กตัญญู เริ่มต้นจากการมองเห็นว่าใคร หรือสิ่งนั้นๆแม้ไม่ใช่บุคคล มีประโยชน์ อำนวยประโยชน์ เอื้อประโยชน์ ให้ประโยชน์ สร้างประโยน์กับเรา ชีวิตเราและสิ่งที่เนื่องกับเราอย่างไร...
เริ่มต้นจากเห็นว่าพ่อแม่ หรือคนที่เลี้ยงดูเรา ให้ชีวิตเรามาอย่างไร แม้เพียงแค่ให้ชีวิต ก็ถือว่าเป็นบุญคุณ เพราะชีวิตคือของมีค่า สามารถเอาไปใช้สร้างประโยชน์ให้ตนเองหรือคนอื่นได้มหาศาล... ยิ่งถ้าเขาดูแลชีวิตเราดี ก็ยิ่งมีบุญคุณมาก....แต่การตอบแทนอาจต้องเหมาะสมควรแก่คุณธรรมของผู้ให้นั้นๆด้วย..
พ่อแม่บางคนแม้ให้ชีวิต แต่ก็สร้างความทุกข์ทรมานให้กับลูกสาหัส
ถ้าเราพิจารณาใคร่ครวญ ทุกอย่างในชีวิตเกี่ยวข้อง สัมพันธ์และเอื้อประโยชน์ให้กันและกันเป็นวัฏจักรทั้งนั้น....
สุดท้ายแม้เพียงรู้จักขอบคุณสิ่งต่างๆรอบตัวอย่างซาบซึ้ง ก็เป็นเหมือนจุดเริ่มต้นเล็กๆของความกตัญญู...
แม้เพียงเซลล์มะเร็งสักเซลล์ก้อนเนื้อร้ายสักก้อน ก็ทำให้เราได้มองเห็นคุณค่า และความผิดพลาดที่ผ่านมาของชีวิตมากมาย... บางครั้งสิ่งร้ายๆก็เป็นเรื่องที่ควรขอบคุณเช่นกันค่ะ....
กตัญญูคือการสำนึกรู้บุญคุณ
ส่วนกตเวทิตา คือการตอบแทนบุญคุณนั้น.... ส่วนตัวก็จะแปรผันตรงไปตามความสำนึกรู้บุญคุณ.... ถ้ารู้ว่ามีบุญคุณมาก ก็ตอบแทนมาก ถ้าเป็นหนี้ชีวิต ก็ตอบแทนด้วยชีวิต... ช่วยใครไปบ้างอาจจำไม่ได้ แต่ใครช่วยเราบ้างเป็นเรื่องที่น่าจดจำ.....
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
