ห้องเรียนนี้ไม่มียางลบ
ในห้องเรียนห้องหนึ่ง คุณครูได้กำหนดข้อตกลงกับเด็กๆ ทุกคนที่เข้ามาเรียนว่า
“ห้องเรียนของเราจะไม่มียางลบ เราจะไม่ใช้ยางลบกัน”
เด็กๆ ทุกคนถามคำถามกลับมาทันที “แล้วถ้าเราทำผิด เราจะใช้อะไรลบคะ”
คุณครู “เราไม่ต้องลบ หนูแค่ขีดกากบาท หรือ ทิ้งไว้และไปเขียนในส่วนอื่นของกระดาษแทน”
เด็กๆ ยังไม่หมดคำถาม
“ทำไมคุณครูถึงไม่อยากให้เราใช้ยางลบ ครูคนอื่นให้เราใช้ได้เลย ครูไม่อยากให้งานของเราสวยๆ เหรอคะ”
คุณครู “สำหรับครูงานสวยไม่ได้ดูแค่ร่องรอยที่เราวาด แต่ดูที่ความตั้งใจของเด็กๆ และครูอยากให้เราได้เรียนรู้... รู้จักระวัง คิดก่อนทำ คิดก่อนเขียนหรือวาด ข้อผิดพลาดของเรา เพื่อครั้งหน้าจะได้ไม่ทำพลาดแบบเดิม และให้ยอมรับในสิ่งที่ตนเองทำ"
เด็กๆ คนอื่นพยักหน้าอย่างเข้าใจและยอมรับในแนวทางที่คุณครูบอก
คาบเรียนนี้เป็นคาบเรียนแรกที่ห้องเรียนนี้ไม่มียางลบ ระหว่างที่เด็กๆ วาดภาพ
เด็กหญิงคนหนึ่งพูดขึ้นมาทันทีว่า “ครูคะหนูอยากได้ยางลบ หนูวาดผิดค่ะ”
คุณครู “ไม่เป็นไร หนูวาดตรงอื่น หรือ หนูจะขีดกากบาททิ้งก็ได้นะ”
เด็กหญิง “ไม่เอา ภาพหนูไม่สวยพอดี งั้นหนูขอกระดาษแผ่นใหม่เลยได้ไหมคะ”
ภาพของเธอนั้นมีทั้ง “บ้าน” “ภูเขา” “ทะเล” แต่จุดที่เธอทำพลาดนั้นเล็กมากๆ มีเพียงแค่เส้นยึกยือที่เธอตั้งใจนะวาดเป็นคลื่น แต่วาดโผล่พ้นเส้นที่แบ่งระหว่างทะเลกับท้องฟ้าเท่านั้น ความผิดพลาดของเธอเล็กมากๆ
“ความสวยงาม” คือ สิ่งที่เด็กๆ ทุกคนให้ความสำคัญ แต่จุดเล็กๆ ที่ผิดพลาดสามารถ ทำให้ทั้งภาพหมดความสวยงามได้เชียวหรือ?
คุณครู “ครูขอโทษนะ แต่ห้องเรียนนี้ไม่มียางลบ และครูคิดว่า หนูวาดมาตั้งเยอะแล้ว น่าเสียดายที่หนูจะทิ้งภาพนี้ไป หนูลองวาดเส้นนั้นให้เป็นอย่างอื่นดูไหม”
(แม้ว่า จุดผิดพลาดที่เธอทำจะเล็กมาก แต่คุณครูก็ไม่ได้ต้องการบอกว่า จุดนั้นมันเล็กน้อยนะ เพราะสำหรับเธอมันคงยิ่งใหญ่มาก)
เด็กหญิงคิดอยู่ชั่วครู่ก่อนจะพูดขึ้นว่า “หนูจะวาดเป็นเรือต่อจากเส้นนี้ได้ไหม”
คุณครู “เป็นความคิดที่ดีนะ ลองวาดดูนะ”
ไม่นานเด็กหญิงก็วาดเส้นต่อเติมเส้นที่ผิดพลาดให้กลายเป็นเรืออย่างที่เธอบอกคุณครูไว้
ก่อนหมดชั่วโมงเรียน...
