🚀Wernher von Braun จากวายร้ายของโลก สู่ฮีโร่แห่งอเมริกา
อันที่จริง แนวคิดการสำรวจอวกาศของมนุษย์นั้นไม่ได้เริ่มต้นเป็นครั้งแรกที่การแข่งขันทางอวกาศระหว่างสหรัฐอเมริกากับโซเวียตในช่วงสงครามเย็นแต่อย่างใด กลับกันความหลงใหลในอวกาศและความอยากที่จะบินขึ้นไปบนนั้นของมนุษย์นั้นปรากฏให้เห็นมาอย่างยาวนาน
โดยเมื่อมีเทคโนโลยีที่พร้อมเพียงพอแล้ว มนุษย์ก็เริ่มที่จะค้นหาและสรรค์สร้างสิ่งที่เรียกว่ายานอวกาศเพื่อส่งพวกเขาขึ้นไปอยู่เหนือโลกโดยเริ่มทดลองและพัฒนากันมาตั้งแต่ช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 ก่อนที่จะสัมฤทธิ์ผลมากมายในช่วงสงครามเย็นผ่านยานสปุตนิก 1 ของโซเวียต นักบินอวกาศคนแรกที่ไปถึงนอกโลกอย่างยูริ กาการิน และนักบินอวกาศคนแรกที่ได้เหยียบดวงจันทร์อย่างนีล อาร์มสตรอง
การเหยียบดวงจันทร์ของนีล อาร์มสตรองนับว่าเป็นความสำเร็จอันยิ่งยวดของอเมริกันที่ได้บุคคลเบื้องหลังจำนวนมากมาช่วยเหลือ อาทิ แคเธอรีน จอห์นสัน ผู้คำนวณวิถีจรวดให้ยิงไปถึงดวงจันทร์ เป็นต้น ตลอดจนถึงเรื่องราวของนักวิทย์นาซีเยอรมัน ประเทศศัตรูคู่กรณีของอเมริกาในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 ที่จับพลัดจับผลูมาเป็นวิศวกรคนสำคัญที่ช่วนส่งยานอพอลโล 11 ไปสู่เป้าหมายได้สำเร็จ
ซึ่งในวันนี้ Bnomics จะขอพาไปปิดท้ายเดือนแห่งประวัติศาสตร์การบินผ่านเรื่องราวของ แวร์นแฮร์ ฟอน เบราน์ (Wernher von Braun) ชายผู้ซึ่งได้ชื่อว่าเป็นวายร้ายของประวัติศาสตร์ที่กลายมาเป็นฮีโร่ของสหรัฐอเมริกากัน
🚀เพชรเม็ดงามแห่งวงการวิทยาศาสตร์
แวร์นแฮร์ ฟอน เบราน์ เกิดเมื่อปี 1912 ในครอบครัวอนุรักษ์นิยมสุดโต่งและมีความสำคัญต่อประเทศเยอรมัน พ่อของเขาเป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงเกษตรในยุคสาธารณรัฐไวมาร์ แม่ของเขาก็สืบเชื้อสายพระวงศ์ยุคกลาง พี่ชายคนโตก็เป็นเลขาธิการกระทรวงต่างประเทศ ส่วนน้องชายคนเล็กก็จะเติบโตขึ้นมาเป็นนักวิทยาศาสตร์ด้านจรวดในอนาคต
ในปี 1915 ครอบครัวฟอน เบราน์ได้ย้ายมาอาศัยอยู่ในเมืองบราเดนบูร์ก เนื่องจากคนพ่อได้รับการแต่งตั้งเป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทย แวร์นแฮร์ก็ได้เติบโตที่นี่โดยในวัยเด็กเขามีความสนใจในด้านดาราศาสตร์มาก ๆ เมื่อเขาได้เข้ารับศีลกำลังตามศาสนาแล้ว แม่ของเขาก็ได้มอบกล้องโทรทรรศน์ให้เป็นของขวัญ นอกเหนือจากด้านดาราศาสตร์แล้ว แวร์นแฮร์ยังได้เรียนรู้ศาสตร์ของดนตรีโดยสามารถเล่นเซลโลและเปียโนได้ตั้งแต่เล็ก อย่างไรก็ดีชีวิตในวัยเรียนของเขาก็ไม่ได้โดดเด่นมากนักในเรื่องของคณะศาสตร์และฟิสิกส์
