ชีวิตแห่งพระโสดาบันนั้น
เป็นชีวิตที่น่าพอใจอย่างยิ่ง
ไว้ใจได้ในคุณธรรม คือมีคุณธรรมที่มั่นคง
ได้พบกับความสุขอย่างใหม่ที่ละเอียดกว่า
ล้ำลึกกว่า แล้วก็ประจักษ์แก่ตนว่ามีคุณค่าสูง
แม้จะยังเสวยกามสุข โลกียสุขอยู่บ้าง
แต่ก็ได้ลิ้มรสของโลกุตตรสุขไปด้วย
ความเป็นพระอริยะหรือความเป็นโสดาบัน
ถือว่าเป็นสมาชิกชุดแรกของชุมชนอริยะ
ซึ่งมีอยู่หลายระดับ แต่ท่านเป็นชุดแรก
แล้วก็ถือว่าเป็นแม่พิมพ์ เป็นชุมชนที่
พระพุทธศาสนาต้องการใช้เป็นแม่แบบ
หล่อหลอมมนุษยชาติ
พระโสดาบันกับพระสกทาคามี
ซึ่งเป็นพระอริยบุคคลระดับต้นนี้
ยังเกี่ยวข้องกับกามสุขอยู่
ยังมีครอบครัว ยังมีเหย้าเรือน ยังมีลูก
แต่ในขณะเดียวกันก็ได้ลิ้มรส
ของโลกุตตรสุขไปด้วย
ได้ลิ้มรสของความสุขอีกแบบหนึ่งได้ด้วย
ก็เป็นเรื่องแปลกสำหรับข้อนี้
ที่คนส่วนมากจะไม่เข้าใจว่า
ทำไมเมื่อได้ลิ้มรสโลกุตตรสุขแล้ว
จึงไม่พ้นไปเสียจากโลกียสุขโดยประการทั้งปวง
อันนี้ก็จะเป็นเพราะว่า
ท่านยังมีอินทรีย์ไม่พร้อม
อินทรีย์ยังไม่พอที่จะก้าวขึ้นไปให้สูงกว่านั้น
อินทรีย์ที่กล่าวถึงนี้มีวิริยะ มีปัญญา
มีสิ่งเหล่านี้ วิริยะ ปัญญา ยังไม่พอ
สติก็ยังไม่พอ ศรัทธานั้นมีเพียงพอ
แต่วิริยะ ปัญญา และสติยังมีไม่พอ
…
ท่านลองคิดดู พระอานนท์นั้น
เป็นโสดาบันตั้งแต่ระยะแรกๆ ที่บวช
แต่ก็เป็นโสดาบันตลอดพระชนมชีพ
ของพระพุทธเจ้าซึ่งเป็นเวลาตั้ง ๔๐ กว่าปี
พระอานนท์ก็เป็นโสดาบันอยู่ชั้นเดียว
ไม่ได้เลื่อนชั้นเป็นพระสกทาคามี
พระอนาคามี หรือเป็นพระอรหันต์
มาได้เป็นเอาตอนเมื่อพระพุทธเจ้านิพพานแล้ว
ตอนที่เขาทำสังคายนากันนั้น
ก็เป็นโสดาบันอยู่ นานเหลือเกิน
ทั้งๆ ที่พระอานนท์ก็มีความรู้
ในทางธรรมมากมาย อันนี้
ก็ขอฝากไว้ให้ท่านทั้งหลายคิดด้วยก็แล้วกัน
…
“ความเข้าใจเกี่ยวกับชีวิต”
#อาจารย์วศิน อินทสระ
เพจอาจารย์วศิน อินทสระ
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
