ช่วงแรกของการเรียน
ผมผมมีความรู้สึกเหงา
แบบที่ตนเองนั้นไม่สามารถความคุมได้
.
.
.
เมื่อผ่านชีวิตมาพักหนึ่ง
ตอนที่เราอยู่กับตนเอง
และยอมรับการกระทำของตนเอง
เรารู้สึกถึงความผิดพลาดที่เกิดจากตนเอง
และแก้ไปในทีละจุด
.
.
.
ณ ปัจจุบันตัวเรานั้นเปลี่ยนไปตามกระแสสังคม
และกระทำตามสิ่งที่ถูกต้องตาม
กาลเวลาและสถานที่
.
.
.
หรือนี่สัจธรรมในการใช้วิตนะ?