Ch26: มิเนอร์ว่า มักกอนนากัล
ครูที่ดีของเราไม่จำเป็นต้องดีสำหรับทุกคน
เพราะทั้งนี้เนื่องจากเมื่อผมถอดความเห็นของแฮร์รี่ออกจากเรื่องราว ผมพบว่าศาสตราจารย์มักกอนนากัลก็เล่นพรรคเล่นพวกไม่ต่างจากสเนป แถมยังเป็นมนุษย์ป้าที่แจ๊ดแจ๋นน่ารำคาญพอตัวอยู่
แต่แปลก ทำไมเราไม่รู้สึกในตอนที่เราอ่านเอามันส์ล่ะ นั่นเพราะมักกอนนากัลเป็นอาจารย์ประจำบ้านกริฟฟินดอร์ที่ให้ประโยชน์ต่อฝั่งพระเอกที่เป็นตัวแทนของผู้อ่านมากกว่าจะเป็นโทษ แถมตอนให้โทษก็ช่วยส่งต่อไปยังเหตุการณ์ที่สำคัญ เช่นลงโทษด้วยการให้ภารกิจเดินสำรวจในป่าต้องห้าม ทำให้เจอควีเรลล์ที่กำลังแดกเลือดยูนิคอร์น (ซึ่งดูเหมือนจะเป็นเบาะแสสำคัญมาก) จนอ่านรู้สึกขอบคุณ
แถมเธอนั่นแหละที่แหกกฎเอาแฮร์รี่เข้าทีมควิดดิชของกริฟฟินดอร์ทั้งที่มีข้อห้าม แถมออกเงินซื้อไม้กวาดให้ด้วย ดังนั้นเธอเป็นครูที่เที่ยงธรรมเหรอ? ผมว่าไม่ เธอก็เป็นคนธรรมดา เหมือนลิลี่นั่นแหละ ไม่ได้ดีไม่ได้แย่ แค่ดูดีมากกว่าปกติหน่อยเพราะเธออยู่ฝ่ายแฮร์รี่ แต่นอกเหนือจากนั้นดูเหมือนเธอเหมือนจะไม่ได้มีความสำคัญมากเท่าที่ควรจะเป็นเพราะนอกเหนือจากคาบแรกที่เป็นการแนะนำตัวศาสตราจารย์ แต่หลังจากนั้นแฮร์รี่ก็ไม่สนใจจะเล่าอะไรให้เราฟังอีกว่ามีอะไรเกิดขึ้น
เพราะคิดดีๆ สิ่งที่สเนปสอนมักถูกทำมาใช้ประโยชน์ทั้ง 7 เล่ม ไม่เว้นแม้แต่การปราบโวลเดอร์มอร์ในภาคสุดท้ายก็เป็น "เอ็กซ์-เปลิอาร์มัส" ที่สเนปเป็นคนสอน แต่วิชาของมักกอนนากัลที่เป็นวิชาสำคัญและเป็นวิชาบังคับที่ทุกคนต้องเรียน (แถมตัวครูก็เป็นครูที่ถูกเล่าราวกับมีความสำคัญต่อแฮร์รี่) กลับไม่ถูกแฮร์รี่นำมาใช้ด้วยตัวเอง กระทั่งตอนสุดท้ายของภาคเด็กต้องสาปก็ยังต้องให้เพื่อนมาเสกคาถาแปลงร่างให้ตัวมันเป็นโวลเดอร์มอร์แทนที่เจ้ารี่มันจะเสกตัวเอง อุส่าห์รอมาตั้งหลายเล่ม
ทำให้พาลคิดว่ารึวิชานี้แฮร์รี่อาจจะเรียนไม่รู้เรื่องรึเปล่า? ;)
และว่ากันตามตรงมักกอนนากัลไม่ใช่ครูที่น่ารักในชั้นเรียน ลองดูใน "นักโทษแห่งอัซคาบัน" บทที่ 10 นะครับ ในฉากที่มาดามโรสเมอร์ท่าถามมักกอนนากัลเกี่ยวกับเพ็ตติกรู เธอได้ให้ข้อมูลที่น่าสนใจเกี่ยวกับเขาว่า "Hero-worshipped Black and Potter, Never quite in their league, talent-wise. I was often rather sharp with him. You can imagine how I -- how I regret that now..." คือเธอยอมรับชัดเจนว่าเธอ 'sharp (รุนแรง/ทิ่มแทง) ' กับเขามาก มันทำให้เธอเสียใจที่ได้ยินว่าเขาดับอนาจ
