเรียนรู้ตลอดชีวิต, ความไม่รู้ที่ขนขวายหาความรู้คือการระเเวดระวังเพื่อปกป้องตนเอง และเป็นที่ปรึกษาที่ดีได้ บุคคลเช่นนี้คืออาจารย์ผู้ที่ตั้งใจไม่หยุดแสวงหาความรู้เพื่อการถ่ายทอด เช่นเดียวกับนำ้ที่ไม่เคยจะเต็มแก้ว