คนที่เป็นอยู่โดยชอบ ก็ย่อมจะมีอยู่
เป็นอยู่โดยชอบ ประพฤติโดยชอบ
ปฏิบัติโดยชอบย่อมจะมีอยู่ เมื่อเป็นเช่นนี้
ผลก็ย่อมจะต้องมี มีปริยัติ มีปฏิบัติ
ต้องมีปฏิเวธ ต้องมีผลแห่งการปฏิบัติ
ผลแห่งการกระทำอยู่เสมอ
…
ที่นี้ใครก็ไม่ทราบที่บอกว่า
ใน ๑,๐๐๐ ปีแรก
เป็นระยะของพระอรหันต์
ที่สมบูรณ์ด้วยปฏิสัมภิทา
สมบูรณ์ด้วยอภิญญาต่างๆ
พอพันปีที่ ๒ ก็เป็นของ พระอรหันต์สุกขวิปัสสก
พอพันปีที่ ๓ ก็เป็น พระอนาคามี
พอพันปีที่ ๔ ก็เป็นของ พระสกทาคามี
พันปีที่ ๕ เป็นของ พระโสดาบัน
พอเลยห้าพันปีก็หมดแล้ว ไม่มีพระอริยบุคคลแล้ว
อะไรนี่แหละ
ก็เป็นเพียงอาจจะเป็นคำของใครคนหนึ่ง
ซึ่งไปขัดกับพระพุทธวจนะเข้า
เพราะว่าพระพุทธวจนะนั้นยืนยันว่า
เมื่อเป็นอยู่โดยชอบ โลกจะไม่ว่างจากพระอรหันต์
และก็ขอเรียนว่าพระอรหันต์นั้น
เป็นได้แม้แต่ฆราวาส ฆราวาสก็เป็นได้
ฆราวาสที่เป็นผู้หญิงก็เป็นได้
ฆราวาสที่เป็นผู้ชายก็เป็นได้
เป็นทั้งๆ ที่เป็นฆราวาสนี้แหละก็เป็นได้
ไม่ต้องกล่าวถึงว่าพระโสดาบัน
ซึ่งเป็นพระอริยะขั้นต้น
แม้พระอริยะขั้นสูงสุด คือพระอรหันต์
ฆราวาสก็เป็นได้
ถ้าฆราวาสผู้นั้นเป็นอยู่โดยชอบ
เหมือนกับเราต้มน้ำ
จะเป็นศาสตราจารย์ทางฟิสิกส์มาต้มน้ำ
หรือจะเป็นชาวบ้านธรรมดามาต้มน้ำ
ถ้าให้ร้อนถึง ๑๐๐ องศาในอุณหภูมิธรรมดาแล้ว
มันจะเดือดเหมือนกันไม่ว่าใครจะเป็นคนต้ม
น้ำจะเดือดเหมือนกัน ถ้าให้เย็นถึง ๐ องศา
น้ำจะเป็นน้ำแข็งเหมือนกัน ไม่ว่าใครเอาน้ำนั้นเข้าตู้เย็น
ไม่จำเป็นจะต้องเป็นผู้ที่มีความรู้
เรื่องตู้เย็นเรื่องอะไรเลย แต่เมื่อปฏิบัติ
ถูกต้องตามหลักเกณฑ์แล้ว จะได้รับผล
ของสิ่งนั้นอย่างแน่นอนไม่ว่าจะเป็นใคร ผู้ใด
เรื่องนี้ขอให้มีความมั่นใจ
ในเรื่องที่ว่าสามารถจะได้รับผล
ในเมื่อปฏิบัติครบถ้วนบริบูรณ์
อย่างที่คนในสมัยโบราณได้เคยรับมาแล้ว
ไม่ว่าจะเป็นผู้หญิง หรือผู้ชาย เป็นเด็ก หรือผู้ใหญ่ก็ตาม
…
“ความเข้าใจเกี่ยวกับชีวิต”
#อาจารย์วศิน อินทสระ
#เพจอาจารย์วศิน อินทสระ
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