จุดนี้เราจะสังเกตว่าเธอได้ให้เครดิตเจมส์ (และซิเรียส) ในฐานะนักเรียนที่ฉลาดและเต็มไปด้วยพรสวรรค์ และย้อนกลับไปในภาคแรกเธอเสียอกเสียใจกับการตายของเจมส์และลิลี่ เห็นได้ชัดว่าเจมส์ต้องเป็นนักเรียนคนโปรดของเธอ อาจจะเพราะเขาเก่งในวิชาของเธอ หล่อเหลาและเล่นควิดดิชเก่ง (อันนี้สำคัญมาก) เธอพูดถึงเขาในทางบวกขนาดว่าในการสนทนานั้นเจมส์ที่ดูยังไงก็ส้นตีนในเล่ม 5 กลายเป็นเพียงจอมกวนที่น่ารักที่เป็นต้นแบบให้กับเฟร็ดจอร์จ
*ทำให้เราสามารถสันนิฐานว่าเจมส์แทบไม่เคยทำอะไรผิดในสายตาของเธอแน่ๆ อาจจะซนนิดหน่อยแต่ก็เป็นเด็กดี ดังนั้นนี่คือลางร้ายที่บอกให้เรารู้ว่าสเนปไม่คงแทบไม่เคยได้รับความเป็นธรรมจากเธอในสมัยเรียน
และใช่ เธอตวาดแว้ดบอกเราตั้งแต่เล่มแรกแล้วว่าเธอเป็นครูแบบไหน มันจึงเป็นไปไม่ได้ที่เธอจะเป็นครูที่น่ารักกับนักเรียนโดยเฉพาะเมื่อเรารู้อยู่เต็มอกนักเรียนคนอื่นไม่ได้เป็นอัจฉริยะเหมือนเฮอร์ไมโอนี่ แต่มีนักเรียนที่เรียนช้าอีกหลายคน และอย่างน้อยหนึ่งคนในนั้นคือเนวิลล์และเธอก็กดดันเนวิลล์รุนแรงกว่าที่สเนปทำมาก
ถ้าไม่เรียนออกไปเลยย่ะ ฉันไม่สน!!
คือผมไม่ได้บอกว่าสเนปดีเลิศนะเพราะหมอนี่แม่งปอบดีๆ นี่เอง แต่เขาเอาใจใส่เนวิลล์พอยอมสละหม้อ 5 ใบติดต่อกันเพื่อให้เขาได้ลองทำยาใหม่ และเข้ามาปกป้องเนวิลล์ทันทีเมื่อเห็น (หรือคิดว่า) เขาอยู่ในอันตราย
ทว่าสถานการณ์ระหว่างเนวิลล์กับสเนปดูแรงเพราะความเห็นของแฮร์รี่ แม้ว่าความจริงคือ JK Rowling ได้ยืนยันกับ Alan Rickman ว่าสเนปไม่เคยขึ้นเสียงหรือตะโกนใส่ใครเลย อีกทั้งรูปประโยคของเขาในเวอร์ชั่นอังกฤษก็ค่อนข้างสุภาพ จึงอาจเป็นได้ว่าสำเนียนมิดแลนด์ที่ติดลิ้น+หน้านิ่งอาจจะทำให้ดูเหมือนเขากำลังประชดเสียดสีหรือสาปแช่งเงียบๆ เนวิลล์ผู้หวาดกลัวพลังเงียบถึงออกอาการเกินเหตุ มันเลยยิ่งบิ้วให้สเนปดูแย่มากขึ้นหลายเท่า
อีกประการ แม้สเนปถูกคนเขียนบิ้วให้เขาเป็นครูที่โคตรแย่โดยเฉพาะตอนที่เขาตำหนิเนวิลล์ในการสอนคาบแรกของของลูปิน แต่ถ้าเราไม่อคติมากเกินไปเราจะพบว่าเขาเชื่อในตัวเนวิลล์มาก ข้อโต้แย้งในชมรมดวลของล๊อคฮาร์ตเกี่ยวกับเนวิลล์ที่ว่า "Longbottom causes devastation with the simplest spells, we'll be sending what's left of Finch-Fletchley up to the hospital wing in a matchbox." มันเป็นคำชมแบบเสียมสับขี้
*คือเขากำลังบอกผู้อ่านว่าเนวิลล์มีพลังมหาศาลจนความผิดพลาดเล็กน้อยก็จะสามารถสร้างความเสียหายรุนแรง เพราะถ้าเนวิลล์กากจริงก็คงจะส่งผลไม่ต่างกับที่แฮกริดสาปดัดลี่ย์ให้เป็นหมูแล้วได้แค่หางงอกออกมา
