เหนือสมรภูมิ (8 เล่มจบ)
เซียนซานฉาเค่อ เขียน
ห้องสมุดดอทคอม แปล
โปรยเล่ม 1 :
เรื่องที่ทุกคนรู้...คือ ‘สวี่ฮูหยิน’ ซึ่งตาบอดและกำลังตั้งครรภ์ไม่เป็นที่รักของ สวี่จือเหิง ผู้เป็นสามี น่าเวทนาและน่าเสียดาย เพราะนางไม่เป็นที่รักของใครเลย ไร้สหาย ไร้คนสนใจ แม้กระทั่งจมน้ำเสียชีวิตก็ยังไม่มีใครไว้อาลัยให้
เรื่องที่ทุกคนไม่รู้คือ ‘สวี่ฮูหยิน’ ผู้นั้นกุมความลับสำคัญหลายอย่างความลับที่ตนเคยเป็นถึง แม่ทัพเฟยหง ผู้เกรียงไกร ใต้หล้าล้วนสยบเคยนำทัพกำราบแคว้น สร้างคุณูปการมากมายให้กับชาติบ้านเมืองความลับที่ชีวิตนี้ตนถูกสับเปลี่ยนถูกเลี้ยงดูให้เป็นตัวแทนของพี่ชายผู้อ่อนแอ เปราะบาง
เพื่อไม่ให้ความลับนี้รั่วไหลในวันที่พี่ชายกลับมานางจึงถูกกำจัด ด้วยถือคติคนตายไม่อาจพูด
หารู้ไม่ว่าคนตายที่ได้สิทธิ์เกิดใหม่ อาจจะทำมากกว่าพูดและเมื่อมีโอกาส ‘ทำ’ แล้ว
เหตุใดต้องนุ่มนวลให้เสียชื่อแม่ทัพเฟยหงด้วยเล่า!
หลังอ่าน :
เซียนซานฉาเค่อเขียน “ผลาญ” ได้ทะลุจุดเดือด เขียน “นางพญาท้ารบ” ได้เข้มข้นกระชากอารมณ์ เขียน “หัวโจก” ได้สนุกสนานแง่คิด แต่ถ้าใครหวังว่าจะได้พบการล้างแค้นเลือดสาด เอาคืนร้อยเท่าจากต้นทุนคับแค้นเดิม นางเอกเก่งกาจเหนือสตรีผู้ใด ไม่มีวันแพ้พ่าย วางหมากทุกตัวราวเซียนลิขิต เช่นนั้น “เหนือสมรภูมิ” มิใช่คำตอบ
เพราะสำหรับเราแล้ว นี่คือนวนิยายรักโรแมนติกมากกกกกก ไร้ฉากฟินจิกหมอน แน่นอนว่าไม่มี NC แต่ความสัมพันธ์ของพระนางจากจุดเริ่มต้นจนถึงบทอวสานเต็มไปด้วยกลีบกุหลาบโปรยปราย ละมุนละไมไหวหวามในหัวใจคนอ่านอย่างยิ่งยวด
นักเขียนพัฒนาฝีมือไปอีกหลายขั้นด้วยการเล่าเรื่องตัวละครสำคัญ ตัวละครแวดล้อม ที่มาที่ไป ต้นเหตุ กลางเหตุ ปลายเหตุ ปมในใจ ปมรอบตัว โดยตัดสลับเรื่องราวชาติก่อนของนางเอก กับเรื่องราวในชาตินี้ เมื่อมีตัวละครใหม่เพิ่มเข้ามา ทำให้เราเข้าใจว่าก่อนจะมาถึงตรงนี้ พวกเขาเคยเจอกันมาก่อน และเจอกันแบบไหน
มันคือความฉลาดในการสร้างความผูกพันของตัวละครกับคนอ่านนั่นเอง เราจะได้รู้จักเหอเยี่ยนในบทบาทแม่ทัพเฟยหงที่ต้องสวมหน้ากากตลอดเวลา มีชีวิตในชื่อของอีกคน ก้มหน้ารับชะตากรรมเมื่อพี่ชายกลับมา ถอดหน้ากากออกกลายเป็นสตรีเรือนหลัง ยินยอมแต่งงานเข้าตระกูลสวีตามบัญชาพ่อแม่ตัวเอง สามีไม่ได้รักใคร่ มีอนุโปรดปรานออกหน้า นางเพียงหวังให้ชีวิตดำเนินไปเรียบง่ายธรรมดาเช่นนี้
