เรื่องสั้น ไลน์มรณะ
ผู้แต่ง ลำดวนทอง
อีกแล้วเหรอ ห่างกันไม่ถึงสามเดือน ทำไมคนดีๆอย่างพี่อิน ต้องสูญเสียพ่อแม่ติดกันแบบนี้ เจนพนักงานสาวสวย นึกสงสัยวันหนึ่ง จึงรู้คำตอบ
สามปีก่อน เจนเริ่มงานบริษัทนิยมพิมพ์ อินอรเป็นหัวหน้าแผนกบรรณาธิการ เธอเป็นสาวใหญ่ วัย50ต้นๆ สวยคม งามอย่างกุลสตรีไทย เจนสุดารักเคารพพี่อินของเธอมาก นอกจากจะสอนเรื่องงานแล้ว ยังเป็นที่ปรึกษาชั้นดี ทุกคำที่พี่อินบอกเธอเชื่อสนิทใจ
เจนเป็นเด็กหัวไว ใจสู้งาน ไม่นานเธอผ่านโปร ได้บรรจุเข้าทำงาน ผลงานเธอยอดเยี่ยม เธอรับผิดชอบคอลัมน์สารคดีตำนานเมืองเก่า เจนลงพื้นที่ศึกษาทั้งหนังสือประวัติศาสตร์ หาข้อมูลจากคนพื้นเก่าแก่ ทำให้สารคดีของเธอเป็นที่นิยม ยอดติดตามในเพจพุ่งขึ้นเรื่อยๆ สร้างยอดขายเพิ่มให้บริษัท
แสงแดดอ่อนๆ ยามบ่าย เจนนั่งนึกถึงผลงานที่ผ่านมา ภูมิใจตัวเอง มองรางวัลพนักงานดีเด่นที่ได้รับปีทีแล้ว ด้วยความสุข
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น สาวน้อยรีบรับ “พ่อพี่เสียแล้วนะเมื่อคืนนี้ เสียงร้องไห้ดังตามมา” พี่อิน พี่อิน ไม่มีสัญญาณตอบรับ เธอตกใจ ไม่น่าเชื่อไหนพี่อินบอกอาการดีขึ้นแล้ว พ่ออินอรล้มเมื่ออาทิตย์ก่อน แต่อาการดีขึ้น ตอนนี้เริ่มเดินได้แล้ว หลังจากเข้านอนเมื่อคืนนี้ ก็ไม่ตื่นขึ้นมาอีกเลย เหมือนมัจจุราชขโมยวิญญาณไป
งานศพถูกจัดขึ้นใหญ่โต พวงหรีดมากมาย วางเรียงหน้าโลงศพ เสียงพระสวด เกิดแก่เจ็บตาย หนีไม่พ้นทุกคน สีหน้าอินอรอิดโรย ดวงตาแดงก่ำ เธอเพิ่งหย่ากับสามี เนื่องจากสามีเอาเลขาสาวมาเป็นภรรยาน้อย คนจริงแบบอินอรรีบหย่าทันที
“พี่อินอย่าคิดมากนะคะ พี่ยังมีเจนอยู่เจนรักพี่เหมือนพี่สาวแท้ๆ มีอะไรให้ช่วยบอกได้เลย ไม่ต้องเกรงใจนะพี่” อินอรร้องไห้โฮ สองคนกอดกันอย่างเข้าใจ
หนึ่งเดือนต่อมา เจนสุดานั่งทำงานด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
“เป็นอะไรหรือเจน พี่เห็นหน้าเครียดมาหลายวันละ มีอะไรระบายกับพี่ได้นะ เรื่องที่เจนเคยเล่าพี่ไม่เคยบอกใคร เรารู้กันสองคนพี่น้อง”
