بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ
วันพุธ ที่ 11 เดือนรอมฎอน ฮ.ศ. 1443 : อ้างอิงวันที่โพสต์จากเพจประวัติศาสตร์อิสลาม
ท่านคอดีร อะลัยฮิสลาม
ท่านอัลคอดีร หรือท่านอัลกอดัร : الخضر أم القَدَر
เขาเป็นผู้เผยพระวจนะ หรือนักปราชญ์ หรือเจ้าเมือง..
ไม่ว่าเขาจะเป็นใคร แต่เมื่อพูดถึงชื่อของเขา มุสลิมจะต่อท้ายชื่อของเขาว่า “ อะลัยฮิสลาม : عليه السلام “
แปลกใจหรือไม่ ! การที่เอกองค์อัลลอฮ์ ซบ. ทรงทำให้บุคคลผู้นี้มีความรู้ มีสติปัญญา และความอดทนมากกว่าท่านนบีมูซา อะลัยฮิสลาม ซึ่งเป็นผู้เผยพระวจนะที่ส่งมา ?
เรื่องราวของท่านคอดีร อะลัยฮิสลาม ถูกระบุไว้ในคัมภีร์อัลกุรอานซูเราะห์อัลกะห์ฟิ โดยได้เริ่มเรื่องราวของเขาไว้ดังนี้
“และจงรำลึก เมื่อมูซาได้กล่าวแก่คนใช้หนุ่ม (ยูชะอฺ อิบนฺนูน) ของเขาว่า
ฉันจะยังคงเดินต่อไป จนกว่าจะบรรลุสู่ชุมทางแห่งสองทะเล หรือฉันจะคงเดินต่อไปอีกหลายปี”
ดังนั้น เมื่อทั้งสองถึงชุมทางระหว่างสองทะเลแล้ว ทั้งสองลืมปลาของพวกเขา ดังนั้นมัน(ปลา)จึงหาวิธีของมันลงทะเลไปตามทาง
ครั้น เมื่อทั้งสองเดินเลยต่อไปอีก ท่านนบีมูซา อะลัยฮิสลาม ได้กล่าวแก่คนรับใช้ของเขาว่า
“จงนำอาหารกลางวันของเราออกมา โดยแน่นอนเราได้รับความยากลำบากจากการเดินทางของเรานี้”
คนรับใช้ของท่านนบีมูซา อะลัยฮิสลามกล่าวว่า
“ท่านมิเห็นดอกหรือ เมื่อเราพักอยู่ที่ก้อนหิน แท้จริงฉันลืมที่จะพูดถึงเรื่องปลาและไม่มีผู้ใดที่ทำให้ฉันลืมกล่าวถึงมัน นอกจากชัยฏอน”
“และมัน (ปลา) ก็หาทางลงทะเลไปอย่างน่าประหลาดใจแท้”
ท่านนบีมูซา อะลัยฮิสลามกล่าวว่า
“นั่นแหละ คือสิ่งที่เราต้องการหา”
ดังนั้นทั้งสอง จึงหวนกลับตามร่องรอยไปที่เดิม
แล้วทั้งสอง ได้พบบุคคลผู้นึงจากปวงบ่าวของเอกองค์อัลลอฮ์ ซบ. ที่พระองค์ได้ประทานความเมตตาจากพระองค์ให้แก่เขา และเอกองค์อัลลอฮ์ ซบ. ได้สอนความรู้จากพระองค์ให้แก่เขา
ท่านนบีมูซา อะลัยฮิสลาม ได้กล่าวแก่เขาว่า
“จะให้ฉันติดตามท่านไปได้ไหม ? โดยท่านจะต้องสอนฉันจากสิ่งที่ท่านได้เคยเรียนรู้มา ตามแนวทางที่เที่ยงตรง”
ท่านคอดีร อะลัยฮิสลาม ได้กล่าวตอบว่า
