นอนนิมมานแบบหลอนๆ
แกรร เรื่องนี้เป็นหนึ่งในซีรี่ส์เที่ยวคนเดียวเชียงใหม่-เชียงดาว-น่าน ที่เพิ่งจบไม่เมื่อวานนี้ (1 พ.ย. 66) ซึ่งคำอ้นแบกเป้ไปเที่ยวคนเดียว อิตอนจองโรงแรมก็คือเปิดอะโกดา เลือกๆ ไปเรื่อยๆ แล้วมันก็มีโรงแรมหนึ่งโผล่ขึ้นมา
"คุณคำอ้นครับ เราไม่พูดชื่อโรงแรมเนาะ ที่ไหน ห้องไหนไม่บอกนะค้าบ โอเคนะ"
"ได้ค่ะ พี่แจ๊ค"
อะ โรงแรมนี้โผล่บ่อย ราคาดีมีอาหารเช้า เลยโอเคแหละแก ตกแต่งสวยดี รีวิวบอกบริการดี มีไวไฟ อบอุ่นเหมือนอยู่บ้าน ได้ ชั้นเลือกเทอ เรือนคำอ้น!!! (นามสมมติ)
แล้ววันเดินทางก็มาถึง คำอ้นก็แบบ เออ มาถึงมืด เลยให้รถโรงแรมมารับ สบายๆ เกร๋ๆ ใช้เงินแก้ปัญหา รถโรงแรมมารับดูดี สะอาดสะอ้าน พนักงานเรียบร้อย แบกเป้ขึ้นรถไปกรุบๆ
ถึงโรงแรม ตึง!!!
แกรรรร มันไม่ได้ปะวะ ไม่ตรงปกอะ คือ มันก็โอเคไม่แย่ไม่เก่า แต่มันไม่ใช่อะแกรรรรร ไม่โอเค แต่ทำไงได้จองไปแล้วอะต้องนอนสิ ใจลุ้นแล้วนะจะได้ห้องไหน อิพี่แจ๊คบอกว่าอย่านอนห้องริมนะ อย่าติดบันไดนะ
ได้ห้องมา ก็ขึ้นลิฟต์ไป "ขอเล่ารายละเอียดลิฟต์นะคะ พี่แจ๊ค"
ในลิฟต์มีกระจกอยู่บ้านหนึ่ง แบบเต็มบานเดินเข้าไปส่องเห็นทั้งตัว ลิฟต์เก่าๆหน่อยเวลาขึ้นจะมีแรงกระตุกน้อย ๆ ให้ใจหายวาบ พอขึ้นมาถึงห้องพัก ลิฟต์เปิดออก
แกรรรรรร ทำไมมันมืดอะ เค้าประหยัดไฟหรอ แล้วชั้นที่ออกจากลิฟต์มามันไม่ตรงชั้นทีเดียวนะ มันแบบออกมาแล้วต้องเดินลงหรือเดินขึ้นเพื่อให้ไปชั้นที่มีห้องอะ อินี่คิดถึงอย่างเดียวเลยเวลาทำบันไดแบบนี้ บันไดหนีไฟค่ะ
ใจเสียหนึ่งกรุบ แต่ไม่เป็นไรหมอดูบอกว่าคำอ้นมีธาตุไฟเยอะ เป็นเพลิงพระนางผีไม่ยุ่ง เดินไปตามทางเดินมองหาเลขห้อง พอเจอก็โล่งใจ โอเค เป็นห้องกลางๆ ไม่อยู่ริม ไม่ติดบันได แต่!!!!!
