ประสบการณ์เล็กๆน้อยๆที่เกาหลี
ประมาณ 20 ปีก่อนผมได้มีโอกาสไปดูงานและไปดูโรงงานที่เกาหลีซึ่งทางบริษัทได้สั่งของของเขามาขาย เรื่องงานก็คงไม่คุยเอาเรื่องเล็กๆน้อยๆที่เจอดีกว่า
ลงจากเครื่องน่าจะประมาณเที่ยงวันอุณหภูมิอากาศตอนนั้นก็เช็คดูแล้วอยู่ที่ประมาณ 16-18 องศา เจอกับอากาศหนาวพร้อมแสงแดดซึ่งรู้สึกว่ามันต่างจากอากาศหนาวในไทยมากเพราะมันเหมือนกับหนาวแห้งๆ ก็เดินทางไปพักในโรงแรมที่ปูซานโรงแรมน่าจะอยู่ในระดับ 3-4 ดาวไม่ถึง 5 ดาวเข้าพักที่โรงแรมเช็คอินปกติก็พักผ่อนเตรียมไปหาข้าวเย็นกินกันไปกัน 2 คน
ไอ้เราก็ดูหนังเกาหลีมาเยอะพอสมควรต้องไปกินร้านที่มันมีกระโจมแล้วสั่งเหล้าโซจูมากินแบบในหนังที่คนเกาหลีเขากินกัน ส่วนมากเป็นคนเกาหลีนั่งกินเยอะมากแต่ว่าแต่ละโต๊ะส่วนใหญ่จะมีเพียงโต๊ะ 1 คน ที่นั่งกัน 2 คนจะหายากมาก สั่งก็สั่งไม่เป็นคนเกาหลีก็พูดภาษาอังกฤษไม่ได้ก็อาศัยชี้ชี้เอาไอ้โต๊ะข้างๆมันกินอะไรก็แอบดูก็เอาชี้ตามนั้นอาศัยว่าลิ้นจระเข้กินได้หมด
คนเกาหลีนั่งกินกันไม่มีใครสนใจใครแต่ละคนหน้าบึ้งเหมือนทะเลาะกับใครมา ยิ่งดูว่าคนทำงานแต่งตัวดีๆใส่สูทหน่อยนอกจากหน้าบึ้งแล้วปากมันจะขมุกเข้ามาด้วยเหมือนว่าชีวิตมันจริงจังมาก ดูออกได้เลยว่าชีวิตของคนทำงานมันเครียดมาก
พอกินอาหารเย็นเสร็จเพิ่งจะ 21:00-22:00 น.เองก็เลยลองท่องราตรีกันหน่อยตามประสาหนุ่มผู้ชายก็ลองเลยหาร้านคาราโอเกะเขาเอาแบบมีเด็กมานั่งด้วย แต่ดูราคาแล้วนี่มันเขียนหน้าร้านราคาแพงมากๆ ก็เลยตัดใจเอาเป็นเดินเล่นไปเรื่อยๆดีกว่า ตอนกลางคืนอากาศเย็นมาก 3-4 ทุ่มในเมืองปูซานคนยังขวักไข่เต็มไปหมด แต่รถก็ไม่ค่อยติดแล้ว กลับโรงแรมนอนดีกว่า
ตื่นมาตอนเช้สในโรงแรมจองพร้อมอาหารเช้าด้วยแบบบุฟเฟ่ต์ก็เหมือนแบบโรงแรมใหญ่ๆของไทยนี่แหละแต่ว่าอาหารส่วนมากเป็นอาหารยุโรปนิดหน่อยแต่เป็นอาหารเกาหลีสัก 70% ทีน่าตกใจคือมีกิมจิวางเรียงอยู่ไม่ต่ำกว่า 30 ชนิด มาเกาหลีทุกทีก็ต้องลองให้หมดทุกชนิดอย่างละนิดอย่างละหน่อยเล่นเอาในท้องมีแต่กิมจิ แต่คนไทยอย่างเราและส่วนมากก็ชอบกิมจิอยู่แล้วก็เหมือนได้ลองอะไรที่แปลกใหม่ไป
สายๆหน่อยคนเกาหลีก็มารับไปดูงานนอกเมืองปูซานเขาก็ขับรถพาไป สมัย 20 ปีก่อนรถคนเกาหลีมี GPS ติดเป็นอิหชัานจิดมากับรถ โทรศัพท์ต่อบลูทูธในรถเสียงออกลำโพงได้เลย เป็นอะไรที่ตื่นตาตื่นใจมากคำสั่งใช้ภาษาพูดเกาหลีเดี๋ยวนี้ในไทยเกลื่อนแล้ว ไปดูงานอาหารกลางวันก็หากินกับง่ายๆก็พวกฮอทดอกแฮมเบอร์เกอร์อะไรให้มันจบๆไป เพราะตอนเย็นกลับมาปูซานเขาก็พาไปกินหมูกะทะย่างด้วยหินจากภูเขาไฟ