ในช่วงทศวรรษที่ 1920 เยอรมันก็ได้เกิดการทดลองทางด้านจรวดอวกาศขนาดใหญ่เป็นครั้งแรกโดยฟริซ ฟอน โอเปล (Fritz von Opel) ซึ่งเป็นแรงผลักดันสำคัญให้อเมริกาและโซเวียตพยายามบินเข้าสู่อวกาศในภายหลัง แต่อย่างไรก็ดี เหตุการณ์วิกฤตเศรษฐกิจหลังสงครามก็ได้ทำให้โครงการนี้พับเก็บไป ในขณะเดียวกันข่าวของโครงการนี้ก็ยิ่งทวีความหลงใหลในอวกาศของแวร์นแฮร์เข้าไปใหญ่ เขาจึงตัดสินใจที่จะเรียนต่อในด้านวิศวกรรมการบินทั้ง ๆ ที่ตัวเองก็ไม่ได้เก่งคณิตศาสตร์มากนัก แต่ก็ยังสามารถฉายแววเด่นได้อย่างน่าอัศจรรย์
🚀จรวด สงคราม นาซี
หลังสงครามโลกครั้งที่ 1 สิ้นสุดลง เยอรมันได้ถูกจำกัดสิทธิการครอบครองอาวุธต่าง ๆ ผ่านสนธิสัญญาแวร์ซายน์ แต่ทว่าเรื่องของ “จรวด” กลับไม่ได้ถูกจำกัดเอาไว้ ซึ่งก็เป็นช่องโหว่สำคัญที่เมื่อสาธารณรัฐไวมาร์ถูกยึดอำนาจโดยพรรคนาซี พวกเขาจึงมีแนวคิดที่จะเอาคืนความพ่ายแพ้ครั้งนั้นด้วยขีปนาวุธ ซึ่งตัวของแวร์นแฮร์เองก็เป็นที่หมายตาโดยพรรคนาซีซึ่งเสนอทุนการศึกษาระดับปริญญาเอกให้กับเขา
ในขณะเดียวกันเขาก็เริ่มซึบซับแนวคิดของนาซีเข้าไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งปี 1933 เขาก็ได้เข้าร่วมกลุ่มกองกำลังทหารม้าของ SS ก่อนที่เขาจะไปทำงานในโรงงานจรวด และได้ถูกเชื้อเชิญไปคิดค้นขีปนาวุธชนิดใหม่นามว่า V-2 จากแรงงานทาสเชลย
ในปี 1943 สถานการณ์สงครามโลกครั้งที่ 2 เริ่มไม่สู้ดีนัก แวร์นแฮร์เองก็มองเห็นอนาคตของเยอรมันที่กำลังจะดับวูบอยู่ลาง ๆ เขาพูดคุยเรื่องความกังวลใจนี้กับเพื่อน ๆ ที่สนิทของเขาทว่าหน้าต่างมีหูประตูมีตา ความกังวลใจของเขาได้ยินไปถึงหูท่านผู้นำ อีกทั้งยังมีคำกล่าวหาว่าเขามีความเห็นใจต่อเหล่าแรงงานทาสนั้น ตลอดจนอาจนำมาซึ่งการยุติโครงการขีปนาวุธ V-2 ทำให้แวร์นแฮร์ถูกจับกุมโดยกลุ่มตำรวจลับของนาซี แต่โชคดีที่เขาถูกปล่อยตัวออกมาภายหลัง เพราะถ้าไม่มีเขา โครงการขีปนาวุธนี้ก็ไม่มีทางสำเร็จได้เลย
อย่างไรก็ดี เมื่อกองทัพโซเวียตเดินทัพเข้าใกล้กรุงเบอร์ลินขึ้นเรื่อย ๆ ฮิตเลอร์ก็ได้ออกคำสั่งให้ “รมแก๊ส” นักวิทยาศาสตร์ทั้งหมดเพื่อไม่ให้ข้อมูลของขีปนาวุธรั่วไหลออกไป แต่แวร์นแฮร์ไหวตัวทัน เขากับพวกจึงหลบหนีออกไปยังออสเตรียเพื่อมอบตัวกับทางสหรัฐอเมริกา เพราะรู้ดีว่าถ้าถูกโซเวียตจับไปก็คงหนีไม่พ้นค่ายแรงงานกูลักเป็นแน่แท้