ทว่ามีนางอยู่เท่ากับเป็นหนามตำใจคนในตระกูล จึงวางยาให้นางตาบอด เหอเยี่ยนหมดอาลัยตายอยากในชีวิตไปแล้ว ทว่าแสงจันทร์ดวงหนึ่งที่พบกันในค่ำคืนแสนมืดมิด ได้สร้างความหวัง กำลังใจ และแรงใจให้นางพยายามมีชีวิตอยู่ต่อ หากความเพียรนั้นสูญเปล่าเมื่อนางเป็นเพียงหมากตัวหนึ่งที่ถูกทิ้ง
ต่อมาเราได้รู้จักเหอเยี่ยนที่กลับมาสวมวิญญาณสาวน้อยเอาแต่ใจในตระกูลยากจนครอบครัวหนึ่ง มีบิดาเป็นเพียงนายกองเฝ้าประตูเมือง กับน้องชายที่ชอบถกเถียงกัน และสาวใช้พูดมากอีกหนึ่งคน ครอบครัวเล็ก ๆ ครอบครัวนี้ค่อย ๆ ทำให้เหอเยี่ยนเข้าใจคำว่า “ครอบครัว” ในที่สุด
แต่เหตุการณ์สุดวิสัยก็ชักนำให้นางจำต้องก้าวเข้าสู่การสมัครเป็นทหารใหม่เหมือนชาติที่แล้ว ปลอมแปลงตัวเองเป็นบุรุษร่างน้อย กำลังในร่างใหม่นี้ก็แสนบอบบาง เหอเยี่ยนได้เป็นทหารที่ไปยังเหลียงโจวภายใต้บัญชาของพระเอกเซียวเจวี๋ย แม่ทัพฟงอวิ๋นผู้ไม่เคยแพ้พ่าย เก่งฉกาจทั้งบุ๋นและบู๊ เกิดมาสูงส่ง วิชาความรู้เป็นหนึ่งในใต้หล้า เพียบพร้อมทั้งรูปโฉมที่อยู่ในอันดับสองของเมืองหลวง
แน่นอนว่าพระเอกเรื่องนี้ไม่ได้ค่าตัวแพง เซียวเจวี๋ยออกมาขโมยหัวใจของคนอ่านตั้งแต่เล่มแรก และมีบทบาทเคียงคู่ไปกับนางเอกจนถึงเล่มจบ เราได้ทำความรู้จักภาพลักษณ์แสนเย็นชาของเขาไปพร้อม ๆ กับปมอดีตที่มืดมัว ความแค้นที่รอวันสะสาง เช่นเดียวกับเหอเยี่ยน
ระหว่างการบ่มเพาะสรรพกำลังเพื่อล้างแค้นในวันหน้า นางเอกของเราทุ่มสุดตัวชนิดที่เรียกว่าคนอ่านต้องยอมรับนับถือ แม้ร่างกายจะบอบบางอ่อนแอ แต่นางก็ทำงานหนักยิ่งกว่าทุกคนเพื่อผลลัพธ์ที่มากกว่า ภายใต้การจับตามองของพระเอก ผู้ที่เคยเป็นสหายร่วมสำนักของนางเอกในชาติก่อน
เหอเยี่ยนมองเซียวเจวี๋ยประดุจพระจันทร์ส่องสว่าง ไกลสุดเอื้อมมือคว้า ได้แต่มองอย่างชื่นชม ส่วนเซียวเจวี๋ยเพียงเห็นทหารใหม่คนนี้ฉลาดเป็นกรด มีกลยุทธ์พลิกแพลงผิดวัย อาจจะเป็นไส้ศึก จึงทดสอบนางครั้งแล้วครั้งเล่า แต่เหอเยี่ยนในชาตินี้เป็นตัวของตัวเองอย่างที่สุด นางไม่ต้องเสแสร้งเป็นพี่ชายใหญ่เหมือนชาติก่อน เพียงแค่สวมบทบาทเป็นทหารหนุ่มน้อยเท่านั้น
นางเอกของเราจึงแสดงความเบิกบาน ยิ้มง่าย คุยเก่ง มีอารมณ์ขัน ช่างยั่วเย้า (จนแม่นางทั้งหลายเคลิบเคลิ้ม) หน้าตาในชาติใหม่ก็หล่อเหลางดงามมิใช่น้อย จึงดึงดูดผู้คนให้เอ็นดูไม่รู้ตัว ด้วยความที่เคยเป็นสหายในชาติก่อน (แต่เขาไม่รู้) นางเอกเลยชอบสอดส่องเซียวเจวี๋ย บางทีพูดพล่ามหลอกล่อไปไกลจนพระเอกของเราได้แต่ส่ายหน้า
