ร่มคันนั้นกับร้านโจ๊กเจ้าเดิม
ถ้าในชีวิตมีสิ่งดีๆเข้ามาโดยไม่ทันตั้งตัว ให้คิดว่านั้นคือของขวัญแม้สิ่งที่ว่าจะอยู่กับเราไม่นาน หากแต่ว่าเข้ามาเพื่อเป็นน้ำทิพย์ชโลมใจ มาเติมบางสิ่งที่ขาดหายในเวลานั้นของเราให้เต็มเท่านั้นก็เพียงพอ“แม่ครับคุณน้าที่ร้านโจ๊กเขาจะย้ายกลับบ้านแล้ว”น้ำเสียงของเจ้าลูกชายแผงไปด้วยความเศร้า “แม่เห็นคนเข้าร้านเขาไม่ขาดสายทำไมเขาย้ายนะลูกน่าเสียดายจัง” ผู้เขียนไม่กล้าถามต่อเพราะคู่สนทนาเงียบไป แต่ก็บอกเขาไปว่าครั้งหน้าก่อนที่เจ้าของร้านโจ๊กย้าย จะถือโอกาสไปขอบคุณเขาด้วย
ก่อนหน้านี้ลูกชายเคยเล่าให้ฟังว่าทุกครั้งที่เขาไปซื้อโจ๊กร้านนี้ เจ้าของร้านมักจะให้ความเป็นกันเองและพูดคุยกับน้องด้วยอัธยาศัยไมตรี เสมือนว่าน้องเป็นลูกหลานคนหนึ่ง แม้กระทั่งครั้งที่น้องติดโควิดไม่สามารถออกมาซื้อหาอาหารได้ก็แสดงความห่วงใย มีอยู่ครั้งหนึ่งที่ฝนตกหนักน้องกลับที่พักไม่ได้ เจ้าของร้านก็นำร่มมาให้ยืม นี่เป็นความใจดีบางส่วนเท่านั้นที่ลูกเล่าให้ฟัง
สัปดาห์ที่ผ่านผู้เขียนได้มีโอกาสไปประชุมผู้ปกครองที่โรงเรียนของลูกเช้าวันนั้น ลูกชายได้มาเล่าให้ฟังอีกว่าเจ้าของร้านจะย้ายของออกวันนี้เนื่องจากผู้ซื้อกิจการต่อเขาขอเข้าทำงานในวันถัดไป(นับว่าย้ายเร็วกว่าที่น้องคิดไว้) ก่อนออกเดินทางจากห้องพักลูกเพื่อไปทำภารกิจได้นำของสิ่งหนึ่งติดมือมาด้วยเพื่อไปคืนให้เจ้าของ นับเป็นเวลาเที่ยงกว่าภารกิจที่โรงเรียนลูกจะเสร็จสิ้นฝนตกหนักในเวลานั้น ท้องเริ่มร้องหนักขึ้นเรื่อยๆ
ด้วยความหิวแต่เพราะคำสัญญาที่ให้ไว้กับตัวเองก่อนหน้านี้เลยต้องอดทนต่อไป แล้วมุ่งตรงไปร้านโจ๊กเจ้าเดิม เจ้าของร้านแปลกใจเล็กน้อยที่เรามาหา ผู้เขียนได้แนะนำตัวว่าเป็นแม่ของน้องและกล่าวขอบคุณเขาที่ช่วยดูแลลูกชายเป็นอย่างดี ผู้เขียนขออนุญาตเข้าไปกอดขอบคุณเจ้าของร้าน งานนี้ทำเอาน้ำตาแตกทั้งคู่
เจ้าของร้านเล่าว่าเช้านี้ตัวเขาเองก็น้ำตาแตกไปครั้งหนึ่งแล้วกับน้องตอนที่ น้องได้มาขอกอดขอบคุณในความเอื้ออาทรแก่น้อง ในช่วงระยะเวลาหนึ่งปีครั้งที่น้องได้เริ่มมาเรียนที่นี้ (จากเด็กต่างจังหวัดที่ไม่คุ้นชินกับการใช้ชีวิตในเมืองเพียงลำพังต้องปรับตัวกับหลายเรื่องพอวันหนึ่งมีกัลยาณมิตรที่ให้ความเอ็นดูเหมือนญาติจึงทำให้เขารู้ว่าตนเองไม่ได้อยู่เพียงลำพัง)
เรามีเวลาคุยกันไม่นานนักแต่ที่ได้ฟังจากเจ้าของร้าน ถึงสาเหตุที่เขาและสามีได้ให้ความเอนดูน้องเนื่องจาก ครั้งหนึ่งตัวเจ้าของร้านเองก็เคยเป็นเด็กต่างจังหวัดและเข้าไปเรียนในเมืองความรู้สึกในตอนนั้นก็ไม่ต่างไปจากน้องในตอนนี้ ก่อนกลับออกจากร้านผู้เขียนไม่ลืมที่จะนำร่มที่เขาให้น้องยืมเมื่อปีที่แล้วมาคืน เจ้าของร้านยืนยันที่จะให้น้องเป็นที่ระลึกแต่ผู้เขียนคิดว่าสิ่งที่เขาให้น้องมานั้นมันมากแล้ว ขอขอบคุณอีกครั้งเจ้าของร้านโจ๊กนครสรรค์เจ้าเดิม
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
