นักสะสมความล้มเหลวและผิดหวัง
ในวันที่ผมรู้สึกตัวคนเดียวผมมักจะกอดตัวเองเสมอ
ตัวผมเอง…
ก่อนอื่นเลย ขอขอบคุณทุกท่านที่ยอมเสียเวลาเข้ามาอ่านนะครับ…
สวัสดีคนที่แวะเข้ามาอ่านด้วยนะครับ เริ่มจากแนะนำตัวก่อนเลยนะครับ ผมชื่อว่า “บี” นามสมมติ อายุ22ปี ปัจจุบัน ล้มเหลวกับทุกอย่างครับ…
คนที่บอกว่าหากพยายามแล้วจะประสบความสำเร็จ ผมรู้สึกว่าคำพูดนั้นมันดูไม่ถูกต้องซะทีเดียว มันอยู่ที่ “จังหวะชีวิต”ซะมากกว่า มันอาจจะดูเหมือนขี้แพ้ชวนตี แต่ผมรู้สึกแบบนั้นจริงๆครับ ไม่ว่าจะพยายามสักแค่ไหน แต่ถ้าจังหวะมันไม่ได้ ไม่ได้รับโอกาส ไม่มีใครเห็นถึงความพยายามนั้น มันก็กลายเป็นการวนลูปของชีวิตที่ล้มเหลวและผิดหวังอยู่ดี…
หลายๆคนอาจจะมองว่าอายุแค่นี้อยู่เลยวันข้างหน้ายังจะต้องเผชิญปัญหาอีกเยอะแยะ ผมอาจจะยังไม่ได้เจอปัญหาใหญ่ขนาดนั้น แต่ปัญหาที่ผมเจออยู่คือมันใหญ่มากสำหรับตัวผมในตอนนี้ ปัญหาแรกเลย ปัจจุบันผมยังเรียนไม่จบครับ เนื่องจากปัญหาการเงิน ครอบครัวผมไม่มีต้นทุนขนาดนั้นครับ(อดีตเคยมี) จึงทำให้ผมเรียนเทอมสุดท้ายไม่จบต้องดรอปไปก่อน อาจจะสงสัยว่าทำไมไม่ทำงานล่ะ? ผมอยากทำงานมากครับ
“แต่ผมไม่มีเงินจ่ายค่าหอ” แล้วทำไมระหว่างเรียนไม่ทำงานพิเศษล่ะ? เกริ่นก่อนว่าสมัยที่ผมเริ่มเข้าปี1 เป็นปีที่เชื้อไวรัสCovid-19ระบาดหนักมากทุกอย่างจึงไม่เป็นดั่งที่หวังครับ แล้วก็ผมอยู่ต่างจังหวัดค่อนข้างบ้านนอกงานไม่ได้มีขนาดนั้น ผมเป็นคนไม่เลือกงานมีอะไรให้ทำผมทำหมดแต่ว่าส่วนใหญ่บ้านผมจะเป็นงานราชการ ไม่ก็ลูกจ้างชั่วคราว แต่พอทำงานแล้วได้เงินมาส่วนใหญ่ต้องใช้หนี้ให้ที่บ้านตลอดเลย ซึ่งมันไม่เคยจะหมดและไม่เคยจะพอ ผมได้แต่บอกตัวเองไว้ว่าสักวันมันจะเป็นวันของเรา
แต่…จนถึงตอนนี้ผมไม่มีแม้กระทั่งก็โอกาสตั้งตัวของตัวเองเลย แล้ววันไหนจะเป็นวันของเราล่ะ?
เมื่อเดือนสิงหาคมที่ผ่านมา ผมได้มีโอกาสได้เริ่มต้นชีวิตใหม่ด้วยการทำงานมีเงินเก็บเกือบแสน ตอนนั้นคิดว่านี่แหละจังหวะที่เราจะกลับไปเรียนปริญญาตรีให้จบแล้วจะได้มีชีวิตเป็นของตัวเองสักที สุดท้าย…มันก็ได้พังลงครับ… เพราะว่าวันที่8 ของเดือนตุลาคม ผมได้นำเงินส่วนนั้นให้พี่ชายผมเพื่อที่จะได้ส่งให้แม่ สุดท้ายเงินก้อนนั้นก็ไม่ถึงตัวแม่ และหายวับไปกับตา
โดยที่ผมก็ไม่รู้ว่าเงินก้อนนั้นไปไหน ถามพี่พี่ก็ได้แต่อึมอำไม่สามารถตอบคำได้ ผมเชื่อใจพี่ผมมากผมจึงนำเงินส่วนนี้ฝากไว้ที่ตัวพี่ชายผม
**ตัวappธนาคารผมใช้ไม่ได้แถมเงินที่ได้มาเป็นเงินสดทั้งหมด**
จนถึงตอนนี้ผมก็ยังไม่ได้เงินก้อนนั้นคืน… ทุกวันนี้ผมรู้สึกว่าผมหันไปทางไหนก็เจอแต่ความว่างเปล่า มีแค่ตัวผมคนเดียว ผมถูกคาดหวังต่างๆนา แต่ผมก็ไม่เคยได้รับโอกาส และกำลังใจเลยสักครั้งเดียว ผมรู้สึกตัวคนเดียวมาโดยตลอด และผมก็ไม่รู้ว่าผมจะกอดตัวเองได้อีกนานแค่ไหน…
ปล.ปัจจุบันผมทำFreelance แปลภาษา อังกฤษ ไทย ญี่ปุ่น
แต่! ไม่มีลูกค้าสักคนเดียว ผมอยากหางานประจำทำนะครับแต่ว่าเหมือนที่ผมเคยกล่าวไปก่อนหน้านี้ผมอยู่บ้านนอกครับไม่มีงาน ต้นทุนอะไรก็ไม่มี มีแต่ความรู้ที่ปมมีนี่แหละเป็นต้นทุนชีวิตผม แต่ผมก็ไม่ได้รับโอกาสเหมือนกัน ผมจึงเหมือนกลายเป็นคนที่ล้มเหลวและผิดหวังไปซะทุกอย่างเลย… ขอบคุณทุกคนที่ยอมเสียเวลาเข้ามาอ่านนะครับ ขอบคุณมากจริงๆครับ
สำหรับโพสต์ต่อไป ใครอยากให้ลงเนื้อหาเกี่ยวกับการสอนภาษาญี่ปุ่นเบื้องต้น การแปลต่างๆ หรืออะไรก็สามารถcomment ได้นะครับ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