ความน่ารักของเรื่องคือการสร้างกลุ่มแก๊งเพื่อนนางเอกซึ่งเริ่มต้นฝึกทหารใหม่ด้วยกันที่เหลียงโจว จนกลายเป็นสหายร่วมศึกในภายหลัง แต่ละมิตรภาพแลกมาด้วยการแข่งขัน การต่อสู้ ชิงไหวชิงพริบ เช่นเดียวกับการสร้างกลุ่มแก๊งเพื่อนพระเอกที่แต่ละคนรูปงามมากเสน่ห์ มีอุปนิสัยแตกต่างกัน อย่างหมอหลินซวงเฮ่อและแม่ทัพเยี่ยนเฮ่อ
แน่นอนว่าย่อมต้องมีพระรองอย่าง ฉู่เจา เข้ามาเสริมให้เรื่องราวมากสีสัน พระรองผู้นี้ฉลาดอย่างยิ่ง มีปมชีวิตหนักยิ่ง ชอบสารภาพรักกับนางเอกครั้งแล้วครั้งเล่า นางเอกของเราไม่ค่อยรู้ตัว แต่เอาตัวรอดเก่งเป็นที่หนึ่ง
ดังนั้น ครึ่งเรื่องแรกจึงปูความสัมพันธ์ของคนเหล่านี้ให้เราได้รู้จัก หลงรัก เอาใจช่วย ลุ้นไปกับสงครามที่เข้ามาทดสอบทหารกลุ่มนี้ การทรยศหักหลังของต่างแคว้นที่พระนางต้องปลอมตัวไปสืบคดี ทำให้ความรู้สึกที่คล้ายจะมีหรือไม่มี ค่อย ๆ แจ่มชัดขึ้นในใจของคนทั้งสอง
เซียวเจวี๋ยเป็นพระเอกที่ฉลาดเป็นกรด ไปสุดในทุกทาง คนอ่านไม่ต้องกลัวเกรงพระรองเลย คุณสมบัติพระเอกระดับนี้จะยังไงก็ไม่มีทางให้นางเอกหลุดรอดไปได้ ตัวเหอเยี่ยนเองก็เป็นนางเอกนิสัยแม่ทัพ เอะอะประลองกำลัง เอะอะใช้คำพูดเหลวไหลเข้าสู้ กึ่งจริงกึ่งเท็จตลอดเวลา น่าเอ็นดูมาก
ความสัมพันธ์พระนางที่ค่อย ๆ คืบคลานเป็นความรักดำเนินไปพร้อมกับคลี่คลายปัญหาทีละเปลาะ การร่วมมือกันสะสางปมแค้นของทั้งคู่ด้วยวิธีชาญฉลาดและแยบยล เข้าสู่การชิงบัลลังก์ การสืบสาวได้ว่านางเอกเคยเป็นใครมาก่อน (ขอบอกว่าพระเอกของเราใช้วิธีพิสูจน์ได้ฉลาดสุด ๆ) แยกกันเดินทางเข้าสู่สนามรบหลังแต่งงาน ช่วงนี้บีบหัวใจมาก เพราะแม่ทัพแต่ละคนที่ไปรบคือตัวละครที่เชื่อว่านักอ่านเอาใจช่วยอย่างที่สุด
เซียนซานฉาเค่อแต่ไหนแต่ไรก็ไม่ค่อยทะนุถนอมหัวใจคนอ่านเท่าใด 555 เรื่องนี้นางเด็ดตัวละครทิ้งเป็นว่าเล่นเช่นเคย ช่วงรบระหว่างแคว้นน้ำตามาเต็ม นักเขียนเล่าฉากหลังของแต่ละตัวละครไว้ให้เรานึกถึง เชื่อมโยง และห่วงหาน้ำตาตกในภายหลัง เขียนเก่งจริง ๆ
โดยเฉพาะตัวละคร “เยี่ยนเฮ่อ” ซึ่งเปิดตัวมาอย่างห้าวหาญดุดัน แต่ละฉากคือสีสันหวือหวาของเรื่อง เรียกเสียงฮาตลอด บทสรุปชีวิตของเขาและครอบครัวทำให้คนอ่านอย่างเราประทับใจอย่างยิ่ง
มีข้อความที่เราชอบมาก บ่งบอกว่านี่เป็นนิยายรักแน่ ๆ ขอยกมาจากเล่ม 7 นะคะ
