มอเตอร์ไซค์ไฟฟ้าแบรนด์ไทย
เมื่อชั่วโมงที่แล้วเราได้นั่งดูรถไฟฟ้ารุ่นนึงที่เห็นบอกว่าเป็นของคนไทย ชื่อว่า Edisan เห็นจะแข่งกับเทสล่าเลยทีเดียว
ตรงความพูดที่เล่นทีจริงว่าจะแข่งกับเทสล่าคงทำได้แค่พูดติดตลกแต่เรากลับมีความคิดที่ตลกกว่า เราคิดว่ามันอาจจะแข่งกับเขาได้จริงก็ได้ถ้าเราจะลองเสียมารยาทปรับปรุงดีไซน์ของเขาซักหน่อย แล้วก็เสนอความคิดแบบอวดรู้เล็ก ๆ น้อยพอให้เขาไปถกเถียง (หรือไม่ก็นินทาด่าทอเราในวงเหล้า)
ก่อนอื่นของลงรูปให้ดูก่อน
รูปจากในเน็ต
รูปจากเน็ต
สำหรับเรามันเป็นมอเตอร์ไซค์ทรงเวสป้าที่หน้าตาแปลก คอก็ไม่มี มีหัวแล้วตัวเลย ตูดแหลม ไฟวิ่งไปมาก็ดูน่ารำคาญเพราะมันเหมือนคนจะเลี้ยวอยู่ตลอดเวลา แต่ถ้ามองโดยรวมแล้วมันก็เป็นรถที่น่ารักแล้วก็น่าใช้เนื่อจากมีที่เก็บของใต้เบาะเยอะมาก
บนความรู้สึกที่ว่ามันน่ารักน่าใช้แต่ยังมีข้อจำกัดของความเป็นรถไฟฟ้าที่ระบบปรับเซ็ตไว้แบบสไตล์ไทยมันทำให้เสน่ห์ของตัวรถลดลงจากสายตาของเรามาก
การเซ็ตสไตล์ไทยที่เราเจอมันมักจะเป็นแบบเน้นเวอร์ไม่เน้นเสถียน บางอย่างก็เอาแค่พอใช้แบบบ้าน ๆ เช่นตัวนี้ก็กดเบรคแล้วมอเตอร์ตัดการทำงาน เรามองว่ามันอันตรายไปหน่อยหรับรถที่จูนเครื่องให้วิ่งได้เร็วถึง 120 กิโลเมตรต่อชั่วโมง
เรื่องการปรับแต่งและแนวทางการพัฒนาเทคโนโลยีคงเป็นงานหนักของประเทศเราถ้าหากจะตามต่างชาติให้ทัน แต่เรื่องการปรับเสริมดีไซล์รายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้มันน่าใช้ขึ้นเราว่าทำได้และผลที่ได้ก็อาจจะดีกว่าที่คิดด้วย
ไอ้เดียของเราออกมาเพื่อเด็กหอโดยเฉพาะ มันคือการที่เราสามารถถอดแบตแล้วลากขึ้นห้องไปชาร์จได้
....
