วันที่ 7 พฤศจิกายน 2566
ในช่วงเวลา 17.30น. ขณะผมกำลังเข้าห้องน้ำเพื่อทำธุระส่วนตัวอยู่ จู่ๆภาพความทรงจำเก่าๆ ก็ย้อนเข้ามา เป็นความทรงจำเกี่ยวกับพี่ที่ทำงานเก่า พี่คนนี้เราเคยทำงานด้วยกันในหน่วยงานหนึ่ง ซึ่งเป็นจุดลงทะเบียนโครงการหนึ่งของรัฐ(เชื่อว่าหลายท่านคงทราบกันเกี่ยวกับโครงการนี้) เมื่อหมดสัญญาจ้าง เพื่อนๆที่ทำงานร่วมกันต่างแยกย้ายกันไปทำงานที่อื่น มีเพียงผม พี่คนที่ผมกล่าวถึง และเพื่อนอีกคนหนึ่ง ซึ่งได้รับโอกาสเป็นลูกจ้างรายวันต่อ ซึ่งหากทางหน่วยงานมีงานให้ช่วยก็จะติดต่อผมมา ไม่ก็ติดต่อพี่คนนี้มา
แต่แล้วเมื่อทางหน่วยงานรับเด็กฝึกงานมา ทางพวกผมก็ต้องหลีกทางให้น้องๆมาทำงานแทน จนกระทั่งเวลาผ่านไป ผมได้มีโอกาสไปทำงาน ที่โรงงานแห่งหนึ่ง และประสบกับเรื่องราวมากมาย จนกระทั่งกลับมาว่างงานอีกครั้ง ประจวบกับพี่คนนี้ติดต่อมาว่าทางหน่วยงานมีงานให้ทำ และทางพี่ที่หน่วยงานก็ติดต่อผมมาหลังจากนั้น ซึ่งผมก็ตอบตกลงไป จนกระทั่งเวลาผ่านไปจวนใกล้วันนัด ผมไม่เห็นสันญาณติดต่อกลับมาจากทั้งจากพี่ที่หน่วยงาน และพี่ที่ผมกล่าวถึง ผมจึงติดต่อกลับไปหา ปรากฏว่าทางพี่ที่ผมกล่าวได้มาทำงานที่หน่วยงานวันถึงสองวันแล้ว
หลังจากนั้นผมติดต่อไปยังพี่ที่หน่วยงานอีกครั้ง ปรากฏว่าทางหน่วยงานเปลี่ยนผู้จัดการ จึงไม่สามารถรับลูกจ้างรายวันได้จำนวนคนเท่าเมื่อก่อน ซึ่งผมตอบกลับไปด้วยความเข้าใจในสถานการณ์และขอบคุณสำหรับโอกาส เหตุการณ์ครั้งนี้ทำให้ผมกับมาขบคิดว่าเหตุใดพี่คนนี้จึงไม่บอกผมเลยว่าตนได้มาทำงานแล้ว? ทั้งๆที่เคยทำงานร่วมกัน และเคยช่วยเหลือซึ่งกันและกัน ซึ่งหากโควต้าที่ว่างมีเพียงที่เดียว ตัวผมเองพร้อมสละให้อยู่แล้ว หรือกลัวว่าจะผมเสียความรู้สึกหรือเปล่า? ความงงงวยนี้ผมได้ทบทวนอะไรต่อหลายๆอย่าง จนผมไปสะดุดที่คำว่า
เอาตัวรอด
ผม
ซึ่งทำให้ผมค้างคาใจหรือขุ่นเคืองพี่คนนี้น้อยลง เนื่องจากเขามีภาระมีค่าใช้จ่างมากมาย รวมถึงมีลูกที่ต้องเลี้ยงดู ซึ่งเขาไม่ได้เอาตัวรอดเพียงคนเดียว แต่ต้องพาทั้งบ้านรอด คำถามต่อมา
เหตุใดจึงเป็นเช่นนี้
ผม
นั่นสินะ เหตุใดจึงเป็นเช่นนี้ เหตุใดคนหลายๆคนต้องเอาตัวรอดจากสถานการณ์ด้านการเงินเช่นนี้ เหตุใดหลายๆคนต้องเอาตัวรอดในสภาพแวดล้อมเช่นนี้ เหตุใดทุกคนต้องเอาตัวรอดจากความอดยาก ต้องเอาตัวรอดจากสังคมเช่นนี้ และอื่นๆอีกมากมาย ผมเกิดคำถามเต็มไปหมด
จากการเข้าห้องน้ำ และเผลอไปนึกเรื่ิองราวในอดีตที่ผ่านมา ทำให้ไปจุดไฟอะไรบางอย่างในตัวผม ไฟที่แทบจะมอดดับไปแล้ว นั่นก็คือ
ไฟแห่งการสืบเสาะ
ผม
ละสืบเสาะอะไรล่ะ
นั่นสิ
นักสำรวจความเลื่อมล้ำ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
