นิทานอีสป สิงโต หมี กับสุนัขจิ้งจอก
" แทนที่สิงโตและหมีจะแบ่งปันเหยื่อกันฝ่ายละครึ่ง "
กาลครั้งหนึ่ง...
สิงโตและหมี มองเห็นลูกแพะ อ้วนพีตัวหนึ่ง
พร้อมๆ กัน ทั้งคู่พุ่งกระโจนเข้าใส่
ใช้อาวุธประจำตัว ของแต่ละฝ่าย
ปลิดชีวิตลูกแกะ อย่างง่ายดาย
สิงโตและหมี กระโจนหาลูกแพะ ปลิดชีพรวดเร็ว
แต่แทนที่สิงโตและหมี จะแบ่งปันเหยื่อกันฝ่ายละครึ่ง
ทั้งสอง กลับหันหน้าเข้าต่อสู้กัน อย่างดุเดือด
เพื่อความเป็นเจ้าของเหยื่ออันโอชะ
สัตว์ทั้งคู่ตะปบและ กัดกัน อย่างไม่ปราณี
ภายหลังการต่อสู้ อันยาวนาน
ก็ยังไม่มีฝ่ายพ่ายแพ้ ฝ่ายชนะ
ในที่สุด ทั้งสอง ก็ล้มลง
นอน ด้วยความเหนื่อย
ล้า และเจ็บปวดบาดแผล
หมาจิ้งจอก ตัวหนึ่ง คอยเฝ้าดูการต่อสู้
เมื่อเห็นสิงโตและหมี
นอน เหยียดยาว อยู่บนพื้นดิน และซากของลูกแพะ
นอนอยู่ระหว่างมันทั้งสอง โดยไม่มีใครแยแสเลย
มันจึงวิ่งกระโจน เข้าไปคาบเหยื่อชิ้นโต
และวิ่งหนีออกไป อย่างรวดเร็วที่สุดเท่าที่มันจะวิ่งได้ ถึงแม้สิงโตกับหมีจะเห็น แต่ทั้งคู่
ก็ไม่มีแรงที่จะวิ่งไล่หมาจิ้งจอกเสียแล้ว
สิงโตจึงพูดขึ้นอย่างปลงๆ ว่า
เพราะเรา มัวต่อสู้กันเอง จนได้รับบาดเจ็บ
สะบักสะบอม กลับยกผลประโยชน์ให้หมาจิ้งจอกไปซะนี่🦁
สิงโต กล่าวทำใจ ยอมรับ
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
นอกจาก จะต้องต่อสู้กับคู่แข่งแล้ว
ในการดำเนินชีวิต เราจะต้องระวัง
ผู้ที่คอยฉกฉวยผลประโยชน์ จากผู้อื่น
โดยที่ไม่ได้ลงทุนลงแรงด้วย
สุนัขจิ้งจอกจอม ฉกฉวย
นิทานอีสป ฉบับ อมตะนิทานสอนใจ
โดย อ. ไพลิน
Bring brick : นิทานอีสป สิงโต หมี กับหมาจิ้งจอก
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
