ตรงข้ามเลยละไม่ได้กลัวการเข้า
สังคมเพราะคนเข้าไปแล้วสังคจะ
ป่วนเปี้ยนรุกเร้าเข้าหาเหมือนขาด
เราสักคนแล้วตะปั่นป่วนอะไรขนาด
นั้นเชียวละแท้จริงแล้วสังคมคือ
การรวมกลุ่มคนตั้งแต่สองคนขึ้นไป
ด้วยวัตถุประสงค์ของใครต่อใคร
มารวมกันฟันธงว่า”เพื่อการนั้นการนี้”
นั่นเลยละ สังคมจัง”ก็ สังฆังนะมามิ จม”
หายไปกับการทำกิจกรรมกิจกามกิจ
แห่งกิเลสทั้งทางโลกและทางธรรม
ตัวตนของเราเป็นเราเอาเข้าไปสัมผัส
เพียงรับรู้พอประมาณแก่เหตุปัจจัย
เข้าไปมากเข้าไปลึกหลงระเริงบทบาท
สังคมมากบทบาทจนกลายเป็น”คนสังคม”
ชีวิตไม่เคยว่างเว้น แม่ลูกผัวเมียพ่อแม่
แม้ตนก็ยังไม่ใคร่จะมีเวลาเพราะเวลา
ไปอยู่กับสังคมหมดมีหลายครอบครัว
“ลูกค้องเดินมาบอกว่าผมติดยา”
นานมาแล้วไม่มีใครฟังไม่มีใครสนใจ
มีแต่เพื่อนที่ใส่ใจใส่ยาป้ายยามันเลย
สุขแบบไม่รู้เท่ารู้ทัน Pataกลับชอบ
ที่ห่างสังคมบ้างกลัวซะอีกที่”สังคมเข้า”
ไม่ได้กลัว”เข้าสังคม”ดอก
มนุษย์เป็นสัตว์สังคมนะเราตระหนัก
อย่างนั้นแต่(“บางเวลาก็พอ”)อ่ะครับ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
