The New Nuclear Age,
ยุคนิวเคลียร์ใหม่ 💣🔥🌫️🌁
สหรัฐฯ กำลังเริ่มต้นการประดิษฐ์คลังแสงนิวเคลียร์ที่มีความทะเยอทะยานและเป็นที่ถกเถียงกัน โครงการนี้มาพร้อมกับต้นทุนที่ประเมินค่าไม่ได้และความเสี่ยงที่ไม่อาจหยั่งรู้▪️▪️▪️
‼️‼️ ชุดบทความ "ยุคนิวเคลียร์ใหม่"
มีทั้งหมด 3 ตอน แต่ละตอนมีความยาวมาก
เจตนาไม่ต้องการตัดทอนเนื้อหา นำเสนอ
รายละเอียดที่ครบถ้วน
ตอนที่ 0️⃣1️⃣▪️▪️
ใครจะเป็นผู้โจมตีไซโลขีปนาวุธนิวเคลียร์
ของสหรัฐฯ
เมื่อเดือนมีนาคม กองทัพอากาศสหรัฐฯ ได้เผยแพร่รายงานจำนวน 2 เล่ม หนากว่า 3,000 หน้าให้รายละเอียดเกี่ยวกับผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมของแผนการที่จะแทนที่ขีปนาวุธข้ามทวีป (ICBM) แบบ “Minuteman” บนภาคพื้นดินทั้งหมด 400 ลูกด้วยขีปนาวุธ “Sentinel” ใหม่ภายในช่วงกลางปี 2030 โปรแกรมนี้เป็นส่วนหนึ่งของความพยายามมูลค่า 1.5 ล้านล้านดอลลาร์เพื่อปรับปรุงคลังแสงนิวเคลียร์ของสหรัฐฯ และโครงสร้างพื้นฐานในการสั่งการและควบคุมให้ทันสมัย
🔘 รายงานดังกล่าวกำหนดโดยบัญญัตินโยบายสิ่งแวดล้อมแห่งชาติปี 1970 โดยครอบคลุมถึง
“ผลกระทบที่อาจเกิดขึ้นต่อมนุษย์และสภาพแวดล้อมทางธรรมชาติจากการติดตั้งระบบ Sentinel” และเหนือสิ่งอื่นใด การปรับปรุงไซโลขีปนาวุธที่มีอยู่และการก่อสร้างสาธารณูปโภคใหม่ ทางเดินและอาคารสื่อสาร แต่ไม่ได้กล่าวถึงความเสี่ยงที่สำคัญที่สุดต่อชุมชนโดยรอบ กล่าวคือ
จะเกิดอะไรขึ้นหากขีปนาวุธเหล่านี้ซึ่งมีจุดประสงค์
เพื่อใช้เป็นเป้าหมายสำหรับอาวุธนิวเคลียร์ของศัตรูถูกโจมตี
🔘 วัตถุประสงค์เดิมของระบบขีปนาวุธภาคพื้นดินคือการยับยั้งการโจมตีด้วยนิวเคลียร์ของศัตรูด้วยการคุกคามการตอบโต้ที่รวดเร็วและทำลายล้าง แต่ข้อโต้แย้งที่สำคัญสำหรับการดำรงอยู่ต่อไป—และตอนนี้การเติมเต็ม—ของขีปนาวุธจากภาคพื้นดินคือการจัดให้มีขีปนาวุธจำนวนมาก ของเป้าหมายคงที่ซึ่งหมายถึงการใช้ทรัพยากรของศัตรูจนหมด
New Town, ND มีไซโลขีปนาวุธ 14 แห่งภายในรัศมี 50 กิโลเมตร อยู่ในเขตสงวนชาวอินเดียนแดง
