โลกนี้เหมือนท้องน้ำท้องมหาสมุทร ที่มีอารมณ์โลภโกรธหลงปกคลุมทั้งโลก จิตทุกดวงเกิดมาอาศัยโลก ใช้วัตถุปัจจัยของๆโลก ไปเกิดที่นั้นที่นี่ มีกายอาศัยที่นั้นที่นี้ มีวิญญาณทั้งหก สัมผัสกระแสน้ำ ต่างๆ น้ำร้อนน้ำเย็น เหมือนอารมณ์พอใจไม่พอใจ จิตทุกดวง มีเรือนกายแหวกว่าย ไปที่นั่นที่นี้ ตามแต่นิสัย..ที่ชอบ ที่เคยใช้วิญญาณทั้งหก สัมผัสรับรู้ เกิดเป็นความชอบไม่ชอบ ..ก็สั่งกายให้เคลื่อนไหวไปตามอารมณ์ที่ปรุงแต่ง อารมณ์ที่ปรุงแต่งในเรือนกาย ก็ไม่เหมือนกัน
..จิตแต่ละดวง ต่างๆสะสมมาไม่เหมือนกัน ..มันพัวพันอยู่ในเรื่องเกิดๆตายๆนี่แหละ คือ เกิดทีไร ก็เสาะแสวงหากินไปตามสัญชาตญาณรักชีวิตตน จึงมีการเปรียบเทียบ เรื่องราวของ บัวสี่เหล่าไว้ ..ว่าจิตดวงได้ จะเพียร ชูดอกบัวของตนเอง ก็คือจิต ให้พ้นขึ้นมาจากท้องน้ำ เพื่อรับแสงสว่าง คือ ปัญญาธรรมของจิตให้เกิดขึ้น ไม่เช่นนั้นมันก็จมอยู่ในกระแสน้ำ น้ำขุ่น น้ำโคลน เป็นเหมือนดอกบัวที่ถูกเก็บ อับเฉาปัญญาที่แหวกว่าย ที่จะชูดอกบัว ให้ขึ้นสู่ผิวน้ำ
..เมื่ออับเฉาเบาปัญญา ..ก็ต้องตกเป็นอาหารของปลาเล็กปลาใหญ่ กุ้งหอยปูปลา คืออารมณ์นานาชนิดกัดกินดอกบัว มันกัดกืนทั้งรากลำต้นไปเลย ..เพราะไม่ระวังอารมณ์ที่จองจำจิตอยู่ในห้องมหาสมุทร เพราะไม่ใคร่ครวญ เหตุผล ไม่ทบทวน ดูแลดอกบัวที่จมอยู่ในท้องน้ำ
.. กลับเห็นผิด หลงว่า แสงสว่างที่ตาเห็น นั้นทำให้รับรู้อะไรได้ มากมาย ..แต่ไม่รู้ว่า อารมณ์นึกคิดที่อยู่เบื้องหลังลูกนัยน์ตามันเป็นมาอย่างไร ไหลมาจากไหน ..บ้างก็ทุกคนก็หลงใหล ในสิ่งที่เกิดขึ้นหลังลูกตา ..เค้าจึงว่าไม่รู้จัดลูกนัยน์ตาตา นี่ยังเหลืออีกห้าเหลือหูจมูกลิ้นกายใจ ที่จะต้องเรียนรู้ให้จิตที่อาศัยในเรือนกายรู้จัก
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