น้ำตาไหลพราก คนถามสะกิดใจนัก “ อ้าวร้องทำไม เจน” สีหน้าอินอรห่วงใยเธอมาก
“ช่วงนี้ ไม่มีใครคุยกับเจนเลยค่ะ ผู้จัดการก็ไม่ให้งานเหมือนก่อน ทุกคนดูรังเกียจเจน ไม่รู้ว่าไปทำอะไรให้ เจนกลัว มันโดดเดี่ยวมากเลยนะพี่” “คิดมากไปหรือป่าว ยังไงพี่จะอยู่เคียงข้างเจนตลอดไปนะน้องพี่” สองสาวกอดกันอย่างเข้าใจ
“เพื่อความสบายใจ เจนไปไหว้ศาลพระภูมิข้างบริษัทซิ เอาพวงมาลัยสด หอมๆไปไหว้ เขาว่าศักดิ์สิทธินัก อธิษฐานขอให้พบเจอแต่เรื่องดีๆนะ”
หลังเลิกงานเจนสุดา ไปซื้อพวงมาลัยมาไหว้ ตามคำแนะนำ โดยอินอรไลน์มาเตือนเธอ อย่าลืมที่บอกนะ เป็นห่วงนะน้องรัก
สาวน้อยถือพวงมาลัยมากราบไหว้ ศาลพระภูมิโบราณ หลังไหว้เสร็จ ฟ้ามืดฝนกำลังจะตก ลูกขอให้คำอธิษฐาน สัมฤทธิ์ผลด้วยนะคะ
เปรี๊ยง ! เสียงฟ้าผ่าดังสนั่น กิ่งไม้ใกล้ๆหักลงมา หรือเทวดาจะรับรู้ เจนสุดารู้สึกกลัว รีบเดินจากไป
สามเดือนต่อมา เจนสุดาแต่งชุดดำไปร่วมงานศพแม่ของอินอร เธออดแปลกใจไม่ได้เลย ทำไมคนที่พี่อินรักมาจากไป ติดกันแบบนี้ อินอรหน้าตาอิดโรย ไม่พูดจาญาติผู้น้องมาช่วยเป็นแม่งานให้
“แม่พี่อินอยู่ดีๆก็หลับไม่ตื่นค่ะ หมอบอกหัวใจล้มเหลว น่าสงสารตอนนี้ไม่เหลือใครแล้ว”
ญาติสาวเล่าด้วยความเห็นใจ เจนสุดากอดอินอร “พี่มีเจนนะ น้องรักคนนี้จะดูแลพี่เอง “ อินอรสายตาเหม่อลอย บอกขอบใจเจนสุดาทั้งน้ำตา
อืนอรขอลากิจ 1อาทิตย์ เธอต้องเคลียร์หลายอย่าง หลังการเสียชีวิตของพ่อและแม่
เช้าวันนี้เจนสุดา มีนัดพบผู้จัดการบริษัท
นั่งลงก่อนซิ ไม่ค่ะเจนอยากทราบเหตุผล ทำไมทุกคนเปลี่ยนไป ไม่มีใครอยากคุยด้วย ท่านไม่ให้งาน เจนผิดอะไรค่ะ เจนจะไม่ว่า ไม่โกรธใครทั้งนั้นค่ะ ขอทราบแค่เหตุผลเท่านั้น
ผมได้รับรายงานว่า คุณจะลาออกเพราะเงินเดือนน้อย คนเก่งอย่างคุณควรจะได้เงินเดือนมากกว่านี้ คุณคนเดียว สามารถทำงานแทนคนอื่นในบริษัทได้หลายคน คนอื่นคือภาระ พนักงานที่อวดเก่ง ดูถูกเพื่อนร่วมงานแบบนี้ ผมให้ทำงานต่อไม่ได้
ไม่จริงค่ะ ใครเป็นคนบอกท่านค่ะ ผู้จัดการเงียบไป เสียงไลน์ในมือถือดังขึ้น เจนสุดาหยิบมาอ่าน สีหน้าเธอขาวซีด ใจเต้นรัว อะไรเนี่ย!!!