ตั้งแต่ปี 1962 เมื่อมีการติดตั้ง ICBM แรกในใจกลางของสหรัฐฯ การแข่งขันจากฝ่ายอื่นๆ ของกลุ่มนิวเคลียร์สามกลุ่มได้บีบให้เหตุผลของอาวุธภาคพื้นดินต้องพัฒนาต่อไป ในช่วงทศวรรษ 1970 เมื่อกองทัพเรือสหรัฐฯ ได้ติดตั้งขีปนาวุธพิสัยไกลที่ยิงจากเรือดำน้ำ กองทัพอากาศได้จัดวางทหาร Minutemen 1,000 หัวรบไว้ในไซโลทั่วเจ็ดรัฐ เมื่อระบบนำทางขีปนาวุธดีขึ้น ในไม่ช้าก็เห็นได้ชัดว่าอาวุธภาคพื้นดินมีความเสี่ยงที่จะถูกโจมตีเนื่องจากตำแหน่งที่ตายตัว ในขณะที่อาวุธล่องหนในทะเลได้รับการปกป้องที่ดีกว่ามาก▪️▪️
ภาพถ่ายขาวดำแสดงพื้นที่ห่างไกลที่มีถนนลูกรังและประตูโลหะ ขีปนาวุธนิวเคลียร์ถูกฝังอยู่ใต้ประตูไซโลคอนกรีตสีขาวทางด้านซ้ายในภาพนี้ ทางเข้าไซโลซึ่งตั้งอยู่ทางตะวันตกของ Garrison รัฐ
นอร์ทดาโคตา มีกล้องและเซ็นเซอร์อื่นๆ คอยตรวจสอบอยู่ตลอดเวลา
🔘 กองทัพอากาศใช้ความอ่อนแอของขีปนาวุธภาคพื้นดินเพื่อโต้แย้งถึงความจำเป็น ในปี 1978 นายพลลิว อัลเลน จูเนียร์ เป็นเสนาธิการกองทัพอากาศในขณะนั้น ได้นำเสนอแผน "ฟองน้ำขนาดใหญ่ "
ให้กับเป้าหมายในสหรัฐอเมริกาเพื่อ "ดูดซับ" อาวุธนิวเคลียร์ของโซเวียตที่เข้ามา การทำลายสนามขีปนาวุธจะต้องมีการโจมตีครั้งใหญ่จนศัตรูไม่สามารถจัดการได้หรือคิดไม่ถึงด้วยซ้ำ หากไม่มีขีปนาวุธภาคพื้นดิน ข้อโต้แย้งก็คือ ฝ่ายตรงข้ามจะมีทรัพยากรมากขึ้นในการค้นหาและโจมตีเป้าหมายทางทหารและโครงสร้างพื้นฐานอื่นๆ ของสหรัฐฯ หรือแม้แต่เมืองต่างๆ
🔘 แม้ว่าฝ่ายตรงข้ามจะมีเหตุผลเพียงพอที่จะไม่ทำการโจมตีเต็มรูปแบบ แต่ขีปนาวุธภาคพื้นดินกลับเพิ่มความเสี่ยงอย่างมากต่อการเกิดสงครามนิวเคลียร์โดยไม่ได้ตั้งใจ เพื่อป้องกันความเป็นไปได้ที่อาวุธของศัตรูจะทำลายขีปนาวุธในไซโล กองทัพอากาศจึงรักษากองเรือให้ตื่นตัวสูง และพร้อมที่จะออกคำสั่งจากประธานาธิบดี ภายในไม่กี่นาทีหลังจากที่ตรวจพบการยิงขีปนาวุธของศัตรู
ขีปนาวุธภาคพื้นดินกลายเป็นขาที่ทำให้เกิดความไม่มั่นคงมากที่สุดของกลุ่มนิวเคลียร์สามประเภทของสหรัฐฯ (ซึ่งรวมถึงขีปนาวุธที่มีพื้นฐานมาจากเครื่องบินทิ้งระเบิดทางอากาศและเรือดำน้ำ) ในช่วงสงครามเย็น