เด็กหญิงเดินมาหาคุณครูแล้วพูดว่า
“ต่อไปนี้หนูจะไม่ใช้ยางลบแล้ว ทั้งที่บ้านและโรงเรียน”
คุณครู “อะไรทำให้หนูเปลี่ยนใจ?”
เด็กหญิง “วันนี้หนูลองวาดแก้เส้นที่หนูวาดผิดไป กลายเป็นสวยกว่าเดิมอีก”
คุณครู “นั่นสินะ หนูทำให้สิ่งที่หนูทำพลาดกลายเป็นส่วนที่เติมเต็มภาพได้สวยงามมากๆ เลย”
เด็กหญิง “เติมเต็ม?”
คุณครู “ทำให้สมบูรณ์มากขึ้น”
เด็กหญิง “ครูรู้ไหมหนูวาดอะไร?”
คุณครูตอบอย่างเถรตรง “ภูเขา บ้าน เมฆ ทะเล มีปลา ปู สายรุ้ง เรือ มีคนบนเรือด้วย”
เด็กหญิง “มีอีกไหมคะ”
คุณครู “น้ำ? ท้องฟ้า?”
เด็กหญิง “ความสุขค่ะ หนูวาดทุกอย่างยิ้ม”
ฟังคำตอบแล้วถึงกับยิ้มตาม
วันนี้เด็กหญิงได้เรียนรู้บทเรียนที่สำคัญในชีวิต
“ชีวิตจริงเราไม่มียางลบ ถ้าเราทำผิดพลาด ทางออกมีแค่....
เราจะเผชิญปัญหา และพยายามแก้มันอย่างเต็มที่ เมื่อเราทำเต็มที่แล้ว เราควรยอมรับ แล้วก้าวข้ามผ่านมันไป สุดท้าย สิ่งที่เราควรมีในชีวิต คือ การใช้ชีวิตอย่างมีความสุขบนความไม่สบบูรณ์แบบนั่นเอง
แค่เพียงห้องเรียนไม่มียางลบ หรือ อุปกรณ์ลบคำผิด เด็กๆ ก็ได้เรียนรู้หลายอย่าง
(1) "คิดก่อนลงมือทำ"
ถ้าเรามียางลบ เราจะเขียน และวาดอย่างไม่ระมัดระวัง ถ้าเราไม่มีมัน เราจะตั้งใจ คิดก่อนทำ และพยายามระวังในการเขียนและวาดในแต่ละครั้งมากขึ้น
(2) “แก้ไขปัญหาเฉพาะหน้า” และ “ฝึกความยืดหยุ่น"
ถ้าเรามียางลบ เราจะไม่มีโอกาสฝึกแก้ปัญหา เพราะเราจะลบมันทิ้ง แทนที่จะคิดว่าเราจะวาดหรือเขียนปรับแก้เป็นอย่างไรแทน
(3) “เรียนรู้ข้อผิดพลาด และไม่ทำมันผิดซ้ำ"
ถ้าเรามียางลบ เราจะลบข้อผิดพลาดของเราไป แล้วเราไม่ได้กลับมาทบทวนข้อผิดพลาดของเราในอนาคต เช่น ถ้าเราเขียนผิด แล้วเราลบมัน เมื่อมองกลับมา เราจะไม่รู้ว่า เรามักผิดพลาดที่คำไหน หรือ วาดตรงไหน แต่ถ้าเราทิ้งร่องรอยเอาไว้ เราจะได้กลับมาทบทวนมันในอนาคต
(4) “ยอมรับในข้อผิดพลาด และก้าวต่อไป"
เพื่อให้เรายอมรับข้อผิดพลาดของตนเอง
จุดเล็กที่ทำผิดพลาดบนกระดาษ เราต้องเรียนรู้ข้อผิดพลาด แล้วมองภาพรวมมากกว่าจะจับจ้องแค่ข้อผิดพลาดนั้น
(5) “ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขกับสิ่งที่เรามี สิ่งที่เราเป็น และปัจจุบันที่เราอยู่"
ไม่ว่าเด็กหรือผู้ใหญ่ อ่านแล้วก็เก็บไปเรียนรู้และคิดให้ได้เช่นกัน....ขอให้โชคดีทุกท่านครับ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
