เรื่องเล่าวันฝนตก#13
ปั้ง!!!! ปั้งๆๆๆ
สิ้นเสียง ชายชุดดำร่างเล็ก ส่งไฟแช็คคืนให้กับสาธิต เขาเป็นคนขอประทัดที่เหลือในกระเป๋าจากสาธิตและไฟแช็คจุดเพื่อหยุดความวุ่นวายทั้งหลายนี้ให้ชะงักลง
ซึ่งมันได้ผล
เด็กชายปล่อยมือผู้เป็นพ่อ ซึ่งกำลังจะฉวยโอกาส พาลูกชายออกไปจากที่ตรงนี้
“ พ่อ น้าเค้ามีประทัด ผมอยากเล่น “ เด็กชายหันมาทางชายชุดดำ ชี้มือให้พ่อดู
กำนันหันมาทางสาธิต ชายต่างด้าว และชายชุดดำทั้งสอง สีหน้าบ่งบอกถึงความเซ็งในใจ ป้าแกร็บฟู้ดเองก็ดีใจ ที่เหตุการณ์นี้ หลอกล่อลูกชายกำนัน ให้อยู่ที่ตรงนี้ต่อไป…
“ใช่แล้ว อยู่ด้วยกันที่นี่ก่อนนะ เด็กน้อย เดี๋ยวฝนหยุด เราไปเล่นประทัดกันข้างนอกเนาะ" ป้าแกร็บฟู้ด พูดกับเด็กชาย
เด็กชายพยักหน้า ปล่อยมือ ผู้เป็นพ่อ เดินกลับมาร่วมวงกับกลุ่มสาธิต
ชายชุดดำร่างท้วมที่นั่งขัดสมาธิทับเท้าตัวเอง นานหลายนาที เพื่อปกปิดสายพลาสติกที่ข้อเท้า เริ่มมีอาการเหน็บกินก้นกบ เขาเริ่มชาไปทั้งตัว และคิดว่า อีกไม่กี่นาทีต่อจากนี้ คงทนไม่ไหวแน่ๆ
“ มีใครปวดฉี่บ้าง ขอไปฉี่ก่อนนะ “ ชายชุดดำร่างท้วมพูดขึ้น
ทั้งสาธิต ชายต่างด้าว และชายชุดดำร่างเล็ก พยักหน้าพร้อมกัน ทั้งหมดคงจะเมื่อยและเหน็บกินขาแล้วแน่นอน
ป้าแกร็บฟู้ดเริ่มกังวล เพราะปัญหาต่อไปคือ ถ้าปลดสายรัดข้อเท้าไอ้พวกนี้ ปัญหาวุ่นวายจะตามมาหรือเปล่านะ เมื่อตะกี้ไอ้กำนันหัวหมอ จะอ้างลูกชายชิ่งหนีออกไปจากที่ตรงนี้ เกือบจะพลาดแล้ว…ดีนะที่โชคช่วยเหตุการณ์เลยกลับมาเป็นปรกติ
“เอายังไงดีวะ “ ป้าแกร็บฟู้ดคิดในใจ ยังไม่ทันที่จะเจอทางอออก กำนันก็พูดขึ้น…
“ไอ้หนู อยู่กับป้าเค้าที่นี่นะลูก พ่อจะไปฉี่พร้อมน้าๆ เค้า กลับมาจะเอาประทัดมาฝาก “ สิ้นเสียงกำนัน ทุกคนเริ่มแสดงความงงออกมาทางสีหน้าและแววตา รวมทั้งป้าแกร็บฟู้ด ซึ่งตอนนี้เหมือนจะไม่มีทางเลือกแล้ว.. เพราะเด็กชายตัวน้อยเชื่อคำสั่งพ่อ วิ่งเข้าหาตัวเองจูงมือ...ชวนไปนั่งรอพ่ออีกมุมหนึ่งของลานโล่งแห่งนี้
“ป่ะ ป้าไปนั่งรอพ่อตรงนู้นกัน" เด็กชายชวนป้าเดินไปนั่งมุมหนึ่งของลานโล่ง
ป้าแกร็บฟู้ดเดินตามเด็กชายไป..ในหัวก็พยายามวิเคราะห์สถานการณ์ ว่าทำไมกำนันถึงทำแบบนี้ คิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ตก แต่อย่างน้อยก็ยังแน่ใจว่า กำนันคงไม่หนีไปไหน เพราะเขายังทิ้งลูกชายไว้กับตัวเอง