นี่มันเป็นไลน์ ที่เธอระบายความทุกข์ ให้พี่สาวที่เธอรัก เวลานั้นเจนสุดา มีบริษัทอื่นมาติดต่อให้เธอมาร่วมงานด้วย เพราะเห็นในความสามารถ อินอรยังบอกเธอเลย ว่าเป็นคนเก่ง ทำงานได้หลายอย่าง จบท้ายด้วยคำว่า” พี่เข้าใจเจน”
ข้อความที่ผู้จัดการได้รับ เป็นเพียงแค่บางส่วน ที่เธอระบายให้อินอรฟัง เธอยอมรับว่าเหนื่อย ตั้งใจทุ่มเทกับงานมาก แต่ข้อความสุดท้ายทำไมพี่อินไม่ส่งไปละ เจนสุดาพิมพ์ไว้ว่าเธอรักงานของเธอมาก ยังไงเธอคงไม่ไปไหน
ฟางเส้นสุดท้ายขาดลง เมื่อเธอเห็นเพื่อนร่วมงานเปลี่ยนไป เธอเริ่มเข้าใจว่าที่นี่ ไม่มีใครต้อนรับเธอแล้ว ในที่สุดเธอยื่นใบลาออก ไม่มีใครคัดค้านแม้แต่คนเดียว ยิ่งทำให้เธอมั่นใจว่า คิดถูกแล้ว จากนั้นสีหน้าท่าทางเธอดูแข็งกร้าวขึ้น เพราะทุกคนไม่เป็นมิตร
เจนสุดาขอบคุณผู้จัดการ ที่บอกความจริงให้เธอรู้ และที่เพื่อนร่วมงานไม่พูดกับเธอเช่นเก่า เพราะทุกคนเข้าใจว่า เธอว่าคนอื่นทำงานไม่ได้เรื่อง ตามข้อความในไลน์ ที่อินอรส่งไป
บางครั้งคนที่คิดว่าระบาย ปรึกษาได้ทั้งหมด อาจไม่มีอยู่จริง นอกจากพ่อแม่ ระยะหลังผลงานของเธอดีเด่นกว่าอินอร จนได้รับรางวัลพนักงานดีเด่น ผลประโยชน์ไม่เข้าใครออกใคร โบราณว่า อย่ากดีเด่นดังให้ระวังตัว พลางนึกถึงกวีเอกสุนทรภู่ กลอนที่เรียนสมัยเด็ก
แล้วสอนว่าอย่าไว้ใจมนุษย์
มันแสนสุดลึกล้ำเหลือกำหนด
ถึงเถาวัลย์พันเกี่ยวที่เลี้ยวลด
ก็ไม่คดเหมือนหนึ่งในน้ำใจคน
บทกวีที่เป็นสัจธรรมตลอดกาล
เจนสุดาเดินออกมาด้วยความรู้สึกผิด ปนความสะใจ เธอไม่โกรธให้อภัยกับอินอร สิ่งที่อินอรได้รับ คือบทลงโทษอย่างสาสมแล้ว
เธอนึกถึงเย็นวันนั้นที่เธอ ไปไหว้ศาลพระภูมิตามคำแนะนำของอินอร เธอไปขอพรจริงๆ อธิษฐานขอให้หมดทุกข์หมดโศก เจอสิ่งที่ดีๆ สุดท้ายถ้าลูกไม่ได้ทำอะไรผิด ขอให้คนที่คิดร้าย ให้ร้าย พบเจอความทุกข์ มากกว่าทวีคูณ
ความสงสัยว่าทำไม อินอรถึงเจอแต่ความสูญเสียหมดสิ้นแล้ว อัคนีลั่นฟ้ารับรู้ลงทัณฑ์แล้ว
ลาก่อนเจ้านายหูเบา เพื่อนร่วมงานจอมนินทา พี่สาวมหาภัย อย่าได้พบเจออีกเลย
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