ผิดกับในบทที่ 15 ของ "ถ้วยอัคนี" มักกอนนากัลก็ขยี้เนวิลล์ว่า "Longbottom, kindly do not reveal that you can't even perform a simple Switching Spell in front of anyone from Durmstrang!" ที่แปลว่าอย่าพวกเดริมแสตรงจ์รู้นะว่าแกไม่สามารถแม้แต่เสกคาถาเปลี่ยนร่างพื้นๆ
*ซึ่งทำเรายิ่งเห็นว่าจริงๆ มักกอนนากัลแม่งไม่ได้ต่างจากสเนปเลยในเรื่องความหยาบกระด้างต่อเด็กนักเรียน ต่างแต่สเนปเขี้ยวเนวิลล์เพราะเชื่อว่าเนวิลล์มีความสามารถแต่อาจจะสมองช้าหรือขี้เกียจ ขณะที่มักกอนนากัลมองว่าเนวิลล์ไร้ความสามารถอย่างสิ้นเชิง
แถมก่อนหน้าในเล่ม 3 นั้นมักกอนนากัลก็ประจานเนวิลล์ที่ห้องนั่งเล่นรวมของกริฟฟินดอร์--สับเขาจนเละเทะว่าขาทำแผ่นกระดาษที่จดบันทึกรหัสผ่านประตูหาย และจริงๆ มันไม่ใช่ความผิดของเขาด้วยซ้ำ เหมือนที่หลายๆ คนมักโทษสเนปโดยบอกว่ามันไม่ใช่ความผิดของแฮร์รี่นั่นแหละ ต่างแต่ว่าแฟนๆ แฮร์รี่มักไม่เคยสังเกตว่ามักกอนนากัลก็เล่นงานพวกแฮร์รี่หรือแม้แต่เนวิลล์โดยการด่วนสรุป และที่หนักคือในเล่ม 3 นี้เธอให้เนวิลล์รอให้เจอเพื่อนแล้วให้เพื่อนพาไปเข้าหอ
ในสถานการณ์ที่มีฆาตรกรโรคจิต (ทุกคนเชื่อแบบนั้นไม่เว้นแม้แต่อีลูปิน) เพ่นพ่านอยู่ข้างนอกมันใช่เหรอที่จะให้เด็กนั่งรอหน้าหอจนกว่าจะมีคนพาเข้าห้อง เนวิลล์จะโดนฆ่าหั่นศพสิถ้าไปจ๊ะเอ๋เข้ากับคนร้าย ควรมีคำสั่งลับกับผู้เฝ้าประตูว่า 'เฉพาะเนวิลล์' เท่านั้นที่ผ่านเข้าหอได้โดยไม่ต้องแจ้งรหัส หรือให้เฉพาะเนวิลล์ที่จะจำรหัสเพียงอันเดียว
ตอนอ่านเราไม่เฉลียวใจกับความประสาทแดกนี่เพราะ JK Rowling บิ้วให้สเนปดูเหมือนตัวร้ายที่อยุติธรรมและเข้าข้างแต่สลิธีรีน เราถึงโดนจิตวิทยาสายดาร์คทำให้รู้สึกว่ามักกอนนากัลเป็นครูที่ดีมีความเที่ยงธรรม
แต่เธอดูจะเป็นผู้เป็นคนขึ้นมาทันทีเมื่อเธอทำท่าจะเสียประโยชน์ ในเล่มสองเมื่อสเนปเสนอให้ตัดสิทธิ์แฮร์รี่จากการแข่งขันควิดดิชจนกว่าแฮร์รี่จะยอมพูดความจริงเธอรีบบอกสเนปเลยว่าทำยังงั้นไม่ได้เพราะคุณนายนอริสไม่ได้โดนไม้กวาดฟาดซะหน่อย
อ้าวป้า! ทียังงี้แล้วเป็นคนมีเหตุผลซะงั้น! XD
และบางครั้งผู้อ่านก็ให้สิทธิพิเศษแก่มักกอนนากัลโดยไม่รู้ตัว คือผู้อ่านไม่อะไรเลยกับการที่เธอคว้าเดรโกด้วยหูแล้วลากไปตามทาง ทั้งๆ เธอบอกเราชัดเจนในเล่ม 4 กับมูดดี้ตัวปลอมใช่มั้ยว่าฮอกวอร์ตไม่มีนโยบายทำร้ายร่างกายนักเรียนแต่จะใช้วิธีหักคะแนนบ้านและกักบริเวณ
แล้วไอ้นี่มันคืออะไรฟะ!?
