เรายื้อใครสักคนไว้ได้นานขนาดไหน...
และเราอนุญาตให้ใครจากไปได้หรือยัง...
สองคำถามเพื่อทดสอบหัวใจมนุษย์อย่างเรา
หลังจากที่ผมนั่งดูภาพยนตร์ ‘สัปเหร่อ’
ดู...พร้อมกับน้ำตาที่ไหลมาท่วมเลย 🤍
...
บทความนี้เป็นการถอดความรู้สึก
ไม่ได้นำเสนอเรื่องราวของภาพยนตร์นะครับ
🙏🙏🙏
...
1
หลายครั้งการที่ใครคนหนึ่งยังคงทรมาน
และจากไปไหนไม่ได้
ไม่ใช่เพราะเขาที่ไม่ยอมไปไหน
แต่เพราะนั่นไง เราที่ไม่อนุญาต
และกักขังเขาไว้กับภาพของวันวาน
ซึ่งเคยเป็นความจริง
แต่ไม่ใช่แล้วสำหรับวันนี้
ซึ่งทั้งบทเรียนความรัก และบทเรียนของชีวิต
ผมคิดว่ามันคล้ายคลึงกัน
น้ำตาและความเสียใจเกิดจากเราที่ไม่ปล่อยเขา
และขังไว้ในหัวใจอย่างไม่สนความเป็นจริง
แต่ที่จริงแล้ว...
ความรักของเราต่อคนที่เรารักมากๆ
มันเกิดขึ้นและสวยงามแล้ว
แต่มันจะสวยงามมากกว่านั้นอีก
ถ้าวันหนึ่งที่มันจะต้องจบลง
เเต่เราจะยังคง ‘ยิ้ม’ และ ‘เข้มแข็ง’
เพื่อที่จะหวนนึกถึงมันอย่างอ่อนโยน
ทุกสิ่งเกิดขึ้นและจบลงทั้งนั้นเลยครับ
ไม่ว่าชีวิตหรือความรัก
ความงดงามจึงเกิดขึ้นแล้วต่างหากที่ ‘หัวใจ’
ตั้งแต่วันที่เรากล้ายอมรับว่าทุกสิ่งล้วนไม่ตลอดกาล
...
2
ดังนั้น วันใดที่เรากล้าอนุญาต
ให้คนที่เรารักมากๆ
เดินเข้ามาในชีวิต
พร้อมกับเดินจากลากันไป
วันนั้น
เราเข้มแข็งมากๆแล้วครับ
...
3
มีความสุขกับปัจจุบัน...
มีความสุขกับสิ่งที่เลือก...
และมีความสุขกับชีวิตที่เหลืออยู่...
นี่คือประโยคที่มาพร้อมน้ำตาหยดแรกของผม
หากบนสวรรค์ที่รวบรวมบรรดาคนที่เรารัก
คนที่จากเราไปเนิ่นนาน
หากมีโอกาสได้พบกับพวกเขาอีกครั้ง
ผมเชื่อว่าหนึ่งในบทสนทนาของเรา
จะต้องมีคำว่า
‘ไม่ต้องห่วงนะ ใช้ชีวิตให้มีความสุข’
ออกจากปากคนที่เรารักแน่ๆ
ชีวิตที่สักวันหนึ่ง คนที่เรารักทุกคน
ค่อยๆทยอยเดินทางจากเราไป
มันเป็นชีวิตจริงที่เจ็บปวดมากๆ
แต่มันก็สอนให้เรารักชีวิต
และรักคนที่ยังคงอยู่ข้างๆเรามากขึ้น
แน่นอนว่าเราจะตั้งใจ ‘รัก’
และใช้ชีวิตตัวเองที่ยังพอเหลืออยู่มากขึ้นอีกด้วย
...
4
เวลาที่โดนความรักทำให้พังทลาย
จงใช้ความรักซ่อมเสริมมัน
เวลาที่อนุญาตให้ตัวเองเจ็บปวดจากความรัก
อย่าได้ลืมอนุญาตให้ตัวเองถูกรัก
เพื่อถนอมแผลเหล่านั้นด้วย
ความรักหลายครั้งอยู่ตรงนั้น
ข้างๆเรา...
เพียงแต่ความไม่รอบคอบของเรา
อาจทำให้พลาดสิ่งนั้นไป
แต่หัวใจจะช่วยตามหา
และประกอบสิ่งพังๆเหล่านั้นขึ้นมา
ไม่วันใดก็วันหนึ่งจริงๆครับ
...
5
สุดท้าย...
ไม่มีอะไรการันตีว่าวันพรุ่งนี้
เราจะได้กลับมาเจอกันอีก
อย่าละเลยสิ่งธรรมดาที่คุ้นชินเลย
อย่าบอกว่าเบื่อที่จะถูกพ่อกับแม่กอด
อย่าบอกว่ารำคาญเวลาที่ใครห่วงใย
อย่าละเลยคนที่นั่งข้างๆ ในวันที่เราร้องไห้
อย่าลืมให้ความสำคัญกับสิ่งธรรมดาๆ แต่ละวัน
เพราะมันจะมีคุณค่า ในวันที่เราต้องเสียมันไป
และใช่ครับ...
ไม่มีอะไรการันตีวันพรุ่งนี้ของเราได้เลย
...
🤍💕🌾
ทั้งหมดนี้เองจึงเป็นคำตอบของคำถาม
ว่าเราจะยื้อ หรืออนุญาตใครต่อใคร
ที่เดินทางเข้ามา แล้วก็เดินออกไปในชีวิต
จริงๆเราควรอนุญาตทุกคนให้เข้ามาและจากไป
ตั้งแต่วันแรกที่ได้พบกันแล้ว
เพราะเช่นนั้นเอง
วันสุดท้ายระหว่างเราจะงดงาม
และไม่มีอะไรน่าเสียใจเลยครับ
..
ถอดความรู้สึกของผม และเชื่อว่าเหมือนกับใครหลายคน จากภาพยนตร์ สัปเหร่อ 🌾🙏✌
..
อยากฟังจากผู้อ่านด้วย
เขียนมาเล่าให้ฟังบ้างนะครับ
🌈🤍🦋
.
.
#ความฝัน
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