มีการเตือนที่ผิดพลาดหลายครั้ง เกี่ยวกับการโจมตีของศัตรู หากข้อผิดพลาดที่คล้ายกันนี้กระตุ้นให้เกิดการปล่อย ICBM ฝ่ายตรงข้ามก็จะตอบโต้ด้วยการยิงนิวเคลียร์ออกจากคลังแสงของตนเองไปยังเป้าหมายทางทหาร อุตสาหกรรม และประชากร
(ความผิดพลาดของนิวเคลียร์ที่เกือบจะทำให้เกิดสงครามโลกครั้งที่ 3 🔹)
🔘 การโจมตีไซโลขีปนาวุธจำเป็นต้องระเบิดหัวรบนิวเคลียร์หนึ่งหรือสองหัว ซึ่งให้ผลการระเบิดเทียบเท่ากับทีเอ็นที 100,000 ตัน ใกล้กับเป้าหมายที่ถูกฝังไว้ การระเบิดของนิวเคลียร์ที่เกิดขึ้นจะทำให้เกิดลูกไฟขนาดมหึมา จะทำให้ทุกสิ่งที่อยู่รอบตัวกลายเป็นไอ และก่อให้เกิดคลื่นกระแทกทำลายล้างที่สามารถทำลายขีปนาวุธในท่อปล่อยได้
เนื่องจากหัวรบจะระเบิดใกล้กับพื้นดิน ลูกไฟนิวเคลียร์จึงดูดเข้าไปในดินและเศษซากอื่นๆ และผสมกับน้ำทิ้งจากระเบิดกัมมันตภาพรังสีขณะที่ลอยขึ้นไปในอากาศ ประมาณ 10 นาทีหลังการระเบิด ส่วนผสมของเศษซากและผลิตภัณฑ์จากฟิชชันจะก่อตัวเป็นเมฆรูปเห็ดที่มีกัมมันตภาพรังสีสูงหลายกิโลเมตร จะถูกกระจายไปตามลมที่มีระดับความสูง ส่งผลให้เกิดผลกระทบต่อพื้นที่ใต้ลม
การศึกษาผลกระทบที่คาดการณ์ไว้จากการโจมตีด้วยนิวเคลียร์บนสนามขีปนาวุธ ตีพิมพ์ในวารสาร Scientific American ในปี 1976
🔘 แสดงให้เห็นว่าอนุภาคกัมมันตภาพรังสีสามารถเดินทางได้หลายร้อยกิโลเมตรใต้ลม คู่มือปี 1990 จากสำนักงานจัดการเหตุฉุกเฉินกลาง (Federal Emergency Management Agency) เกี่ยวกับความเสี่ยงและอันตรายจากภัยพิบัติทางธรรมชาติและนิวเคลียร์ยืนยันการประเมินเหล่านี้ โดยเสริมว่าไม่มีท้องถิ่นใดในสหรัฐฯ ที่ปราศจากความเสี่ยงในการได้รับรังสีในระดับอันตรายถึงชีวิต
การศึกษาที่ผ่านมาทั้งหมดอาศัยแบบจำลอง fallout ที่ค่อนข้างเรียบง่ายและลมตามฤดูกาลโดยเฉลี่ย ความสามารถในการคำนวณในปัจจุบัน พร้อมด้วยความละเอียดสูงกว่าในข้อมูลสภาพอากาศที่เก็บไว้ ช่วยให้นักวิทยาศาสตร์สามารถจัดทำแผนที่ความเสี่ยงทางรังสีจากการโจมตีด้วยนิวเคลียร์ล่วงหน้าบนไซโลขีปนาวุธในรายละเอียดที่ไม่เคยมีมาก่อน
