ใบไม้ในป่าประดู่ลาย
การศึกษาวิชชาธรรมกายนั้น เป็นเรื่องที่ละเอียดลึกซึ้ง จิตต้องบริสุทธิ์ และไม่มีอะไรเหนี่ยวรั้ง ไม่เกาะเกี่ยวกับเรื่องคน สัตว์ สิ่งของ จึงจะไปรู้เรื่องราวสิ่งเหล่านี้ได้
เพราะเรื่องราวเหล่านี้มันเหลือวิสัย และยากต่อการเข้าใจ ด้วยวิธีการให้เหตุผลแบบธรรมดา จะไปหาหลักฐานอ้างอิง หรือจะใช้ความนึกคิดด้นเดาไม่ได้
แล้วก็เป็นสิ่งที่นอกเหนือจาก นักการศึกษาพระพุทธศาสนา หรือปราชญ์ทางพุทธศาสนาได้ศึกษาค้นคว้ามา เหมือนใบไม้ในป่าประดู่ลาย
สมัยหนึ่งพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงกอบใบประดู่ลายมากำมือหนึ่ง ถามพระภิกษุว่า "ใบไม้ในกำมือ กับใบไม้บนต้นประดู่ ส่วนไหนมีมากกว่ากัน" ภิกษุก็ตอบว่า "ใบไม้บนต้นประดู่มีมากกว่า ใบไม้ในกำมือ" พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า
"สัพพัญญุตญาณของเรานั้น รู้แจ้งเห็นแจ้งแทงตลอด ในสรรพสัตว์ และสรรพสิ่งทั้งปวง โดยไม่มีขอบเขตจำกัด แต่สิ่งที่เรานำมาสอนนั้นเพียงน้อยนิด เพื่อเป็นทางหลุด
พ้น จากกิเลสอาสวะ จากภพทั้ง ๓ จากกฎแห่งกรรม เพื่อทำพระนิพพานให้แจ้งเท่านั้น"
วิชชาธรรมกายเหมือนใบไม้ในป่าใหญ่ ซึ่งนักปราชญ์ และนักวิชาการในทางพุทธศาสนา ในระดับโลกนั้น ไม่ได้ให้โอกาสกับตัวเอง ในการศึกษาธรรมปฏิบัติ ให้ลึกซึ้งขึ้นไป ก็ยากต่อการจะที่เข้าใจสิ่งนี้ได้
เพราะฉะนั้นคำว่า "วิชชาธรรมกาย" จึงรู้กันอยู่ในขอบเขตจำกัด สำหรับผู้ที่ได้ศึกษาวิชชาธรรมกาย ในโรงงานทำวิชชาเท่านั้น
นอกนั้นก็รู้แต่เพียงว่า ธรรมกาย คือ พระรัตนตรัยภายใน เป็นที่พึ่งที่ระลึก ไปนรกก็ได้ ไปสวรรค์ก็ได้ ในที่สุดไปนิพพานก็ได้ ไปนรกสวรรค์ ไปจับมือถือแขนสัตว์นรก หรือชาวสวรรค์ได้ พูดจาโต้ตอบกันได้ ญาติ บิดา มารดา ปู่ย่าตายายไปตกนรก พระธรรมกายไปช่วยได้ ด้วยอานุภาพของพระธรรมกาย ที่ไม่มีประมาณ
นี่คือสิ่งที่ทุกคน ที่อยู่นอกโรงานทำวิชชา เข้าใจได้เพียงแก่นี้เท่านี้ จะรู้ซึ้งไปกว่านี้ ก็รู้กันอยู่ในขอบเขตจำกัดจริงๆ
วิชชาธรรมกายเป็นสิ่งสำคัญที่สุด ที่จะเอาชนะกิเลสอาสวะได้ ที่จะทำให้สันติสุข และสันติภาพของโลกที่แท้จริง บังเกิดขึ้นได้ นอกเหนือจากวิชชาธรรมกายแล้ว ไม่มีวิธีการใดๆ เลย ที่จะทำให้สันติสุขสันติภาพโลกเกิดขึ้นได้
โอวาทคุณครูไม่ใหญ่
๑๐ กันยายน พ.ศ. ๒๕๕๖
จากหนังสือ สิ่งที่ต้องแสวงหา ๓ (หน้า (๗๕-๗๖)
ภาพดีๆ ๐๗๒
- 46
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
