Bhutanatha Temple & Agastya Lake
Agastya Lake
ทะเลสาบ Agastya ขนาดมหึมาตั้งอยู่ในเขตชานเมือง อยู่ใต้วัดถ้ำ Badami กล่าวกันว่าสร้างขึ้นในศตวรรษที่ 5 และหลายคนเชื่อว่าน้ำในสระนี้มีคุณสมบัติในการรักษาโรคได้ ทะเลสาบแห่งนี้ถือว่าศักดิ์สิทธิ์ และผู้ศรัทธาจะลงไปแช่น้ำเพื่อล้างบาปของตน
วัดในถ้ำตั้งอยู่ทางฝั่งตะวันตกเฉียงใต้ของทะเลสาบ โดยมีวัด Bhuthanatha ยอดนิยมตั้งอยู่ริมฝั่งตะวันออก ถ้ำสุดท้ายของวัดหันหน้าไปทางทิวทัศน์อันเงียบสงบของทะเลสาบ สามารถนั่งบนโขดหินของวัดและเพลิดเพลินกับทัศนียภาพที่สวยงามของพระอาทิตย์ตกดินเหนือทะเลสาบ
ทิวทัศน์ของขั้นบันไดที่ทอดตัวลงไปยังทะเลสาบ โดยมีหลายคนนำเสื้อผ้ามาซัก บางคนลงมาอาบน้ำนั้น ดูสวยงามเป็นธรรมชาติ ตามวิถีชีวิตที่เรียบง่ายของคนในท้องถิ่น
.. ภาพงดงามยิ่งขึ้นเมื่อมีภาพของขุนเขาขนาดใหญ่เป็นฉากหลัง และภาพสะท้อนน้ำของเทวาลัย เป็นส่วนประกอบ
เราเดินมาตามทางเดินเลียบทะเลสาบ .. ยิ่งใกล้ ภาพของวัดที่เราตั้งเป็นหมุดหมายก็ยิ่งงดงาม น่าสนใจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งภาพสะท้อนน้ำ
Bhutanatha Temple
กลุ่มเทวาลัยภูตะนาถเป็นเทวาลัยฮินดูซึ่งอุทิศให้กับพระศิวะ ในศตวรรษที่ 7 ถึง 12 ทางตะวันออกของทะเลสาบ Agastya ในเมือง Badami รัฐกรณาฏกะ ประเทศอินเดีย
Photo : Internet
เทวาลัยแห่งนี้ เป็น 1 ใน 2 เทวาลัยหลักของกลุ่มวัดภูฏานธาที่ทอดยาวไปจนถึงทะเลสาบอากัสตยา .. เทพเจ้านี้ได้รับการบูชาที่นี่ในรูปอวตารของภูฏานถะ (เทพแห่งดวงวิญญาณ)
เทวาลัยย่อย 2 กลุ่ม .. กลุ่มหนึ่งเรียกว่ากลุ่มภูฏานตะตะวันออกหรือกลุ่มหลักของภูฏานทาตั้งแต่คริสต์ศตวรรษที่ 7 ถึงคริสต์ศตวรรษที่ 8 ส่วนใหญ่เป็นสถาปัตยกรรมแบบดราวิดา
Photo : Internet
อีกกลุ่มหนึ่งเรียกว่ากลุ่มภูตะนาถเหนือหรือกลุ่มมัลลิการ์ชุนตั้งแต่คริสต์ศตวรรษที่ 11 ถึง 12 ส่วนใหญ่อยู่ในสถาปัตยกรรมนครา
ภาพแรก (ด้านบน ก่อนภาพนี้) แสดงให้เห็นสถาปนิกปทามี ชลูกยะ ภาพหลังร่วมกับสถาปนิกกัลยาณิชาลุกยะที่อยู่ใกล้เคียงกับวัดเยลลัมม
กลุ่มหลักของภูฏานถะ (คริสตศักราช 700–725) คือกลุ่มเทวาลัยฮินดูเก่าแก่ทางตะวันออกของ Agastya Teertha ...