กำนันรอบสังเกตุลูกชายที่กำลังพาป้าแกร็ปฟู้ดไปนั่ง เขาใช้ช่วงจังหวะที่เจ้าหนูหันหลังจากเขา จากนั้นรีบจุดไฟแช็คลนสายรัดพลาสติดที่ข้อเท้าทุกคนให้ขาดหลุดออกจากกัน ความร้อนจากไฟ ใช้เวลาไม่นานเกินนาที สายรัดของทุกคนจึงหลุดออก
“ ใครปวดฉี่จริงบ้าง “ กำนันกระซิบ
“ปวดจริง เหน็บกินตูดด้วย “ ชายชุดดำร่างเล็กบอกความในใจ
จากนั้น ทุกคนก็พยักหน้า เห็นด้วย “ อ้าว….คิดว่าเป็นแผน ปวดจริงหรอวะ “ กำนันกระซิบต่อ
ทุกคนเหมือนจะไม่มีอะไรพูดต่อ รอเวลาให้กำนันบอก เพราะไม่แน่ใจสิ่งที่กำนันคิดวางแผน ยิ่งปืนอยู่ที่กำนันด้วย อะไรต่อมิอะไรเลยดูไม่น่าไว้ใจไปหมด
“ เคร งั้นออกไปฉี่กัน ตามมา…”กำนันกระซิบบอก แล้วส่งสายตา พลางโบ้ยหน้าไปทางออกด้านหลังตัวตึก…
อีกด้านหนึ่ง สายสืบบี..ที่เฝ้าดูสถานการณ์ เริ่มเห็นความยุ่งยากที่จะตามมา ภาพนั้นทำให้เขาต้องรีบวิทยุรายงานสายสืบเอ..ที่กำลังอยู่กับชายแปลกหน้าในห้องคลังแสง
เพราะเป็นไปได้ว่า….คนกลุ่มนั้นจะเดินผ่านออกไป ทางห้องคลังแสง
“เรียก..นกเค้าแมวเอ … ระวังๆ สถานการณ์เปลี่ยน ชายกลุ่มนั้นทั้งหมด กำลังเดินไปทางห้องคลังแสง “ สิ้นเสียงวิทยุ สายสืบเอที่กำลังวางแผนว่า จะเก็บชายแปลกหน้าคนนี้ไว้ที่ไหนดี เมื่อสถานการณ์เร่งเร้าแบบนี้ มีทางเดียวคือ การรวบตัวและหลบซ่อนรอเวลาที่เหมาะสม
สายสืบเอใส่กุญแจมือ ชายแปลกหน้า แล้วลากตัวมาหลบอยู่มุมห้องคลังแสง เขาใช้กล่องกระดาษที่วางเรียงเป็นชั้นสูงพอที่จะบังสายตาไม่ให้คนพวกนั้นเห็น… เมื่อได้มุมที่เหมาะ ทั้งสายสืบเอและชายแปลกหน้าก็นั่งลงตรงซอกช่องว่างระหว่างกล่องลังกระดาษและกำแพงอิฐ
ชายแปลกหน้าหัวเราะเบาๆ “ เล่นอะไรกันวะเนี่ย" สิ้นประโยคนี้ สายสืบเอหันมามองแรง เขาส่งสัญญาณให้ชายแปลกหน้าหุบปาก
เหมือนว่า เหตุการณ์จะถูดตัดบทจากเสียงเท้าคนหลายคนก้าวเดินมาทางห้องคลังแสง
“ใครไม่ปวดฉี่ รออยู่ที่นี่ “ กำนันเอ๋ยปากขึ้น
ทุกคนไม่หยุด มุ่งหน้าเดินต่อไปทางออกชายคาตึก “ อ้าว..ปวดหมดนี่หว๋า งั้นไปด้วย “ กำนันพูดตามมาอีกประโยค ลึกลงไปอีกด้านหนึ่งของความคิดกำนันนั้น… เหมือนเขาชักจะไม่แน่ใจว่า…หากคนกลุ่มนี้อยู่ด้วยกัน โดยไม่มีเขา แผนใหม่อาจจะเกิดขึ้นได้ เสมอ…จึงตามติดคนกลุ่มนี้ไม่ห่าง น่าจะดีกว่า
ยิ่งเวลานี้ กำนันไม่อาจไว้ใจใครได้ นอกจากรอเวลาส่งของมาถึง เขาจะปิดจ๊อบและเมื่อได้รับเงิน เขากำจัดทุกคนที่อยู่ตรงนี้ แล้วหนีไปกับลูกชาย ….
