ตอนเรียนจบปี4 ไปฉลองบายเนียร์ อำลารุ่นพี่รุ่นน้อง ที่แพริมแม่น้ำแควน้อย ก็โดดน้ำหน้าแพกันสนุกสนาน ตนเองก็ว่ายน้ำไม่ค่อยเป็น เคยเรียนสมัยเด็กๆลืมหมดแล้ว ลอยตัวยังไม่ได้เลย ต้องใช้ห่วงยาง อยู่หน้าแพก็จะมีเพื่อนๆคอยดูแลกัน ส่งห่วงยางให้ โดดแล้วก็มีห่วงยางรอรับ
ทุกคนก็ยังเล่นกันอยู่ แต่ฉันอยากจะไปห้องน้ำ เลยออกมาคนเดียว แวะไปท้ายแพด้านหลัง ที่เป็นที่พัก จะไปหยิบของในเป้ ไม่รู้เพื่อนตามมา ตอนยืนริมแพ โดนเพื่อนถีบตกน้ำ แล้ววิ่งหนีไป มันไม่ใช่สระว่ายน้ำนะ มันเป็นแม่น้ำ ตอนตกไปจมน้ำ ตกใจมาก ไม่มีห่วงยางรอรับด้วย ตะเกียกตะกาย พยายามว่ายขึ้นมา ลอยคอ ที่คิดว่าตนเองทำไม่ได้ ก็ทำได้ แล้วก็ว่ายกลับมาที่แพ ที่คิดว่าตนเองลืมไปแล้ว ว่ายน้ำยังไง ว่ายน้ำไม่เป็น ตอนนั้นว่ายเป็นเฉยเลย โดยที่แถวนั้นไม่มีเพื่อนอยู่เลยสักคน คนถีบแกล้งเสร็จหายหัวไปเลย ต้องตะกายขึ้นแพมาเอง
นึกว่าตนเองจะมาตกน้ำตายหลังวันที่เรียนจบพอดี เป็นวันสุดท้ายที่เลี้ยงส่งกันด้วย โชคดีที่รอดกลับมาได้ หลังจากนั้น เรากลับไปหัดว่ายน้ำอีกครั้ง วันนั้นไม่รู้ว่ายได้ยังไง แต่เรากลับมาเริ่มหัดว่ายน้ำใหม่ หลังจากตกแพ ถ้าไม่เคยเรียนว่ายน้ำตอนเด็กๆ ตกแพอาจจะว่ายไม่เป็นจริงๆก็ได้ แต่ก็ทำให้รู้ว่า ทักษะว่ายน้ำ แม้เราจะจำไม่ได้ ไม่ได้ว่ายเป็นสิบปี ร่างกายก็ยังจำได้นะ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