เขาก็เอาหินภูเขาไปลักษณะคล้ายๆหินแกรนิตดำบ้านเรา เซาะร่องให้น้ำมันเอียงไหลลงไปด้ายล่างมีที่รองให้เวลาย่างน้ำมันไหลตามร่องลงไปและมีที่รองรับน้ำมัน ส่วนเตาก็ใช้เตาแก๊สแบบที่มีสายเดินไปด้วยลซึ่งสมัยก่อน MK ใช้เหมือนกันเลย ยังไม่มีแบบแก๊สลอย เขาบอกว่าร้านนี้เป็นร้านดังมากคนเกาหลีนิยมกินแบบนี้มาก แต่ที่แตกต่างจากหมูกะทะบ้านเราตรงที่เขาใช้ 3 ชั้นหมูสามชั้นย่างมากๆซึ่งสมัยก่อนหมูกระทะบ้านเราจะไม่นิยมใช้หมูสามชั้นมาย่าง
น่าจะเป็นอิทธิพลส่วนหนึ่งของคนเกาหลีตอนนี้หมูกะทะบ้านเราใช้ 3 ชั้นมาอย่างเต็มไปหมด ตามธรรมเนียมเกาหลีกินหมูกะทะแบบนี้ก็ต้องกินกับโซจูแต่เนื่องจากเราเป็นแขกค่อนข้าง VIP หน่อยเขาก็ซื้อไวน์อย่างดีมาขวดนึงด้วย แต่ก็กินยังไงก็ไม่เมาเพราะอากาศมันเย็นและกินอาหารเยอะมากด้วย กินเสร็จก็กลับโรงแรมไม่ได้ไปเที่ยวไหนต่อ
เช้ามาวันรุ่งขึ้นเนื่องจากอาหารเช้าเราเหมารวมไปแล้วก็ไปกินอาหารเช้าในโรงแรมอาหารมันเหมือนเดิมเหมือนไม่ได้เปลี่ยนอะไรเลย แต่อาหารเขาก็เยอะก็เอาเถอะไม่เป็นไรเราก็กินไปได้เรื่อยๆเหมือนเดิม 3 วันก็คงจะกินได้ เนื่องจากวันนี้เป็นวันว่างกลางวันก็จะไปเที่ยวเดินเล่นในเมืองกันไปดูตึกรามบ้านช่องไปดูห้างบ้างอะไรบ้างก็ชวนกันไป 2 คน มีคนเกาหลีพาไปด้วย
สิ่งที่น่าแปลกใจของคนเกาหลีในเมืองก็คือข้อแรกตอนคนเยอะๆมันเดินชนกันเป็นว่าเล่นไม่มีใครขอโทษใครไม่รู้ใครผิดใครถูก คนในเมืองโดยเฉพาะคนทำงานไม่มีการพูดคุยไม่มียิ้มแย้มแจ่มใสโดยเฉพาะผู้ชายแต่ละคนนอกจากทำหน้าบึ้งแล้วจะทำปากงุ้มลงมาทั้งนั้นเลยเป็นสไตล์ของเกาหลีก็ไม่รู้เหมือนกัน เรามีคนเกาหลีเป็นไกด์ให้ด้วยก็เลยถามคนเกาหลีว่าที่คนเกาหลีเขาเป็นแบบนี้กันเหรอไม่เหมือนคนไทยแตกต่างกันมากเลยคือไม่ค่อยมีการพูดคุยไม่ค่อยยิ้มแย้มแจ่มใสสีหน้าดูจริงจังมากแต่ละคนเดินเหมือนจะโกรธใครมา
คนเกาหลีตอบว่าไม่รู้จะยิ้มจะมองกันทำไมเพราะว่าไม่รู้จักกันและอีกอย่างคนทำงานมีความกดดันสูงมากทุกคนจะจริงจังและตั้งใจทำงานมากความล้มเหลวคือสิ่งที่รับไม่ได้ ก็ไม่อยากไปเปรียบเทียบอะไรหรอกนะเอาเป็นว่าวัฒนธรรมของใครของมันก็แล้วกัน
ที่ปูซานในตัวเมืองมีข้อเด่นคือเมืองสะอาดมากตอนนั้นกรุงเทพฯเรายังไม่สะอาดมากเท่าไหร่ทำให้เห็นความแตกต่างเรื่องความสะอาดได้ชัดเจนมากคนสูบบุหรี่ก็จะมีที่ยืนให้สูบบุหรี่เฉพาะ จะไม่มีใครเดินไปเดินมาแล้วสูบบุหรี่ ขอทานไม่มี หมาแมวไม่มี พวกร้านสะดวกซื้อก็หายากมากถ้าเป็น 20 ปีก่อนเรื่องนี้ไทยเหนือกว่า เดี๋ยวนี้ยิ่งเหนือกว่า
การไปเกาหลีครั้งนี้ได้ประสบการณ์และทัศนะอย่างหนึ่งของคนเกาหลีซึ่งเราเองก็ดูพวกซีรีย์เกาหลีมาเยอะมากแต่ในความเป็นจริงแล้วคนเกาหลีไม่ได้เฟรนด์ลี่หรือยิ้มแย้มแจ่มใสเหมือนในหนัง ผู้หญิงเกาหลีในสมัยนั้นดูจะด้อยกว่าผู้ชายมาก แต่ในความทันสมัยของเกาหลีในยุคนั้นไม่ได้แพ้ชาติใดๆในโลกเลย
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