หรือแฮร์รี่อาจจะพยายามเลี่ยงที่จะบอกผู้อ่าน? แต่เราเข้าใจได้ว่าทำไมมักกอนนากัลจึงมีพฤติกรรมที่รุนแรง เพราะการลงโทษทางร่างกายอย่างรุนแรงนั้นได้รับอนุญาตในอดีต--ฮอกวอตส์ในการดูแลของดัมเบิลดอร์ อาเธอร์ วีสลีย์มีแผลเป็นตลอดชีวิตจากการลงโทษที่เขาออกไปข้างนอกหลังเคอร์ฟิวกับมอลลี่ ดังนั้นมันจึงอาจจะมีบ้างที่มักกอนนากัลเผลอกลับไปใช้วิธีการที่เธอเคยใช้เพราะเธออยู่กับระบบนั้นมาตลอดหลายสิบปี
มีใครบอกหรือเตือนมักกอนนากัลบ้างมั้ยนะว่าความเข้าใจของเธออาจจะไม่ถูกต้อง คิดว่าต้องมี เพราะในเล่ม 5 บทที่ 13 เมื่อเธอได้กดดันนักเรียนว่า "I see no reason why everybody in this class should not achieve an OWL in Transfiguration as long as they put in the work." และเธอหันไปบอกเนวิลล์ด้วยว่า "Yes, you too, Longbottom, There's nothing wrong with your work except lack of confidence."
ดังนั้นในแง่ของความเป็นครู มักกอนนากัลเป็นครูยอดเยี่ยมหรือไม่? เป็นครูที่ดีดีมั้ย? ผมบอกตรงๆ เธอก็ไม่ได้ดีไปกว่าสเนปหรอกนะ แล้วอันทีจริงดูจากสไตร์ของเธอ เธอเป็นแม่แบบให้กับสเนปด้วยซ้ำ และด้วยความเป็นฝ่ายแฮร์รี่การเล่นพรรคเล่นพวกของเธอดูดีมีศิลปะขึ้นมาทันทีสำหรับ 200 คะแนนให้นักเรียนทุกคน (นอกจากลูน่าล้วนมาจากกริฟฟินดอร์) ที่แหกกฎจนซิเรียสดับอนาจ ถ้าจะบอกว่าเป็นการแสดงความกล้าหาญแล้วจะมีกฎโรงเรียนไว้ทำพ่อง?
คุณกำลังบอกสังคมใช่มั้ยว่ากฎไม่ใช่สิ่งที่จำเป็น และคนที่ปฏิบัติตามกฎของสังคมไม่มีความหมาย (นึกถึงนักเรียนบ้านฮัพเฟิลพัฟและเรเวนครอที่รักษากฎอย่างแน่วแน่แต่ถูกลืมทุกภาค) แน่ล่ะผมเห็นด้วยกับ 200 คะแนนของดัมเบิลดอร์ที่มอบให้รอนและแฮร์รี่ในเล่ม 2 เพราะตอนนั้นดัมเบิลดอร์ประกาศปิดโรงเรียนแล้วและจะส่งนักเรียนกลับบ้าน แฮร์รี่และรอนจึงไม่ได้แหกกฎแต่ทำความดี เมื่อดัมเบิลดอร์ให้การปิดโรงเรียนเป็นโมฆะในภายหลังเพราะอันตรายผ่านพ้นไป แฮร์รี่กับรอนก็ควรได้รับการยกย่อง
แต่ 200 คะแนนในเล่ม 5 มันดูน่ากังขามาก ถ้าจะบอกว่าชดเชยกับการหักคะแนนที่พวกคณะกรรมการมโนที่อัมบริดจ์แต่งตั้งก็ทำไมไม่ทำการยกเลิกอำนาจนั้นย้อนหลังและทำให้การคะแนนเป็นโมฆะไปล่ะ? หรือถ้าจะบอกว่ายกเลิกย้อนหลังและคืนคะแนนไม่ได้ก็ควรพูดคุยกับดัมเบิลดอร์ว่าให้ปีนี้การแข่งขันระหว่างบ้านจะต้องเป็นโมฆะ