แก ไฟหน้าห้องมันไม่มีเว้ย มันดับ และดับแค่ห้องชั้น งงมะ นี่ไม่เข้าใจ ทำไมต้องชั้นทุกทีอะ ไม่โอเค เลยเปิดประตูเข้าห้องไป ห้องก็ตกแต่งสวยดี มีห้องน้ำอยู่ซ้ายมือ ที่นอนลายดอกไม้วินเทจวางอยู่ทางซ้ายถัดจากห้องน้ำ ตรงกับประตูทางเข้ามีโต๊ะเขียนหนังสือ และเก้าอี้หันหลังอยู่ ทีวีหันหาเตียง นี่ก็วางของลงบนม้านั่งยาวข้างทีวี และเดินไปนั่งที่เตียง หยิบของต่าง ๆ ออกมา แล้วสายตาก็ตวัดแวบไปเจอ
เจอ รูปปักครอสติสรูปหนึ่งเป็นรูปผู้หญิงชาวเขาแบกตะกร้าไว้ข้างหลัง สายตามองต่ำ มองต่ำมาที่ เตียงค่ะ คุณขาาาาาา ชั้นสบตาเค้าแปบนึงแล้วแบบ เอ่อ พี่คะ ไม่ต้องมองหนูก็ได้ ใจแป้วและ ทำไงดี ก็แบบ เออ ช่างมันแก ไม่เป็นไรหรอก มีเพื่อนอยู่เกร๋ๆ
นี่ก็ทำเป็นไม่สนใจ นั่งเปิดทีวีดูไปสักพัก ได้ยินเสียงเหมือนคนพูดอยู่ในห้องน้ำแบบแว่ว ๆ เลยลดเสียงทีวี ก็เหมือนเงียบหายไปเลยคิดว่าคงเป็นเสียงทีวีแหละ ดูต่อไปสักพัก เอ้าได้ยินอีกและ ทำไงดีวะ เออ ไม่กลัวหรอกชั้นจ่ายตังนอนห้ามรบกวนค่ะ เลยเดินไปที่ห้องน้ำ ได้ยินเสียงน้ำไหล ก็คิดไปว่า เออ มันเป็นเสียงชั้นบนอาบน้ำแล้วไหลลงมา ฟังเผินๆ คงเหมือนเสียงคน (หลอกตัวเองขั้นสุด)
นี่ก็นั่งเล่นมือถือไปสักพักได้ยินเสียงผู้ชายพูดว่า "นี่เธอยังไม่อาบน้ำอีกหรอ"
โอโห ชั้นสะดุ้งเลเว้ยแก แบบเห้ยยยย แกรู้ได้ไงว่าเรายังไม่อาบน้ำอะ นี่ก็เงี่ยหูฟังต่อว่าหูแว่วหรือเปล่า หรือข้างห้องคุยเสียงดัง
อะ ใจชื้น (หรอ) เพราะได้ยินเสียงผู้ชายคนนี้พูดต่อ เหมือนเค้าพูดกับใครสักคนในห้อง นี่คือ เบาเสียงโทรทัศน์เพื่อจะฟังให้ได้ ทีแรกไม่ได้ยินเสียงใครในห้องเลย เอาละ นางพูดกะเราหรือเปล่าอะ เพราะหลายคำพูดมันเหมือนคำถาม แล้วชั้นต้องตอบปะวะแก สักพักได้ยินเสียงผู้หญิงแว่ว ๆ มาด้วยก็ เออ โอเคนางคุยกันแหละ
แต่!!!!! ชั้นไม่เข้าใจ เสียงผู้ชายคนนั้นพูดดังมาก ดังจนเหมือนมานั่งพูดในห้องชั้นเลยค่ะ ไม่รู้จะทำยังไงอยากโทรไปหารีเซบชั่นมากว่า มีคนอยู่ข้างห้องไหม แต่ทำใจอยู่ถ้าเค้าบอกไม่มีจะทำยังไง เลยตัดสินใจออกไปนอกห้อง และเดินไปฟังหน้าห้องข้าง ๆ ว่ามีคนอยู่จริง ๆ ไหม
มันเหมือนจะมีก็มี แต่เหมือนไม่มีก็ได้ เลยแบบ เอาไงดีลงไปถามรีเซบชั่นเลยละกัน เพราะชั้นคือนักสู้ ชั้นไม่ยอมแพ้ค่ะ
ลงไปถึง ไม่มีคนอยู่จ้า เค้าเทจ้า ผู้คนที่โรงแรมไม่มีจ้า เทจ้า โอยยยยย กลับเข้าห้องก็ได้ค่าาา ไม่เอาแล้วค่าาาา
กลับไปถึงรีบอาบน้ำ จากนั้นสวดมนต์แบบเต็มคาราเบล อันเชิญหลวงพ่อทุกวัดมาอยู่ด้วย และเปิดไฟ เปิดทีวีนอน
แกเอ้ยยยย คืนแรกที่นิมมานทรมานอย่าบอกใคร ชั้นนอนไม่ได้เลย มีคนคุยอยู่ข้างหูตลอดเวลา เสียงเครื่องบินก็ดังทั้งคืน พอจะหลับ ๆ ก็มีคนมาคุยข้างหู นี่ก็แบบ เห้ยรำคาญคนจะนอนไปคุยที่อื่นได้มั้ยอะ ยังไงละฮึ
ตื่นเช้ามาด้วยสภาพอดนอน ไปกินข้าวเช้าแบบโงนเงน และบอกตัวเองว่าต่อไปนี้จะไม่เลือกโรงแรมที่เขียนว่า ตกแต่งอบอุ่นเหมือนอยู่บ้าน เพราะบางบ้านชอบเอาของแปลก ๆ มาตกแต่งจ้าา
และนั่นแหละค่ะ คืนหลอนที่นิมมาน คืนแรกของการเดินทางไม่อ่อนโยนเลย และจากนี้ก็ไม่แผ่วอีกเลย
รัก
คำอ้น
- 7
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
