โรงแรมประตูผี
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นมาแล้วนานกว่า20ปี ซึ่งเกิดขึ้นกับพี่นุ่น
พี่นุ่นเป็นคนสุไหงโกลก แต่พอแกเรียนจบก็ได้มาทำงานที่ในตัวกรุงเทพ พี่นุ่นแกตั้งใจว่าจะเข้าเมืองเพื่อมาทำงานและหาเงินส่งเสียครอบครัวที่ตจว.
ที่ทำงานของพี่นุ่นจะอยู่ในระแวกแถวย่านประตูผี แต่ด้วยในตอนนั้นงานที่พี่นุ่นทำ มันต้องมีการสลับกะเลยทำให้พี่นุ่นต้องหาห้องพักที่ใกล้ที่ทำงานมากที่สุดเพื่อสะดวกต่อการผักผ่อนและการเดินทาง
พี่นุ่นเลือกเช่าห้องพักในระแวกนั้น โดยโรงแรมที่เลือกจากสภาพและการตกแต่งน่าจะไม่เกิน2ดาวได้
ทั้งตึกจะถูกตกแต่งอย่างคลาสสิคและคลุมโทนด้วยสีน้ำตาล ออกแนวธรรมชาติ ด้านในห้องจะเป็นเตียงเหล็กซี่ๆ แบบเก่าๆ มีโต้ะและตู้เสื้อผ้าไม้ ส่วนห้องน้ำจะถูกตกแต่งอย่างเรียบง่าย ซึ่งแกเช่ารายเดือนตกเดือนละ1500เท่านั้น
พี่นุ่นค่อนข้างมีความสุขเพราะถูกใจทั้งงานและที่พัก และกำลังวาดฝันถึงอนาคตของครอบครัว
แต่ก็มีสิ่งที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้นนั้นก็เพราะในสัปดาห์ที่สองของการมาเป็นคนกรุง ขณะที่กำลังเข้ากะทำงาน จู่ๆสร้อยพระที่คอของพี่นุ่นก็ขาด นั้นเลยทำให้พี่นุ่นต้องเอาสร้อยไปซ่อมที่ร้านและอาจจะต้องใช้เวลาอีกหลายวันกว่าตะได้คืนมา
แต่ทว่า...ในค่ำคืนนี้ที่ไม่มีพระที่คอ..พี่นุ่นกลับนอนไม่หลับ....
ในค่ำคืนนี้ บรรยากาศรอบตัวมันแปลกไปจนสังเกตุได้ พี่นุ่นบอกว่าตั้งแต่เข้ามาอยู่ที่โรงแรมแห่งนี้แกไม่เคยรู้สึกกลัวเลย และนอนหลับสนิททุกคืน หากเล่าถึงตรงนี้หลายคนคงคิดว่าพี่นุ่นอาจจะขาดความมั่นใจหรือแพนิคไปเอง(เหมือนอย่างที่แอดเองก็เคยคิด)
แต่นั้นก็ไม่ใช่อีกเพราะนิสัยของพี่นุ่นเรียกว่าค่อนข้างจะสุดขั้วอยู่พอสมควร แต่ที่แกรู้สึก มันคือความรู้สึกที่แกสัมผัสได้จริงๆ ที่มันพึ่งเกิดขึ้นมาในคืนนั้น ว่าบรรยากาศในห้องของแกมันแปลกไปจริงๆ
แต่พี่นุ่นก็ยังคงพยามข่มตานอน แต่ทำยังไงก็นอนไม่หลับสักที จนเวลาน่าจะผ่านไปหลายชั่วโมง พี่นุ่นเลยตั้งใจว่าจะลุกไปเข้าห้องน้ำและไปหานมอุ่นๆกินสักแก้ว เผื่อมันจะช่วยให้ง่วงได้บ้าง แต่ปรากฏว่าก็ไม่ใช่อย่างนั้น
เพราะพอลืมตาขึ้นมา ก็พบกับใบหน้าของผู้หญิงคนนึง หน้าขาวซีด ดวงตาแดงก่ำ กำลังก้มหน้าลงมามองที่พี่นุ่นจากทางหัวเตียง ด้วยองศาการนอนมันทำให้พี่นุ่นเห็นว่า ผู้หญิงคนนี้กำลังนั่งยองๆกอดเข่าและก้มหน้าลงมาที่พี่นุ่น
พี่นุ่นตกใจมาก ก็กรี๊ดออกมาสุดเสียง ผู้หญิงปริศนาคนนั้นก็ค่อยๆฉีกยิ้มออกมาอย่างน่ากลัว
พี่นุ่นในตอนนั้นคิดอะไรไม่ออก ก็พยามจะรีบเบี่ยงตัวเองเพื่อลุกขึ้น แต่มันกลับขยับไม่ได้ หมือนตัวถูกอะไรที่มองไม่เห็นล็อคไว้
ส่วนผู้หญิงคนนั้นก็ยังคงนั่งยองๆมองพี่นุ่นอยู่ตลอด ยิ่งเห็นว่าพี่นุ่นพยามดิ้นเราเขาก็ยิ้มอย่างมีความสุข ตอนนั้นพี่นุ่นได้เเต่นอนน้ำตาไหลด้วยความหวาดกลัว ทำได้แค่นอนร้องไห้อยู่แบบนั้น แล้วก็พยามดิ้นไปด้วย
ตอนนั้นพี่นุ่นกลัวมาก คิดถึงแต่หน้าพ่อหน้าแม่และหน้าลูกภาวนาขอให้หลุดออกไปได้ซักที เพราะในตอนนั้นแกกลัวจนจะขาดใจอยู่แล้ว แต่ก็เหมือนปาฏิหารย์ที่พอนึกถึงพ่อกับแม่ ร่างกายของพี่นุ่นก็ค่อยๆสามารถขยับได้ทีละนิด และพอพลิกตัวได้ พี่นุ่นก็วิ่งสับตีนแตกออกจากห้องทันที และไปหาร้านอาหารโต้รุ่งในระแวกนั้นนั่งจนถึงเช้า
เช้ามาพี่นุ่นขอให้เพื่อนเข้าห้องมาเป็นเพื่อนด้วยกันเพื่อเก็บข้าวของออก และขอย้ายที่อยู่ทันที
ซึ่งพี่บีมก็ยอมช่วยพี่นุ่น และแนะนำให้พี่นุ่นหาหอพักที่ไกลจากระแวกนี้หน่อยก็ดี เพราะถ้าดวงไม่แข็งหรือไม่เหมาะจริงๆ จะมาอยู่แถวนี้ยากมาก เนื่องจากแถวนี้เป็นย้ายประตูผีเก่า
พี่นุ่นก็งงว่าประตูผีคืออะไรดังนั้นพี่บีมเลยอธิบายให้เข้าใจง่ายๆแค่
ว่าในสมัยโบราณถ้ามีคนตายเขาจะให้เคลื่อนศพออกทางประตูทิศตะวันออกของเมือง ซึ่งประตูผี จะเป็นประตูบานเดียวของเมืองที่ไม่ถูกลงคาถาอาคม เพื่อให้ดวงวิญญาณสามารถเดินทางออกจากเมืองได้นั้นเอง
พี่นุ่นเลยตัดสินใจย้ายหอไปไกลจากย้ายนั้นเล็กน้อย และก็รีบหาพระมาห้อยแทนองค์เก่าไปก่อน แต่ที่น่าแปลกเลยก็คือ พี่นุ่นไม่เคยเจอเรื่องแปลกๆอีกเลย...
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