🚀จากศัตรูสู่วีรบุรุษ
นับว่าโชคดีที่ทางกองทัพอเมริกาไม่มีแนวคิดที่จะเอาเชลยไปใช้แรงงานหนักจนสิ้นใจ กลับกันทางกองทัพรู้สึกสนอกสนใจโครงการ V-2 ที่นำโดยแวร์นแฮร์เป็นอย่างมาก ทางอเมริกาจึงเสนอทางเลือกโดยการส่งเขาไปอยู่ในโปรแกรมนำเข้าวิศวกรชาวเยอรมันซึ่งมีชื่อเสียงด้านจรวดอวกาศตั้งแต่การทดลองของโอเปล
โดยทางอเมริกาจะช่วยลบล้างประวัติอาชญากรรมของเขาเมื่อครั้งยังเป็นนาซีให้แลกกับการที่เขาช่วยทำจรวดเพื่อแข่งกับโซเวียตในช่วยสงครามเย็น ทำให้แวร์นแฮร์ตกลงกับข้อเสนอ และสร้างสรรค์ผลงานทางอวกาศมากมายให้กับสหรัฐอเมริกา เช่น
- ●ขีปนาวุธตระกูลเรดสโตน
- ●จรวดจูปิเตอร์ ซี
- ●จรวดจูโน 2
- ●จรวดแซทเทิร์น 1
โดยจรวดจูปิเตอร์ ซี เป็นจรวดที่นำเอาดาวเทียมเอ็กซ์โพลเลอร์ 1 ซึ่งเป็นดาวเทียมดวงแรกของสหรัฐอเมริกาขึ้นสู่อวกาศได้สำเร็จ ซึ่งสร้างชื่อเสียงมากมายให้กับแวร์นแฮร์ ตลอดจนผลักดันให้เขาเป็นชายผู้มีอิทธิทางด้านอวกาศของสหรัฐอเมริกา
ในปี 1960 ทีมพัฒนาจรวดของแวร์นแฮร์ก็ได้โอนย้ายเข้าไปสู่องค์กรที่เพิ่งเกิดขึ้นมาใหม่อย่าง NASA โดยเขาก็ได้ไต่เต้าจนกลายเป็นหัวหน้าใหญ่ของศูนย์การบินอวกาศมาร์แชล และมีส่วนสำคัญในการสร้างจรวดที่สำคัญอย่าง เมอร์คิวรี่เรดสโตนที่ส่งให้อลัน เซเพิร์ด เป็นนักบินอวกาศคนแรกของสหรัฐอเมริกา รวมไปถึงการสร้างจรวดแซทเทิร์น 5 ซึ่งเป็นฐานจรวดที่ส่งให้ยานอพอลโล 11 ทะลุชั้นบรรยากาศเข้าสู่วงโคจรและลงจอดบนดวงจันทร์ได้สำเร็จอีกด้วย
🚀 บิดาแห่งวิทยาศาสตร์การสร้างจรวด
แวร์นแฮร์ เสียชีวิตลงในวัย 65 ปีด้วยโรคมะเร็ง ถึงแม้ว่าอดีตของแวร์นแฮร์ที่เคยเป็นสมาชิกนาซีนั้นจะไม่เป็นที่พึงประสงค์สำหรับใครหลาย ๆ คนก็จริงในฐานะของตราบาปชั่วชีวิตที่ไม่มีวันลบได้ แต่มันยากจะปฏิเสธว่าเขาได้สร้างสิ่งที่ยิ่งใหญ่มากมายให้แก่มวลมนุษยชาติเพื่อไถ่บาปในอดีตของเขา แวร์นแฮร์ได้กลายมาเป็นอีกหนึ่งวายร้ายที่กลายมาเป็นที่รักของผู้คนจำนวนไม่น้อย จนได้รับการขนานนามให้เป็นบุคคลสำคัญของวงการการบินและอวกาศในฐานะของ “บิดาแห่งวิทยาศาสตร์การสร้างจรวด” ของโลก
“วิทยาศาสตร์ไม่มีมิติศีลธรรม จะคนดีหรือคนเลวก็ล้วนแต่ใช้มันต่างกันไป”
-Wernher von Braun
- 4
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