ผลลัพธ์ของการจำลอง ถูกนำเสนอเป็นครั้งแรก ภาพวาดที่น่าสะเทือนใจเกี่ยวกับผลที่ตามมาที่อาจเกิดขึ้นจากการใช้ชีวิตร่วมกับอาวุธเหล่านี้
ในอนาคตอันใกล้▪️▪️▪️
🔘 ตามแบบจำลอง.การโจมตีด้วยนิวเคลียร์ร่วมกันบนทุ่งไซโลของสหรัฐฯ ที่มีอยู่ในโคโลราโด ไวโอมิง เนแบรสกา มอนแทนา และนอร์ทดาโคตา จะทำลายล้างทุกชีวิตในภูมิภาคโดยรอบและปนเปื้อนพื้นที่เกษตรกรรมที่อุดมสมบูรณ์เป็นเวลาหลายปี มินนิโซตา ไอโอวา และแคนซัสก็อาจเผชิญกับกัมมันตภาพรังสีในระดับสูงเช่นกัน การได้รับรังสีเฉียบพลันเพียงอย่างเดียวอาจทำให้มีผู้เสียชีวิตหลายล้านคนทั่วสหรัฐอเมริกา
หากผู้คนได้รับคำเตือนล่วงหน้าและสามารถหลบภัยได้อย่างน้อยสี่วัน หากไม่มีที่พักพิงที่เหมาะสม จำนวนดังกล่าวอาจสูงเป็นสองเท่า เนื่องจากทิศทางลมมีความแปรปรวนสูง ประชากรทั้งหมดของสหรัฐอเมริกาที่อยู่ติดกันและพื้นที่ที่มีประชากรมากที่สุดของแคนาดา รวมถึงรัฐทางตอนเหนือของเม็กซิโก
จึงมีความเสี่ยงที่จะเกิดผลกระทบร้ายแรงถึงชีวิต รวมแล้วมากกว่า 300 ล้านคน ผู้อยู่อาศัยในเขตมิดเวสต์ของสหรัฐอเมริกาและอัลเบอร์ตา ซัสแคตเชวัน แมนิโทบา และออนแทรีโอในแคนาดาอาจได้รับรังสีนอกร่างกายในปริมาณที่สูงกว่าค่าขั้นต่ำที่ทราบกันว่าส่งผลให้มีผู้เสียชีวิตได้หลายเท่า
🔘 แม้ว่าจะไม่มีสงครามนิวเคลียร์ ผู้คนในชุมชนที่อยู่ใกล้สนามขีปนาวุธจะยังคงเผชิญกับความเสี่ยงร้ายแรง ซึ่งไม่ได้กล่าวถึงในแถลงการณ์ผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม หนึ่งคือการปล่อยสารกัมมันตภาพรังสี เช่น พลูโตเนียม โดยไม่ได้ตั้งใจในหัวรบโดยการกระแทกทางกลศาสตร์ ไฟไหม้ หรือการระเบิดของหัวรบโดยไม่ตั้งใจ
นำไปสู่การระเบิดของนิวเคลียร์ ประวัติความเป็นมาของโครงการขีปนาวุธนิวเคลียร์ของสหรัฐฯ มีตัวอย่างมากมายของไซโลหรือขีปนาวุธที่ลุกไหม้แลขีปนาวุธที่ระเบิดในท่อส่งก๊าซ ครั้งหนึ่งในปี 1964 หัวรบตกลงจากด้านบนของขีปนาวุธไปยังด้านล่างของไซโลลึก 80 ฟุต อุบัติเหตุจากอาวุธนิวเคลียร์ไม่ได้ถูกพูดถึงในที่สาธารณะเสมอไป