เทวาลัยที่เก่าแก่ที่สุดในกลุ่มนี้คือเทวาลัยหลักขนาดใหญ่ มีเสาหลักขนาดใหญ่ 4 ต้น (มีเสาแปดเหลี่ยม ทรงลูกบาศก์ และกลมบนเครื่องกลึง)
มณฑปนี้เชื่อมต่อกับห้องศักดิ์สิทธิ์ที่มีพื้นที่ขนาดเล็กกว่าซึ่งมีพระศิวะลึงค์ บนยอดวิหารมีโครงสร้างส่วนบนแบบไตรทาลาสไตล์ดราวิดา (3 ชั้น) ส่วนล่างประกอบด้วยปทาบันธาและกุมภะ
กำแพงวิมานมีกรณาพร้อมเสาสไตล์พรหมกันตะ นาสิสของกำแพงเป็นรูปเศียรของกินนาราและคานธารวะ ชั้นที่สองของโครงสร้างส่วนบนทำซ้ำชั้นที่ใหญ่กว่าที่ต่ำสุด และชั้นที่สามมีขนาดครึ่งหนึ่งของชั้นที่สอง และทำซ้ำองค์ประกอบเดียวกันอีกครั้งในรูปแบบจังหวะ พระเวทสี่เหลี่ยมที่มีชิกขระสั้นอยู่ด้านบนทำให้โครงสร้างส่วนบนสมบูรณ์
ช่องรูปบนผนังเทวาลัยและห้องโถงตอนนี้ว่างเปล่า แต่องค์ประกอบตกแต่งบางอย่าง เช่น มากร ที่มีหางยาวยังคงอยู่ มณฑปมีชลี (หน้าต่างเจาะรูเพื่อให้แสงส่องเข้าไปในมณฑปด้านใน) ทั้งสองข้างของเชิงประตูศาลเจ้ามีรูปพระแม่คงคา ด้านขวาและด้านซ้ายเป็นรูปพระแม่ยมุนาขี่เต่า ไม่มีไม้กั้นบนทับหลังโดยเฉพาะ
งานศิลปะอื่นๆ ที่พบในบริเวณใกล้เคียง ได้แก่ พระพิฆเนศและมหิศาสุระมาร์ดินี ลักษณะเด่นที่นี่คือคำจารึกบนผนังด้านนอกของวัด ซึ่งประกาศของขวัญจากครอบครัว Paingara ให้กับ Sridharbuteswara (น่าจะเป็นฉายาของเทพเจ้า)
คำจารึกนี้สามารถมีอายุได้ประมาณปลายศตวรรษที่ 9 ข้อมูลนี้บ่งบอกว่าวัดหลักมีการใช้งานอยู่ในขณะนั้น
เสาระเบียงมีส่วนตัดขวางเป็นรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัสซึ่งแปลงเป็นรูปแปดเหลี่ยมได้ ภายนอกมีท่าน้ำขั้นบันไดสำหรับผู้ศรัทธาและผู้แสวงบุญ
เทวาลัยเล็กๆ ถูกทำลายและได้รับการต่อเติมในภายหลัง ซึ่งอาจถึงปลายศตวรรษที่ 8 ทางด้านตะวันออกของอาคาร บนก้อนหิน มีรูปปั้นนูนของไศวะ 4 ชิ้นที่มีรายละเอียดทางสถาปัตยกรรมที่แปลกตา
สถาปัตยกรรม 4 รูปแบบของวิหารพระศิวะที่มีโครงสร้างส่วนบนของปัญจกุตะวางอยู่บนผังสี่เหลี่ยม สิ่งเหล่านี้สามารถมีอายุได้ถึงปลายศตวรรษที่ 7 หรือต้นศตวรรษที่ 8 และช่วยยืนยันว่ากลุ่มวิหารแห่งนี้เคยเป็นกลุ่มอาคาร Shaiva ตั้งแต่ต้นกำเนิด
ทางเหนือของวัดหลักมีเทวาลัยเล็กๆ ซึ่งพบโดยโดย Henry Cousens ในปี พ.ศ. 2466 แต่เดิมได้รับการถวายเพื่อพระวิษณุ เมื่อถึงจุดหนึ่ง วัดแห่งนี้ได้รับการรับรองจากสาวกลัทธิลิงกายยาติสม์ ซึ่งสร้างห้องโถงด้านนอกและติดตั้งนันทิ (พาหนะของพระศิวะ) และศิวะลิงคะไว้ภายในถ้ำ
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