ลองนึกภาพว่าแบตมันถอดได้ง่าย ๆ ตามภาพแล้วผู้ใช้ลากมันขึ้นลงบันไดได้ง่าย ๆ มันจะน่าใช้ขนาดใน
แต่เพิ่มเติมตรงล้อลาก เราคิดว่าต้องคิดเรื่องขาลงด้วย ขาลงเราอาจต้องการให้มันถอยหลังได้และมีความหน่วงกับเสริมโช้ค ไม่ก็อาจต้องมีล้อสี่ชุด
เราคิดว่าถ้าได้แบบนี้รถไฟฟ้ามันน่าใช้ มันจะดูประหยัดรักโลกตามเทรนเอามาก ๆ และมันจะประหยัดขึ้นไปอีกเมื่อเราติดแผงโซล่าเซลล์
สมมติคร่าว ๆ ว่าจอดตากแดดระหว่างเรียนแล้วกาแผงโซล่าเซลล์เก็บไฟได้นิดหน่อย ถ้าจะเอาสะดวกก็ต่อสายชาร์จไว้แล้วทำหน้าจอสัมผัสกดสังเอาจะได้ไม่ต้องเอาสายมาเสียบให้ยุ่งยาก ตัวแผงก็ออกแบบให้ดีให้ระเอียดเนียบซักหน่อยจะได้เป็นหน้าเป็นตา กล่องไฟก็จะดีมากถ้ามันจ่ายไฟออกข้างนอกได้เผื่อไรเดอร์ชาร์จมือถือหรือเผื่อผู้ใช้จะอยากเอาไปตั้งแคมป์
แล้วความจุที่เก็บของจากเดิมที่ใต้เบาะรถก็จุของได้เยอะอยู่แล้ว มันก็ยิ่งถูกใจสายขนเข้าไปอีก
ตั้งแต่มีดราม่าเรื่องค่าใช้จ่ายเด็ก ม.จุฬา เราก็ลองเก็บข้อมูลเรื่องความเป็นอยู่นักศึกษาแบบไม่ได้ใส่ใจจริงจังมาระยะนึง สิ่งที่เราได้เห็นได้อ่านมันก็ให้ความรู้สึกเวอร์มาก หอในไม่ได้มีค่าใช้จ่ายที่ถูกอะไรเลยแล้วค่าหอพักนอกที่อยู่ใกล้ ๆ ก็แพง ทางเลือกของคนที่อยากประหยัดก็มีแต่หอนอกที่อยู่ไกลหน่อยซึ่งการเดินทางก็ไม่น่าจะมีอะไรสะดวกและประหยัดเท่ามอเตอร์ไซค์
ถ้าเอาชีวิตตอนเรียนมหาลัยของเราไปวัดก็คงไม่ใกล้เคียงเท่าไหร่เพราะเราไม่ได้เรียนมาหลายปีแล้วและเราทำงานส่งตัวเองแถมไม่ได้กู้ กยศ ตอนเรียนมหาลัยด้วย เรื่องการประหยัดค่าใช้จ่ายคือส่วนหนึ่งของแผนการใช้ชีวิตช่วงนั้นเลย ดังนั้นเรื่องความประหยัดคุ้มค่าในชีวิตนักศึกษาของเราก็บอกได้ว่ามันคือมอเตอร์ไซค์
บางคนอาจจะบอกว่ามอเตอร์ไซค์ต่างจังหวัดไม่อันตรายเท่ากรุงเทพ แต่เราบอกเลยว่าไม่จริง บางกรณีก็ดูจะอันตรายกว่าด้วย ตำรวจปลอมตั้งด่านรีดไถเพียบ รถสิบตกเกฌฑ์มาตรฐาน ความเร็วรถยนต์ที่คนหัวร้อนเอาแต่ใจนั่งอยู่หลังพวงมาลัยก็ไม่เป็นมิตรกับใครทั้งนั้น ที่ต่างกันมีแค่ช่วงเวลารถติดที่น้อยกว่าแค่นั้นเอง
เรื่องฝนก็ไม่เคยเป็นปัญหา เรามีวิธีจัดการได้ทั้งการใช้ยางดีและหมวกกันน๊อกดีที่หายบ่อยมาก ถ้าคิดว่ามีแต่ในกรุงเทพที่หมวกหายเราก็ขอบอกเลยว่าคุณคิดผิด 😑 ออ แล้วก็ยังมีชุดกันฝนที่มีกางเกงสำหรับมอไซค์ที่ใส่สวมกระโปรงได้
เรื่องมอเตอร์ไซค์มันดูน่าใช้และยังเอาไว้เที่ยวได้ด้วย เราเป็นคนที่ขับมอเตอร์ไซค์กลับบ้านกว่าโลได้ทุกอาทิตย์และยังสามารถไปเที่ยวไกล ๆ ได้ในวันเดียว (ไกลสุดคือ 600+ กิโลแต่ขาไป รวมขากลับ 1,200)
มันก็ขึ้นอยู่กับความสะดวกและความต้องการของแต่ละคนด้วยนะว่าอยากได้แบบไหน ชอบแบบรอรถทางเพราะรู้สึกว่ามอเตอร์ไซค์ไม่ปลอดภัย หรือชอบความสะดวกราคาประหยัดที่ขึ้นขี่แล้วไปที่ไหนก็ได้ทันทีแต่ต้องอยู่บ่นความระมัดระวังและเรียนรู้ที่จะใช้มันให้ปลอดภัย
- 3
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