🔘 กองทัพอากาศไม่ได้เปิดเผย เช่น ลักษณะของ "เหตุร้าย" ที่เกิดขึ้นในปี 2014 ขณะที่บุคลากรกำลังแก้ไขปัญหา Minuteman เหตุการณ์ดังกล่าวทำให้เกิดความเสียหายต่อขีปนาวุธดังกล่าว 1.8 ล้านดอลลาร์ซึ่งต้องถอดออกจากไซโล
ผลกระทบและการเสียชีวิต
เปลี่ยนแปลงไปตามสายลม
💣🔥🌫️🌁
การโจมตีด้วยนิวเคลียร์ร่วมกันบนไซโลขีปนาวุธในใจกลางของสหรัฐฯ จะก่อให้เกิดฝุ่นกัมมันตภาพรังสีที่เคลื่อนที่ไปตามลมที่พัดผ่าน ข้อมูลสภาพอากาศที่เก็บไว้เพื่อจำลองเส้นทางของพวยพุ่งที่เกิดขึ้นเป็นเวลา 48 ชั่วโมง เมื่อฝุ่นส่วนใหญ่ตกตะกอน เนื่องจากทิศทางลมเปลี่ยนแปลงทุกวัน นักวิจัยจึงคำนวณการกระจายตัวของหัวรบขนาด 800 กิโลตันที่ระเบิดพร้อมกันที่ไซโลแต่ละแห่งจำนวน 450 แห่ง
ในแต่ละวันของปี 2021
แสดงให้เห็นถึงความแปรปรวนของทิศทางลม และผลที่ตามมาคือ ปริมาณรังสีภายนอกที่ได้รับในช่วงสี่วันหลังจากได้รับกัมมันตภาพรังสี นักวิทยาศาสตร์ได้รวมการจำลองเหล่านี้เข้ากับข้อมูลเกี่ยวกับความหนาแน่นของประชากรและความสูงของอาคาร
เพื่อคำนวณการเสียชีวิตที่เกิดขึ้น คนที่ดูดซับพลังงานรังสีสี่เท่า (เทียบเท่ากับพลังงานรังสีสี่จูลต่อน้ำหนักตัวหนึ่งกิโลกรัม) จะมีโอกาสเสียชีวิตร้อยละ 50 แต่คนที่หลบภัยในอาคารที่ใหญ่กว่าจะได้รับปริมาณที่น้อยกว่า การโจมตีด้วยนิวเคลียร์บนไซโลขีปนาวุธสามารถคร่าชีวิตผู้คนได้หลายล้านคน ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับทิศทางลม
🔘 จำนวนผู้เสียชีวิต:
(ดูภาพ 0️⃣7️⃣ ประกอบ)
สำหรับการโจมตีจำลองในวันใดก็ได้ของปี 2021
นักวิทยาศาสตร์ได้คำนวณจำนวนผู้เสียชีวิตที่เกิดขึ้น แผนภูมิแสดงผลกระทบของทิศทางลมที่แปรผันต่อการเสียชีวิตโดยประมาณหลังจากสัมผัสอากาศเป็นเวลาสี่วัน การประมาณการมีตั้งแต่ 340,000 (สำหรับการโจมตีในวันที่ 1 กรกฎาคม) ถึง 4.6 ล้าน (ในวันที่ 2 ธันวาคม) ยอดผู้เสียชีวิตเฉลี่ยอยู่ที่ 1.4 ล้านคน เส้นโค้งแสดงความน่าจะเป็น (ทางเทคนิค ความหนาแน่นของความน่าจะเป็น) ของจำนวนผู้เสียชีวิตที่ระบุบนแกนตั้ง
สถานที่ใดที่มีความเสี่ยงมากที่สุด?
