เดฟั่น เรื่องเล่าตระกูลคนเฆี่ยนเสือจากไทรบุรี
บริบทภาคใต้หลัง พ.ศ. 2500 ด้วยการนำเสนอภาพประวัติศาสตร์บาดแผล ครอบครัวของเดฟั่นอพยพหนีจากการปกครองของอังกฤษ ผ่านเข้ามาอาศัยในเทือกเขาบรรทัด การก่อสร้างชุมชนท้องถิ่น สู่การเป็นร่องรอยหลักฐานจากความเปลี่ยนแปลง
พื้นที่ที่ถูกสร้างขึ้น สร้างสังคมและความเชื่อให้แก่คนกลุ่มหนึ่ง และกลายมาเป็นตำนานให้กับสังคมที่ใหญ่และซับซ้อนเมื่อเวลาผ่านไป การเล่าเรื่องราวทางประวัติศาสตร์ผ่านประวัติศาสตร์ความทรงจำและประวัติศาสตร์บอกเล่า ทำให้เราได้มองเห็นภาพ สำนึก และความรู้สึกที่แตกต่างไปจากบันทึกกระแสหลักโดยสิ้นเชิง
ผู้คนในสังคมที่ถูกกดขี่ แน่นอนว่าไม่มีสิทธิ์ที่จะได้เป็นผู้บันทึกเรื่องราวของตนเอง ความทรงจำและการบอกเล่าคือหนทางเดียวที่จะทำให้พวกเขามีตัวตน เดฟั่นเป็นวรรณกรรมที่สร้างให้เราตระหนักว่าคนทุกคนคือส่วนหนึ่งของประวัติศาสตร์ การจะศึกษาเรื่องราวไม่ว่าจะเรื่องใดในสังคม ย่อมต้องศึกษาคนที่เกี่ยวข้องในพื้นที่นั้น และในฐานะนักประวัติศาสตร์ จะต้องรังสรรค์ผลงานที่รับใช้ประชาชน ไม่ใช่รับใช้เพียงอำนาจของผู้ปกครองของสังคมเพียงอย่างเดียว
ประวัติศาสตร์ภาคใต้ผ่านเรื่องราวของเดฟั่น ล้วนมีแต่ประวัติศาสตร์บาดแผลที่ในบางเรื่องราวก็ยังคงเป็นแผลที่ไม่มีวันหาย เพราะความโหดร้ายเกินเยียวยาที่เกิดขึ้นกับเดฟั่นทำให้เราตั้งคำถามกับสังคมเสมอ ว่าหากวิวัฒนาการทางเทคโนโลยีที่รับใช้อำนาจอยุติธรรม กลายมาเป็นเครื่องมือในการปกครองและกดขี่ผู้คนอย่างโหดร้าย อย่างนั้นแล้วจะสู้ให้มนุษย์หาหนทางย้อนกลับ เพื่อใช้ชีวิตที่ไร้อำนาจใดปกครอง หวนคืนสู่ธรรมชาติ และใช้ชีวิตอย่างอิสระเสรีได้หรือไม่
เดฟั่นทำให้เราตกตะกอนเรื่องนี้ได้เป็นอย่างดี
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
