รีวิว สวยสังหาร
ผู้เขียน Ban Ming Ban Mei
ผู้แปล Hei Xiong
สำนักพิมพ์บุ๊ค อินดี้
ลั่วเสวี่ย หญิงสาววัยสิบหกปีถูกแม่รองขายให้หอนางโลม
นางถูกประมูลไปด้วยเงินหนึ่งพันตำลึง หลังจากคืนนั้นนางจับไข้หนักจึงถูกมามาผู้คุมหอนำนางไปโยนทิ้งในสุสานไร้ญาติ ในเวลาที่นางใกล้ตาย นางกลับพบกับหญิงสาวงดงามที่ถือร่มกระดาษแดงที่ด้ามจับทำด้วยไม้ไผ่สีเขียวช่วยเหลือไป
พอฟื้นขึ้นมาก็พบว่าตนเองอยู่ในพรรคปีศาจ ที่มีมือสังหารเป็นสาวงาม นางจึงเปลี่ยนชื่อใหม่เป็น “หว่านเม่ย”
มือสังหารทุกคนจะมี เงา เป็นของตนเอง โดยเงาของหว่านเม่ยมีนามว่า เสี่ยวซาน
เสี่ยวซานเป็นผู้ที่สอนทุกอย่างให้หว่านเม่ย
ในพรรคปีศาจจะมีมือสังหารทั้งหมดยี่สิบเอ็ดคน
สิบหกคนคือ มือสังหารระดับพสุธา ที่ไม่มีวรยุทธ์ เมื่อปฏิบัติภารกิจจึงต้องใช้ชั้นเชิงและร่างกายในการทำงาน เพื่อให้บรรลุเป้าหมาย
สี่คนคือ มือสังหารระดับนภา ที่มีวรยุทธ์
และสูงสุดคือ มือสังหารระดับเซียน มีเพียงหนึ่งเดียวซึ่งก็คือ ประมุข แต่เหนือประมุขขึ้นไปจะมีคุณชายอีกคนที่จะตัดสินว่าใครจะได้เลื่อนขั้น
ทุกครั้งที่ปฏิบัติภารกิจ ทำให้ฝีมือของหว่านเม่ยรุดหน้า ขณะเดียวกันความรักระหว่างหว่านเม่ยและเสี่ยวซ่านก็เพิ่มมากขึ้น แต่กฎคือมือสังหารและเงาห้ามรักกัน
เมื่อมีความรัก ความต้องการที่จะหลุดพ้นย่อมต้องมีเพิ่มขึ้น ทางออกเดียวคือต้องก้าวขึ้นไปยังจุดสูงสุด
แท้จริงแล้วจุดสูงสุดคือทางหลุดพ้นหรือคือกับดักของใครบางคนที่ไม่สามารถพาตนเองออกมาได้อีก
ชื่อเรื่องสวยสังหารแต่ตอนจบไม่ได้สวยงาม เส้นทางของมือสังหารย่อมต้องโรยด้วยเลือดเสมอ เพียงเพราะต้องการอยู่รอด เขาไม่ตายเราก็ตาย เส้นทางที่มืดมน เข้าแล้ว ออกไม่ได้ บุญคุณความแค้น รวมถึงสิ่งที่ต้องดำเนินไปเป็นเพียงสิ่งที่สมควรต้องเกิดขึ้น หรือมีใครกำหนดเส้นทางให้เดิน แต่ทั้งหมดของเรื่องราว ก้าวแรกตนเองคือผู้เลือก
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