💣🔥🌫️🌁 (ดูภาพ 0️⃣8️⃣ ประกอบ)
เพื่อคำนวณความเสี่ยงโดยเฉลี่ยของการได้รับรังสีในสถานที่ใดๆ ในอเมริกาเหนือจากการโจมตีด้วยนิวเคลียร์ในทุ่งไซโล สรุปผลลัพธ์ที่จำลองสำหรับวันใดๆ ของปี 2021 (ภาพก่อนหน้า) แล้วหารด้วย 365 ผลลัพธ์ที่ได้ เฉลี่ยผลกระทบของลมที่พัดแรงต่อกัมมันตภาพรังสีทั่วทั้งทวีป ปริมาณรังสีภายนอกอาคารโดยเฉลี่ยทั่วทั้งทวีปอเมริกาเหนือหลังการสัมผัสเป็นเวลาสี่วัน ชุมชนที่อาศัยอยู่ใกล้กับไซโลมากที่สุดสามารถรับพลังงานได้มากกว่า 8 Gy
หลายเท่า นักวิทยาศาสตร์ถือว่าเป็นอันตรายถึงชีวิต ผู้อยู่อาศัยส่วนใหญ่ในมอนแทนา นอร์ทดาโคตา
เซาท์ดาโคตา เนแบรสกา และมินนิโซตา จะได้รับปริมาณรังสีเฉลี่ยมากกว่า 1 Gy ทำให้เกิดการเสียชีวิตจากกลุ่มอาการรังสีเฉียบพลัน โดยเฉพาะในเด็ก ประชากรสหรัฐฯ จะได้รับปริมาณเฉลี่ยที่มากกว่า 0.001 Gy ต่อปี ซึ่งเป็นขีดจำกัดรายปีสำหรับการเปิดเผยต่อสาธารณะในปัจจุบัน ▪️▪️
สถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุด
💣🔥🌫️🌁
จากการจำลองสถานการณ์ในแต่ละวันของปี 2021 นักวิจัยของพรินซ์ตันคำนวณผลลัพธ์ที่เลวร้ายที่สุดที่เป็นไปได้ในแต่ละสถานที่จากการโจมตีด้วยนิวเคลียร์ร่วมกันบนไซโลขีปนาวุธ สถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุดทั่วอเมริกาเหนือ ไม่ใช่ทุกสถานที่ที่จะประสบกับผลลัพธ์ที่เลวร้ายที่สุดจากการโจมตีครั้งเดียวกัน พื้นที่ที่จะได้รับผลกระทบจะขึ้นอยู่กับรูปแบบลมในวันที่โจมตี โดยรวมแล้ว คนส่วนใหญ่ในอเมริกาเหนืออาศัยอยู่ในพื้นที่โดยมีโอกาสประมาณ 1 เปอร์เซ็นต์ที่จะได้รับยากลางแจ้งมากกว่า 1 Gy
โอกาสที่จะได้รับยาที่ทำให้ถึงตายนั้นเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ โดยที่คนสามล้านคนมีความเสี่ยงที่จะได้รับ 8 Gy หรือมากกว่า การจำลองเหล่านี้ไม่ได้ตั้งสมมติฐานเกี่ยวกับการเข้าถึงบริการด้านสุขภาพหรือบริการฉุกเฉิน และไม่รวมถึงแหล่งที่มาของการสัมผัสอื่นๆ เช่น การแผ่รังสีที่เกิดขึ้นทันทีจากการระเบิดของนิวเคลียร์
[* gy หน่วย SI เป็นหน่วยของการดูดกลืนรังสี อาหารที่ผ่านการฉายรังสี (food irradiation) ปริมาณ 1เกรย์ หมายถึง อาหารได้ดูดกลืนพลังงาน 1 จูล (joule) ต่อ อาหาร 1 กิโลกรัม*]
กองทัพและรัฐบาลไม่เคยมีความโปร่งใสเกี่ยวกับความเสี่ยงที่แท้จริงของ กองขีปนาวุธนิวเคลียร์
บนบก เพื่อให้ประชาชน สามารถตัดสินใจอย่างมีข้อมูลรอบด้านเกี่ยวกับการใช้ชีวิตท่ามกลางอันตรายนี้ต่อไปอีกนานนับครึ่งศตวรษ▪️▪️
Source▪️▪️
🔴 Sébastien Philippe เป็นนักวิทยาศาสตร์ประจำโครงการวิทยาศาสตร์และความมั่นคงโลกของมหาวิทยาลัยพรินซ์ตัน พัฒนาวิธีการตรวจสอบและจำลองผลกระทบของการระเบิดของนิวเคลียร์
ติดตามต่อ▪️▪️
(ตอนที่ 0️⃣2️⃣ เบื้องหลังโรงงานในสหรัฐฯ ที่กำลังสร้างระเบิดนิวเคลียร์ลูกใหม่)
350/2023
▪️▪️▪️
(รวมบทความ นานา สารพันเรื่องนิวเคลียร์ 🔹)
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
