ขอแสดงความเห็นส่วนตัวนะครับไม่ถือเป็นข้อเท็จจริง และไม่ใช่การกล่าวโทษ ใส่ร้ายบุคคลใด
คิดว่าระบบราชการ มีโอกาส ช่องทาง และแรงจูงใจมากกว่าครับ ถึงแม้จะมีการตรวจสอบเข้มงวดขนาดไหนแต่ตราบใดที่ให้ความสำคัญกับการรักษาตำแหน่ง ความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนร่วมงาน และความเกรงใจ มากกว่าความถูกต้องย่อมมีโอกาสหลงผิด เห็นผิดเป็นชอบได้เสมอ
สาเหตุนึงน่าจะเป็นเพราะ ระบบสวัสดิการ และบำนาญที่ดี มีส่วนทำให้ต้องรักษาสถานะภาพ รักษาตำแหน่งให้ได้นานที่สุดเพื่อให้รอดพ้นจนถึงเวลาเกษียณ ดังนั้นจึงเกิดสุภาษิตที่ว่า รู้รักษาตัวรอดเป็นยอดดี, หลับตาข้างนึง, กินตามน้ำ, อย่าแกว่งเท้าหาเสี้ยน ในการทำงาน
อีกสาเหตุคือการลงโทษไม่ค่อยเด็ดขาด อาจจะโดนโยกย้ายแต่ไม่ถูกไล่ออก เพราะการไล่ออกถือเป็นโทษร้ายแรงที่สุด หากลงโทษเด็ดขาดกลัวว่าถ้าตัวเองเผลอทำผิดหรือโดนใส่ร้ายจะไม่มีพรรคพวกคอยช่วย
ส่วนระบบเอกชนก็มีเหมือนกัน เพียงแต่การตัดสินความผิดจะเด็ดขาด ผิดเป็นไล่ออกและการช่วยเหลือกันก็มีแต่น่าจะน้อยกว่าเพราะกลัวจะโดนไล่ออกไปด้วย
ความรู้สึกส่วนตัวคิดว่า
ระบบราชการ ใช้ความรู้สึก อารมณ์ ความสัมพันธ์ทางสังคมในที่ทำงานเป็นตัวแปรสำคัญ
ส่วนเอกชน ใช้ผลการดำเนินงาน ผลประกอบการเป็นตัวแปรสำคัญ
สรุปได้ว่า เหตุเกิดที่คนถึงระบบจะดีแค่ไหนแต่คนเป็นผู้ออกแบบ ผลจะดีไม่ดีขึ้นอยู่กับคนครับ
“ไม่ฆ่าน้อง ไม่ฟ้องนาย ไม่ขายเพื่อน”
ถ้าใช้ผิดก็เกิดผลเสียได้
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