เพราะตามหลักการของการแข็งขันที่โปร่งใสและเป็นที่ยอมรับในชีวิตจริงถ้ามีการพบเห็นหรือประจักษ์ชัดว่ามีความไม่ถูกต้องระหว่างการแข่งขันก็ต้องทำการยกเลิกและให้การแข่งขันเป็นโมฆะ ไม่ใช่การหนุนเพื่อให้ฝ่ายที่เสียเปรียบขึ้นมาเป็นผู้ชนะในที่สุด นี่มันโจ่งแจ้งว่าคุณกำลังถือหางกริฟฟินดอร์อยู่
เท่าที่ผมเห็น (คนอื่นคิดไงไม่รู้นะ) มักกอนนากัลไม่ใช่ครูที่ยอดเยี่ยมหรือครูในอุดมคติหรือแม้แต่ครูในฝันแต่เกือบจะเป็นประเภทครูโบราณที่ฉันจะสอนยังไงมันก็เรื่องของฉัน--ตามที่เธอประกาศกับอัมบริดจ์ (ฮา) ฉันจะทำตัวยังไงมันก็เรื่องของฉัน "มือซ้ายจับหนังสือมือขวาจับชอล์ก ถ้าไม่เขียนตามคำบอกก็ให้ลอกจากกระดาน" เธอก็หยาบและรุนแรงกับนักเรียนไม่แพ้สเนป--อันที่จริงหนักกว่าด้วย แต่เธอแค่ดูดีในความรู้สึกของเราเพราะเธอให้คะแนนพวกพระเอกแม้ว่าจะหักคะแนนพวกเขาบ้าง ขณะที่สเนปไม่เคยให้คะแนนใครเลย
อันนี้จะเข้าทำนองเดียวกับคำพูดที่ว่า "โกคูเป็นพ่อที่แย่" เพียงเพราะโกคูให้โกฮังต่อสู้กับเซลล์ตามลำพังเพราะเชื่อมั่นในพลังของลูก (ความเป็นพ่อที่เพอร์เฟ็คตลอดหลายปีหมดคุณค่าทันที) แต่เบจิต้ากลายเป็นพ่อที่ดีทั้งๆ ที่เบจิต้าแทบไม่สนใจทรังค์จนถึงภาคบู (พึ่งกอดลูกครั้งเดียว) และพิกโกโร่เป็นพ่อที่ดีของโกฮังทั้งที่เอาโกฮังวัย 4 ขวบไปทิ้งๆ คว้างๆ และให้โกฮังที่อายุ 4 ขวบต้องเลี้ยงตัวเองอยู่ตั้งหลายเดือน
มักกอนนากัลก็เป็นครูที่ดีเลิศด้วยทำนองเดียวกับพิกโกโร่และเบจิต้าด้วยปฏิบัติการจิตวิทยานี่แหละ
และเอาเข้าจริงๆ ในฐานะที่ควบตำแหน่งรองอาจารย์ใหญ่ ผมว่างานของเธอคงจะเยอะมากเพราะดัมเบิลดอร์คงไม่ค่อยสนใจทำงานเอกสารแต่คงเน้นสั่งอย่างเดียว เราจึงเห็นเธอมาที่ห้องนั่งเล่นรวมของกริฟฟินดอร์เพียงสองครั้งในตลอด 7 เล่ม จนมีแอนตี้แฟนหลายคนแซวว่า "ช่างเป็นหัวหน้าบ้านที่เอาใจใส่ซะจริง"
มันไม่ยุติธรรมที่จะตัดสินแบบนั้นเพราะแฮร์รี่คงไม่ได้มาเล่าเรื่องการประชุมบ้านทุกรอบให้เราฟัง แต่มันก็มีจุดที่ชี้ไปทางนั้นคือเมื่อแฮร์รี่พยายามแจ้งเธอเกี่ยวกับความพยายามที่จะขโมยศิลาของสเนป (เข้าใจผิด)
แม้จะสงสัยว่าเด็กๆ รู้ได้ไง แต่เธอไม่สอบถาม ไม่แม้แต่จะอธิบายกับเด็กๆ ว่า "ศาสตราจารย์ดัมเบิลดอร์มีกับดักที่แยบยลกว่านั้น คือคนที่ตามหาศิลาจะไม่มีวันเจอ บลาๆๆ" ทำให้เรารู้ว่าเธอยุ่งเกินกว่าจะสนหรือไม่สนเลย รวมอีกครั้งในเล่ม 5 เมื่อแฮร์รี่พยายามแจ้งเกี่ยวกับการล้ำเส้นของอัมบริดจ์ อีกครั้ง! เธอไม่ฟัง ไม่สนใจ! แฮร์รี่มีหน้าที่แค่ต้องฟังเธอ!