“แท้จริง ท่านจะไม่สามารถมีความอดทนร่วมกันฉันได้”
“และท่านจะอดทนได้อย่างไร ?ในสิ่งที่ท่านไม่มีความรู้อย่างละเอียดถี่ถ้วน”
ท่านนบีมูซา อะลัยฮิสลาม ได้กล่าวตอบว่า
“หากอัลลอฮ์ทรงประสงค์ ท่านจะพบว่าฉันเป็นผู้อดทน และฉันจะไม่ฝ่าฝืนคำสั่งของท่าน”
ท่านคอดีร อะลัยฮิสลาม ได้กล่าวว่า
“ดังนั้น ถ้าท่านคิดจะติดตามฉัน ท่านก็อย่าได้ถามฉันถึงสิ่งใด จนกว่าฉันจะเล่าเรื่องนั้นแก่ท่านเอง”
ดังนั้น ทั้งสองจึงออกเดินทาง…
จนกระทั่ง เมื่อทั้งสองลงเรือ ท่านคอดีร อะลัยฮิสลาม จึงเจาะท้องเรือเป็นรู
ท่านนบีมูซา อะลัยฮิสลาม ได้กล่าวว่า
ท่านเจาะรูที่ท้องเรือเพื่อให้ผู้ที่อยู่ในเรือจมน้ำกระนั้นหรือ ?”
“โดยแน่นอน ท่านได้นำมาซึ่งสิ่งที่อันตรายยิ่ง”
ท่านคอดีร อะลัยฮิสลาม กล่าวตอบว่า
“ฉันมิได้บอกหรือว่า แท้จริงท่านจะไม่สามารถมีความอดทนร่วมกับฉันได้”
ท่านนบีมูซา อะลัยฮิสลาม กล่าวว่า
“โปรดอย่าเอาโทษกับฉันเลยในสิ่งที่ฉันลืม และอย่าบังคับฉันให้ลำบากใจในสิ่งที่ฉันทำและพูดออกไปเลย”
ดังนั้นพวกเขาทั้งสองจึงออกเดินทางต่อไป…
จนกระทั่งเมื่อทั้งสองพบเด็กคนหนึ่ง ท่านคอดีร อะลัยฮิสลาม จึงได้ทำการฆ่าเด็กคนนั้น
เมื่อท่านนบีมูซา อะลัยฮิสลาม เห็นเช่นนั้น จึงได้กล่าวว่า
“ท่านฆ่าชีวิตบริสุทธิ์โดยมิได้ทำความผิดต่อชีวิตอื่นกระนั้นหรือ”
“โดยแน่นอน ท่านทำสิ่งที่ร้ายแรงยิ่ง”
ท่านคอดีร อะลัยฮิสลาม ได้กล่าวตอบว่า
“ฉันมิได้บอกหรือว่า แท้จริงท่านจะไม่สามารถมีความอดทนร่วมกับฉันได้”
ท่านนบีมูซา อะลัยฮิสลาม กล่าวว่า
“หากฉันถามสิ่งใดจากท่านหลังจากนี้ ท่านอย่าคบฉันเป็นเพื่อร่วมทางอีกเลย”
“แน่นอน ท่านมีเหตุผลที่จะจากฉันไปเพียงพอแล้ว”
ดังนั้น ทั้งสองท่านจึงออกเดินทางต่อไป…
จนกระทั่ง เมื่อทั้งสองพบชาวเมืองที่เมืองแห่งนึง ทั้งสองท่านได้เข้าไปขออาหารจากชาวเมืองนั้น แต่พวกเขาปฏิเสธที่จะต้อนรับเขาทั้งสอง
ต่อมา พวกเขาทั้งสองได้พบกำแพงแห่งนึงกำลังจะพังลงมา
แล้ว ท่านคอดีร อะลัยฮิสลาม ก็ได้ซ่อมแซมกำแพง จนทำให้มันตรงดั้งเดิม
ท่านนบีมูซา อะลัยฮิสลาม กล่าวว่า
“ถ้าท่านประสงค์ แน่นอนท่านจะเอาค่าแรงตอบแทนสำหรับมันได้”
