ตอน คิดถึงเมื่อใดก็แวะมา
ฮาร์ตเดินออกจากบ้านเควินโดยแอบซ่อนปืนไว้ในกระเป๋าเสื้อโค้ท ฮาร์ตพยายามเดินไปตามทางที่ไม่ค่อยมีคนเพราะกลัวคนเห็นว่าเขาพกปืน ฮาร์ตคิดอย่างหนักว่าจะกลับหอพักดีหรือจะไปหาเพื่อนคนอื่นดี ทันใดนั้นใบหน้าซูซานก็แว๊บเข้ามาในความคิด
ซูซานในชุดนอนยาวสีน้ำตาลเปิดประตูห้องต้อนรับฮาร์ตด้วยสีหน้าประหลาดใจ ในสายตาของเธอฮาร์ตมีสภาพเหนื่อยอ่อนและมีแววตาวิตกกังวล
ฮาร์ตเล่าเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นที่บ้านเควินให้ซูซานฟัง ยกเว้นเรื่องปืนที่เขาพกมา ซูซานอยากช่วยฮาร์ตให้หายเครียดจึงออกปากชวนฮาร์ตไปนอนที่บ้านพักตากอากาศของญาติเธอซึ่งฮาร์ตก็ไม่ปฏิเสธ
ระหว่างทางที่ซูซานขับรถพาฮาร์ตไปฮาร์ตนอนหลับไปตลอดทางด้วยความอ่อนเพลีย
เสียงคลื่นกระทบหาดดังลอดเข้ามาในห้องรับแขกอันมีแสงไฟสลัวๆ จากเตาผิงพอให้มองเห็นได้บ้าง ฮาร์ตกำลังนอนอยู่บนโซฟายาวซุกตัวอยู่ในผ้าห่มหนาโดยมีซูซานนั่งเป็นเพื่อนอยู่ข้างๆ โซฟา
"บ้านพักหลังนี้เป็นของย่าฉันเอง ตอนย่ายังอยู่ย่าจะมานอนที่นี่ปีละหนึ่งอาทิตย์ สมัยก่อนย่ามีบ้านสองหลังแต่เมื่อย่าเสียลูกหลานก็ตัดสินใจขายไปหนึ่งหลัง สมัยที่ปู่กับย่ายังมีชีวิตอยู่ทั้งสองจะนอนบนห้องนอนชั้นบนซึ่งเป็นห้องที่มีหน้าต่างกว้างทั้งสามด้าน ทำให้เห็นชายหาดได้ชัดเจน แต่พอปู่จากไปย่าก็ไม่ยอมนอนห้องนี้อีกเพราะทุกครั้งที่นอนย่าจะคิดถึงปู่จนนอนไม่หลับ" ซูซานเล่าประวัติบ้านหลังนี้ให้ฮาร์ตฟังเสียยืดยาว ฮาร์ตพยักหน้าตอบซูซานเป็นช่วงๆ เพื่อให้ซูซานรู้ว่าเขาตั้งใจฟังเธอ
"ฮาร์ตจ๊ะ ฉันเริ่มง่วงนอนแล้ว เดี๋ยวฉันก็จะไปนอนแล้ว"
"เธอจะไปนอนบนห้องของย่าเธอหรือ?"
"ทำไมจะไม่ได้ล่ะ"
"ไม่มีอะไรหรอก แค่ถามดู"
"คงใช่มั๊ง"
"ซูซานจ๊ะ อย่าเข้าใจผิด ฉันไม่ได้คิดจะมาจุ้นจ้านอะไรเธอเลยนะ"
"จ้ะ ฉันเข้าใจเธอแล้ว เวลานี้ก็ตีห้าแล้ว เธอพักผ่อนนอนหลับให้สบายเถอะ นี่ก็ใกล้สว่างแล้ว ฉันไปล่ะนะ"
แสงแดดยามเช้าส่องเข้ามาในห้อง ฮาร์ตลืมตาขึ้นด้วยความรู้สึกที่สดชื่น เขามองเห็นซูซานนั่งอยู่ข้างๆ ราวกับว่าเธอไม่ได้ทิ้งเขาไปไหนเลยตลอดคืน
"เธอหิวหรือยังจ๊ะ?" ซูซานถาม
"เดี๋ยวฉันไปทำอาหาเช้าให้" ฮาร์ตอาสา
"ไม่ต้องแล้ว ฉันทำเสร็จแล้ว วางอยู่ตรงนี้ไง" ซูซานชี้ไปที่ถาดอาหารเช้าที่วางอยู่บนโต๊ะ
ฮาร์ตจับมือซูซานมาแนบไว้ที่อก ซูซานได้แต่อมยิ้มด้วยความสุข
"ฮาร์ตจ๊ะ เดี๋ยวฉันขอตัวไปเตรียมอาหารของฉันหน่อยนะ" พูดจบเธอก็หอมแก้มฮาร์ตก่อนที่จะเดินไปที่ครัว
ฮาร์ตลงมือกินอาหารที่ซูซานทำให้อย่างเอร็ดอร่อย ซูซานเดินกลับมา พอฮาร์ตหันไปมองซูซานเขาถึงกับอ้าปากค้างด้วยความตกใจ
"ฮาร์ต เราไปนั่งกินอาหารเช้าด้วยกันที่ระเบียงหน้าบ้านดีกว่า" ซูซานพูดขณะที่มือซ้ายถือถาดอาหาร มือขวาควงปืนเล่นอย่างคล่องแคล่ว
จบตอนที่ 53
โปรดติดตามตอนต่อไป
ขอบคุณทุกท่าน
สุธีร์@อ่านเอาเพลิน
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