ผมรู้ว่ามักกอนนากัลเป็นคนที่น่าสงสารคนหนึ่งจากชีวิตวัยเด็กที่แทบจะถูกปฏเสธ จากพ่อที่เป็นบาทหลวงเพราะตัวเองเกิดมาเป็นแม่มด สามีที่ตายจาก และนั่นก็ดูจะเป็นเหตุผลที่ทำให้เธอมีอาการประสาทเป็นครั้งเป็นคราว เธอมักฉะเพื่อนร่วมงานอย่างทีลอนี่ย์ ล๊อคฮาร์ท สเนป และอัมบริดจ์ แบบไม่ไว้หน้า (ไม่ใช่พฤติกรรมที่ดูมีวุฒิภาวะเช่นเดียวกับสเนปแหละ แต่มีแต่สเนปที่ถูกตำหนิใช่มั้ย?)
เธอไม่ใส่ใจที่จะฟังในเวลาที่จะต้องฟังและอยู่แต่กับตัวเองทำให้อดไม่ได้ที่จะคิดว่าการที่เธอไม่เริ่มต้นใหม่กับใครอาจจะไม่ใช่เพราะยังเจ็บอยู่ซะทีเดียว
ดูจากการทีเธอคิดได้ว่าผู้คนทำตัวเป็นจุดสนใจของมักเกิ้ลมากเกินไปแปลว่าเธอเป็นคนชั่งคิด แต่แปลก เธอไม่ค่อยมีอิทธิพลต่อการตัดสินใจของดัมเบิลดอร์
แต่การที่เธอยกการตัดสินใจให้ดัมเบิลดอร์ทั้งๆ ที่เห็นอยู่ว่ามันไม่เมคเซนส์และไม่เข้าท่าหลายต่อหลายครั้ง ทั้งๆ ที่ดูเป็นคนฉลาดชั่งสังเกตและช่างคิด (โดยเฉพาะทิ้งแฮร์รี่ไว้หน้าประตูในคืนที่อากาศหนาวจัด) แม้ว่ามันจะเป็นเพราะเธอศรัทธาในตัวดัมเบิลดอร์ แต่มันก็ชี้ว่าเธอไม่พร้อมที่จะจัดการชีวิตตนเองร่วมกับใคร หรืออาจจะมีแง่มุมที่พึ่งพาใครสักคนมากเกินไป
แน่นอนว่าผมก็ยอมรับตรงๆ ว่าผมอาจจะไม่ยุติธรรมกับมักกอนนากัลเพราะไม่ใช่คนที่ยุติธรรมตลอดเวลาและบางครั้งก็มีอคติ แต่ก็ไม่มีทางที่เราจะพบบทความเกี่ยวกับแฮร์รี่ พอตเตอร์เวอร์ชั่นไหนเป็นกลางจริงๆ หรอกครับ แม้แต่บทความที่มาจาก JK Rowling เองเพราะตัวนางเองก็มีอคติ อย่างเช่นเธอบอกเราว่าอัมบริจด์เป็นคนที่เลวร้ายยิ่งกว่าเบลลาทริกซ์แม้ว่าเราจะยังไม่เห็นว่ามันจะไปถึงจุดนั้นซักครั้ง
และเธอได้ลงโทษมารีเอ็ตต้าในฐานะคนทรยศเพราะเธอเกลียดคนทรยศ ราวกับว่าถ้าคนที่อยู่ในอันตรายคือพ่อแม่เฮอร์ไมโอนี่หรือรอน JK Rowling คิดว่าโอเคที่จะให้ครอบครัวเกรนเจอร์และครอบครัววิสลี่ย์เดือดร้อนหรือได้รับอันตรายเพราะเฮอร์ไมโอนี่และรอนไม่ใช้คนทรยศรึเปล่า? นั้นจึงชี้ให้เห็นว่าแม้แต่คนที่อยู่ในฐานะผู้ที่รู้ทุกสิ่งในจักรวาลนิยายก็ยังมีอคติ
ที่แน่ๆ เวลามักกอนนากัลออกสิ่งที่ผมมักเห็นคือ "วิถีครูโบราณยังใช้ได้อยู่นะเทอว์"
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