ท่านคอดีร อะลัยฮิสลาม ได้กล่าวตอบว่า
“นี่คือ การแยกกันระหว่างฉันกับท่าน”
“ฉันจะบอกท่าน ถึงความหมายที่ท่านไม่สามารถมีความอดทนในสิ่งนั้นๆได้”
“ในเรื่องของ “เรือเดินทะเล” นั้น มันเป็นของผู้ขัดสนทำงานอยู่ในทะเล ฉันตั้งใจจะทำให้มันมีตำหนิ เพราะเบื้องหลังพวกเขานั้นมีกษัตริย์ท่านนึงคอยยึดเรือดีๆทุกลำ โดยใช้อำนาจบีบคั้นให้ได้มันมา”
“และส่วนเรื่องของเด็กนั้นก็คือ พ่อแม่ของเด็กคนนั้นเป็นผู้ศรัทธา“
“เรากลัวว่า เขาจะบังคับเคี่ยวเข็ญให้พ่อแม่ของเด็กคนนั้นต้องตกอยู่ในการละเมิดและปฏิเสธศรัทธา”
“ดังนั้น เราปรารถนาฆ่าเขาโดยหวังว่าพระผู้เป็นเจ้าจะทรงเปลี่ยนลูกที่ดีกว่าเด็กคนนั้น ซึ่งมีความบริสุทธิ์กว่าและใกล้ชิดต่อความเมตตาต่อพระผู้เป็นเจ้าแก่ทั้งสอง”
“และส่วนเรื่องของกำแพงนั้น มันเป็นของเด็กผู้ชายกำพร้าสองคนที่อยู่ในเมือง”
“และใต้กำแพงนั้น มีขุมทรัพย์ของเขาทั้งสอง และพ่อของเด็กทั้งสองก็เป็นคนดี”
“ดังนั้น พระผู้เป็นเจ้าของท่านทรงประสงค์ที่จะให้เด็กทั้งสองบรรลุสู่ความเป็นผู้ใหญ่ และจะให้เด็กทั้งสองเอาขุมทรัพย์ของทั้งสองออกมาเอง ซึ่งเป็นความเมตตาจากพระผู้เป็นเจ้าของท่าน”
“และฉัน มิได้ทำสิ่งนั้นตามความพอใจของฉัน นั่นคือความหมายที่ท่านไม่สามารถมีความอดทนในสิ่งที่เกิดขึ้นในระหว่างการเดินทางของเราทั้งสองได้”
ขอยกอัลกุรอาน มากล่าวไว้ ณ ที่นี้ สัก 1 อายะห์ ความว่า :
قُلْ إِنَّمَآ أَنَا۠ بَشَرٌۭ مِّثْلُكُمْ يُوحَىٰٓ إِلَىَّ أَنَّمَآ إِلَـٰهُكُمْ إِلَـٰهٌۭ وَٰحِدٌۭ ۖ فَمَن كَانَ يَرْجُوا۟ لِقَآءَ رَبِّهِۦ فَلْيَعْمَلْ عَمَلًۭا صَـٰلِحًۭا وَلَا يُشْرِكْ بِعِبَادَةِ رَبِّهِۦٓ أَحَدًۢا
จงกล่าวเถิด แท้จริงฉันเป็นเพียงสามัญชนคนหนึ่งเยี่ยงพวกท่าน มีวะฮียฺแก่ฉันว่า แท้จริงพระเจ้าของพวกท่านนั้นคือ พระเจ้าองค์เดียว ดังนั้นผู้ใดหวังที่จะพบพระผู้เป็นเจ้าของเขา ก็ให้เขาประกอบการงานที่ดี และอย่าตั้งผู้ใดเป็นภาคีในการเคารพภักดีต่อพระผู้เป็นเจ้าของเขาเลย
ซูเราะห์อัลกะห์ฟิ อายะห์ที่ 110
ข้อมูลจาก : อ้างอิงจากซูเราะห์อัลกะห์ฟิ อายะห์ที่ 60 - 82
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