ทุกคนก้าวเท้าจนมาถึงบริเวณนอกชายคนตัวตึก สายฝนโปรยลงมาหนักขึ้น เกิดม่านน้ำสีขาวขุ่นบังสายตาไม่ให้มองเห็นภาพด้านนอกชัดเจน ทุกคนไม่ได้สนใจสายฝนสักเท่าไหร่ ต่างคนต่างหันหน้าทำธุระส่วนตัว เมื่อเสร็จกิจจึงหลบละอองฝน มารวมตัวกันข้างห้องคลังแสงโดยไม่นัดหมาย
กำนันก้าวตามเข้ามาคนสุดท้าย เขาล้วงปืนออกมาจากเอว….ถือไว้ในมือ
ทุกสายตามองกันและกันไปมา… ความไม่แน่นอนอาจเกิดขึ้นได้ทุกวินาที
“เอาล่ะ ไหนๆ ก็ไหนๆ เรื่องแม่งก็วุ่นวาย ปานปลายมาถึงตอนนี้ กูเหนื่อยที่จะปิดบังแล้ว" กำนันเปิดปากพูด ความจริงกำลังจะเปิดเผย
สาธิต ชายชุดดำทั้งสอง และชายต่างด้าว นิ่งเงียบรอฟังคำตอบ
“ ของในห้องนั้นเป็นของกู วันนี้จะมีคนมารับของ จ่ายสดแล้วแยกย้าย “ กำนันบอกข้อมูล แล้วหันหน้าไปทางชายต่างด้าว
“ไอ้นี่เป็นคนของกูเอง…” ชายต่างด้าวยกมือขึ้น “ ช่ายแล้ว…นี่นายเรา" ชายต่างด้าวยิ้ม
ชายชุดดำร่างเล็กพูดขึ้น" ก็รู้อยู่แล้วอ่ะ อาการมันออกว่าเป็นพวกเดียวกัน"
ชายชุดดำร่างท้วม ยกมือขึ้นตบกระบาลชายชุดดำร่างเล็ก” ไอ้ห่านิ..บางเรื่องรู้แล้วก็ไม่ต้องพูด…เขาอุตส่าห์บอกความจริง…มึงเห็นปืนมั้ย “ ชายชุดดำร่างเล็กหน้าจ่อย
“เอาล่ะ กูอยากให้พวกมึงรอด้วยกันที่นี่ บอกตามตรง ตอนนี้ไว้ใจใครไม่ได้ นอกจากเก็บพวกมึงไว้ในสายตา" กำนันเน้นย้ำ
“เสร็จเรื่องผมจะได้ปืนคืนไหม “ สาธิตรวบรวมความกล้าในใจ ถามกำนัน
“ได้…แถมด้วยเงินค่ารถ คนละหมื่นกลับบ้าน “ กำนันบอกประโยคเด็ดที่คิดได้ตอนปล่อยฉี่ออกจากร่างกาย
สิ้นประโยคนี้ ทุกคนมีสีหน้าดีขึ้น….
“ โอเค… “ ชายต่างด้วยพูดขึ้น ตามด้วยเสียงตบมือ แปะๆๆๆๆ
“ป้าบ…บ…" เสียงกำนันตบหัวชายต่างด้าวลูกน้องคนสนิทดังขึ้น
“มึงจะโอเคทำไม….ในเมื่อมึงก็ได้ค่าจ้างรายเดือนจากกูอยู่แล้ว กูให้สามคนนี้โว้ย….”
ชายต่างด้าวหน้าเจือน ก้มหน้าบ่นงุบงิบ “ ก็นึกว่าจะมีทิป"
ทั้งสาธิตและสองชายชุดดำพยักหน้าตอบรับข้อตกลง…
“โอเค….งั้นกลับไปรอเวลา ส่งของ เลทโก้ว" สิ้นเสียงกำนัน ก็เกิดเสียงที่คุ้นเคยขึ้น
ปั้ง ปั้ง ปั้ง ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ……..ตามด้วยกลุ่มควันสีขาวลอยออกมาจากห้องคลังแสง
ทุกคนหันมามองหน้ากัน…..
“ชิดหายแล้ว….อีป้ามหาภัยสร้างเรื่องอีกแน่ๆ" กำนันร้องบอกทุกคน…
แล้วทุกคนก็วิ่งตรงไปที่ห้องคลังแสงพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย…..
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
