คำสั่งพวกนั้นเหมือนการบอกให้ยกขา ก้าวขาไปข้างหน้า วางขาลง เลื่อนจุดศูนย์กลางมวลไปข้างหน้า ยกขาด้านหลังขึ้น สืบเม้าและก้าวขานั้นไปข้างหน้าและทำซ้ำเดิมอีกครั้ง ทำแล้วอย่าลืมบอกด้วยว่าลำตัวเคลื่อนไปข้างหน้าแล้วกี่เซ็นติเมตร!
อยากจะตะโกนว่า แค่บอกให้เดินก็พอมั้ย!? แค่บอกว่าเดินไปถึงไหนแล้วบอกด้วยมันจะน้อยไปหรือไง!!?? ความอึดอัดของผู้ปฏิบัติก็คงจะประมาณนี้
ในฐานะคนหัวอกเดียวกัน ถ้าเราไม่มีปากมีเสียงอะไรก็ขอให้อดทน และทำไปไม่ว่ามันจะงี่เง่าขนาดไหนก็ตาม อึดอัดนักก็ไปดูหนังเรื่อง don't look up สักรอบสองรอบก็ได้
แต่ถ้าทีมเราดี คุยกันสม่ำเสมอและมีจิตใจที่จะหาทางออกมากกว่าจะหาทางตัน ก็ลองคิดวิธีที่จะทำให้งานพวกนี้มันเป็นอัตโนมัติ (เชิงกระบวนการ ไม่ได้หมายความว่าต้องเป็นคอมพิวเตอร์เท่านั้น ใช้สมุดหรือกระดาษก็ได้) เช่นฝังเข้าไปในขั้นตอนตามปกติ (ฝังเข้าไปในขั้นตอนปกติเป็นจุดสำคัญ) จำแนกประเภทให้ชัดเจนแต่เนิ่น ๆ และกำหนดกระบวนวิธีที่ชัดเจนสำหรับแต่ละเรื่อง ๆ เวลาทำจะได้ไม่เหนื่อย
ฝังเข้าไปในขั้นตอนปกติเป็นจุดสำคัญ เพราะงานที่คุณครูทำอยู่ทุกวันมันตอบโจทย์พวกนั้นอยู่แล้ว ถ้าทำดีแล้วมันไม่ต้องทำเพิ่ม แค่เก็บข้อมูลให้เป็นระบบและรายงานนประเด็นที่เขาสนใจก็พอ หากทำดี ๆ กิจกรรมหนึ่งอาจสามารถตอบโจทย์ได้หลายโครงการก็ได้
ขอเป็นกำลังใจให้คนทำงานทุกคน หวังว่าทุกคนคงจะมีเพื่อนร่วมงานที่ดีช่วยคิดหาทางออกไม่ทิ้งไว้ให้เป็นภาระของใครคนหนึ่งเพียงคนเดียวครับ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