“เหอเยี่ยนเหมือนคนที่เดินเพียงลำพังในค่ำคืนที่มืดมิดมานานแสนนาน ช่วงเวลาที่เนิ่นนานนี้ไม่มีใครรู้สึกว่านางมีตัวตน ไม่มีใครสนใจว่านางจะเศร้าใจหรือดีใจ ไม่มีใครขอโทษหรือโห่ร้องด้วยความยินดี ไม่ว่าจะเป็นจุดเริ่มต้นหรือจุดจบ ล้วนเป็นเรื่องของเหอเยี่ยนเพียงคนเดียว
จนกระทั่งวันหนึ่งมีชายหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้ามา
คนผู้เดียวที่เป็นแสงสว่าง เป็นต้นกำเนิดของความเปล่งปลั่งทั้งหมดของเหอเยี่ยน”
ในเล่มเดียวกัน เมื่อกล่าวถึงเซียวเจวี๋ย
“ใต้หล้านี้มีรสชาติมากมาย ต้องค่อย ๆ รับรู้ไปทีละนิด ตอนที่เซียวเจวี๋ยยังเยาว์มองว่าทุกอย่างช่างน่าเบื่อและไร้รสชาติ ความจริงแล้วเซียวเจวี๋ยปรารถนาจะมีชีวิตเหมือนคนธรรมดาทั่วไป แต่คนอื่น ๆ ต่างหลบเลี่ยงและคิดว่าเขาสูงส่ง ทุกคนต่างมองว่าเซียวเจวี๋ยเป็นพระจันทร์ที่ลอยเด่นอยู่บนนภากาศ ทว่าไม่มีใครรู้ว่าความจริงแล้วพระจันทร์ดวงนี้เป็นเพียงหนุ่มน้อยที่โดดเดี่ยวอ้างว้างคนหนึ่งเท่านั้น
เคยมีสหาย แต่สหายทรยศ เคยวาดอนาคตและตั้งความหวังกับครอบครัว แต่สมาชิกในครอบครัวก็มาจากไปอย่างไม่มีวันกลับ หลายปีมานี้เซียวเจวี๋ยต้องอยู่คนเดียวมาตลอด จนกระทั่งวันหนึ่ง หญิงสาวผู้มีรอยยิ้มดุจแสงตะวันก็กระโจนเข้ามาในชีวิตของเขา และบอกว่า
“ข้าชอบพระจันทร์ แต่พระจันทร์ไม่รู้”
แง ซึ้งมาก
เราอ่านประโยคนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าหลายรอบ ชอบมากที่นักเขียนเปรียบเทียบพระเอกเป็นพระจันทร์ และคำเปรียบเปรยนี้ก็หยิบยกมาใช้ในจังหวะที่เหมาะสมทุกครั้ง เรียกเลือดและน้ำตาได้ทุกครั้ง
ความรู้สึกไปถึงขีดสุดก็ในบทท้าย ๆ ต้องอ่านเองนะคะ ลึกซึ้งมากมาย
ดังนั้น “เหนือสมรภูมิ” จึงเหมาะสำหรับนักอ่านสายละเลียด ค่อย ๆ อ่าน ค่อย ๆ ซึมซับ อ่านแล้วจะหยุดอ่านไม่ได้ ไม่มีช่วงไหนแผ่ว มีแต่ย้อนกลับไปอ่านหน้าเมื่อกี้อีกที นักเขียนและนักแปลใช้คำที่นุ่มนวลและดื่มด่ำมาก เป็นพัฒนาการของนักเขียนที่เราชื่นชมมาก
โดยเฉพาะการร้อยเรื่องราวสหายร่วมสำนักบัณฑิตกับชาตินี้และชาติก่อนของนางเอกมาทีละลำดับ เล่าได้เก่งมาก
ที่สำคัญ นี่เป็นนิยายจีนแปลหนึ่งในไม่กี่เรื่องที่เราจดจำชื่อตัวละครได้หมด ไม่ว่าจะโผล่มาแล้วหายไปพักใหญ่ กลับมาอีกทีก็ยังจำได้ เพราะนักเขียนสร้างบุคลิกให้ตัวละครทุกตัวได้โดดเด่นจริง ๆ
ชอบมาก ขึ้นหิ้ง 5 อันดับแรกของนิยายจีนแปลที่เราชอบที่สุดในปีนี้แน่ ๆ (อีกแล้ว) คะแนนเต็ม 10 ให้ 15 บวกเพิ่มให้พระเอกเซียวเจวี๋ยเป็นพิเศษค่ะ
- 4
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
