ห้องน้ำในเมืองไทย
เดิมที คนไทยคงจะเห็นเป็นเพียงสถานที่ขับถ่าย ไหนจะต้องนั่งยองๆไม่สะดวก ไหนจะต้องได้กลิ่นไม่พึงประสงค์ ไหนจะสกปรกเฉอะแฉะ จึงนิยมสร้างไว้นอกตัวบ้าน และมุมหนึ่งของพื้นเรือนบนบ้านก็มักจะมีร่องของพื้นกระดานไว้ถ่ายเบาในเวลากลางคืน
แม้แต่สถานที่ที่คนไปเยือนบ่อยเช่นวัดวาอารามต่างๆหลายแห่งก็ยังดูจะเน้นให้ญาติโยมทำบุญโดยสร้างศาสนสถานมากกว่าการสร้างห้องน้ำห้องสุขาที่น่าใช้
เมื่อได้พัฒนาห้องน้ำเป็นระบบชักโครกสถานที่ดังกล่าวก็ยังถูกมองว่า เป็นที่สกปรก ห้างร้านบางแห่งไม่มีฝารองโถสุขภัณฑ์ ฝารองบางห้องก็มีรอยแตก บางคนมีใจรังเกียจไม่อยากใช้ฝารอง เลยขึ้นไปนั่งยองบนฝารอง คนหลังเห็นรอยรองเท้าบนฝาแล้วก็ไม่อยากใช้ห้องน้ำ สู้ทนอั้นของเสียเพื่อไปถ่ายหนักถ่ายเบาเอาถึงบ้านก็มี
ห้องน้ำหลายที่ในเมืองไม่ได้รับการดูแลให้มีสภาพน่าใช้บริการ
ผู้คนจึงอาจคาดหวังเพียงเรื่องความสะอาดสะอ้าน จะได้ปลดทุกข์อย่างสนิทใจ
ถ้าห้องน้ำนั้นสร้างจากหน่วยงานของเอกชน ก็อาจจะมียกพื้นเล็กๆตรงมุมด้านหลังของโถชักโครกสำหรับวางเป้วางกระเป๋า ถ้าเป็นตามห้างสรรพสินค้า ก็มักมีที่แขวนสัมภาระติดไว้ที่ประตูด้านใน
เมืองไทยกำลังมีห้องน้ำสาธารณะและกึ่งสาธารณะสะอาดๆเพิ่มขึ้น แต่ห้องน้ำของภาครํฐบางแห่งเล็กมากและไม่มีที่วางของหรือแขวนกระเป๋าให้ ผู้ใช้บริการมักต้องคอยหนีบคอยอุ้มสัมภาระไว้ในยามปลดทุกข์ ถ้ามีของพะรุงพะรัง จะนั่งได้ไม่สะดวกเลย ถ้าผู้ใช้บริการยังต้องคอยนั่งประคองกระเป๋าในขณะเปลื้องทุกข์ ห้องสุขาจะให้ความรู้สึกสุขาได้อย่างไรกันหนอ
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
