นิทานคุณธรรมเรื่อง "หักท่อนไม้ไผ่"
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีบ้านหลังใหญ่หลังหนึ่ง ซึ่งล้อมรอบไปด้วยเรือกสวนไร่นาอันร่มรื่น ในบ้านหลังนั้น มีชายแก่คนหนึ่ง ซึ่งใครๆ ก็เรียกแกว่า "ลุงมี" ลุงมีกำลังเพลิดเพลินอยู่กับการพรวนดิน ภายในไร่ของแกเพื่อเตรียมปลูกพืชผัก เหมือนที่แกเคยทำมา ลุงมีเป็นชายแก่ที่ใจดี แกชอบให้พืชผักที่แกปลูกนั้นแก่ชาวบ้านที่ยากจน หรือคนที่เดินผ่านไปมา เพราะแกคิดว่าถึงเก็บไว้ก็คงจะเน่าทิ้งเสียเปล่าๆ
"ขอบใจมากเลยนะตามี แกช่างมีน้ำใจดีจริงๆ" ชาวบ้านพูด "ไม่เป็นไรหรอกน่า ถึงฉันเก็บเอาไว้ มันก็จะเน่าเสียซะเปล่าๆ" ลุงมีบอก
ชาวบ้านทุกคนต่างรู้ว่าลุงมีเป็นคนมีน้ำใจและเป็นคนดี แต่เสียที่ว่า แกมีลูกชายที่ไม่ค่อยจะเอาการเอางานเท่าไหร่นัก ไม่ช่วยกันทำมาหากิน ปล่อยให้ลุงมีผู้เป็นบิดาทำงานลำบากอยู่เพียงคนเดียว และในบางครั้ง ลูกๆ ของแกก็ไม่ค่อยที่จะมีความรัก มีความสามัคคีให้กันเลย มักจะหาเรื่องชกต่อยหรือทำร้ายกันอยู่เสมอ ทำให้ลุงมีเองนึกเสียใจอยู่ไม่น้อยที่ตัวเองมีลูกชายไม่เอาไหนแบบนี้
"ทำไมเจ้าทั้งสองคนถึงไม่รักกัน ไม่สามัคคีกันเลย พ่อละเหนื่อยใจกับพวกเจ้าจริงๆ มีลูกชายกับเค้าแท้ๆ แต่กลับไม่เคยช่วยแบ่งเบาภาระพ่อได้เลย" ลุงมีพูดอย่างเศร้าใจ
วันหนึ่ง ในขณะที่ลุงมีกำลังนั่งพักเหนื่อย อยู่ที่บ้านนั้นเอง แกก็มีความคิดว่า แกต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อที่จะให้ลูกๆ ของแกนั้นได้เกิดความรักความสามัคคีกัน ในขณะที่ลุงมีกำลังคิดหาหนทางอยู่นั้นเอง แกก็เหลือบไปเห็นกอไผ่ใหญ่กอหนึ่ง ซึ่งอยู่หลังบ้าน มันทำให้แกคิดหาอุบายที่จะทำให้ลูกๆ กลับมารักกันได้
วันต่อมา ก่อนที่จะออกไปทำงานในไร่ ลุงมีก็ได้เรียกลูกๆ ทั้งสองออกมานั่งคุยกัน
"เจ้าทั้งสองรู้มั้ยว่าพ่อเรียกเจ้ามาคุยเรื่องอะไร" ลุงมีพูด
"ไม่รู้หรอกพ่อ มีอะไรก็ว่ามาเถอะ" ลูกคนแรกพูดขึ้น
"นั่นสิพ่อ มีอะไรก็รีบๆ พูดมาเถอะ" ลูกคนที่สองพูดเสริม
ลุงมีหยิบท่อนไม้ไผ่ออกมาแล้ว ยื่นให้ลูกทั้งสองคน "เอ้านี่ ลองหักดูสิ " ลุงมีพูด ลูกชายทั้งสองคน ก็รับไม้ไผ่มา แล้วหักออกได้อย่างง่ายดาย
"ทำไมเหรอพ่อ พ่อให้พวกเรามานั่งหักท่อนไม้อยู่ทำไมเนี่ย " ลูกคนที่หนึ่งพูด
ลุงมีเห็นดังนั้น จึงหยิบไม้ไผ่ออกมาหนึ่งกำใหญ่ แล้วยื่นให้ลูกชายทั้งสองอีก "ทีนี้เจ้าทั้งสองคน ลองหักท่อนไม้ไผ่กำนี้ดูสิ" ลุงมีพูด
ทั้งสองคนรับท่อนไม้ไผ่มาคนละกำ แล้วออกแรงหักอย่างแรง แต่ทำอย่างไรไม้ไผ่กำนั้นก็ไม่ยอมหักหรือขยับเขยื้อนแม้แต่น้อย ลุงมียืนมองลูกชายด้วยสีหน้าพอใจ แล้วพูดขึ้น...
"ทีนี้เจ้าทั้งสองก็จะเข้าใจว่า ทำไมพ่อถึงให้เจ้ามาหักไม้ไผ่ให้พ่อดู"
"เจ้าทั้งสองคนเห็นมั้ยว่า ไม้ไผ่ท่อนเดียว ก็เหมือนกับคนๆ เดียวที่อาจโดนทำร้ายหรือรังแกได้ง่ายๆ แต่ไม้ไผ่กำนั้นก็เหมือนกับคนหลายๆ คนที่รวมใจกันเป็นหนึ่งเดียว ต่อให้มีคนมาทำร้าย ก็ไม่อาจจะเอาชนะเราได้ ถ้าหากเรามีความรักความสามัคคีกัน"
ลูกชายทั้งสองคนของลุงมี ฟังบิดาของตนอธิบายอย่างตั้งใจ และในที่สุดก็เข้าใจว่า สิ่งที่บิดาของตนต้องการบอกนั้น คือให้ทั้งสองคนมีความรักความสามัคคีกันนั่นเอง
ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ลูกชายของลุงมีทั้งสองคนก็มีความรักความสามัคคีให้กัน ช่วยกันทำมาหากินอย่างขะมักเขม้น และไม่เคยทะเลาะชกต่อยกันอีกเลย
เพื่อนกัลยาณธรรม
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
