Cobalt Blue และเรื่องสั้นอื่นๆ
“ขมุกขมัว” - นักอ่านไส้แห้ง
“ไปกินเหล้ากันไหมคืนนี้”
“ไปดิ”
“ใจง่ายจัง ชวนไปก็ไป คิดไรกับกูป่ะ”
“ไม่อะ ไม่ได้คิด เบื่อๆ อยากไปก็คืออยากไป” ฉันมองตาเขา แววตาก้าวร้าวและว่างเปล่า
“เออๆ ล้อเล่นแค่นี้ทำไมต้องตาขวางด้วย”
“อยากเอาไม้ฟาดหน้ามึงเหมือนกันนะบางที”
เวลาไปกินเหล้ากับคนที่เราแอบชอบแค่สองคน เรียกว่าการเดทได้ไหม ถ้าได้ ฉันก็แทบนับไม่ถูกแล้วว่าเราเดทกันไปกี่ครั้ง
- เนื้อหาส่วนหนึ่งจากหนังสือ
จุมพิตร้อนแรงหมกไหม้ สัมผัสเยียบเย็นพริ้วไหว
ความสัมพันธ์หวานซ่านซ้อนทับความรู้สึกร่านร้าว
หลากเสียงกระซิบกระซาบเย้ายวน
ชวนหาความหมายผ่านภาษากายที่ซ่อนในบทสนทนา
เพื่อพบว่าเราต่างกลืนกิน “กันและกัน” ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
- ปกหลัง
Cobalt Blue เล่าเรื่องผ่านบทสนทนา ทั้งการพูดคุยกันและแลกเปลี่ยนประเด็นกันระหว่างตัวละครในแต่ละบท ผ่านมุมมองความความสัมพันธ์ที่คลุมเคลือ ไม่ชัดเจน เหมือนกับสีของควันบุหรี่ที่ไม่ขวาไม่ดำและขมุกขมัว
บทสนทนาแล้ว บทสนทนาเล่า คำพูดแล้ว คำพูดเล่า หลังจากที่ผมอ่านจบแล้ว ผมรู้สึกได้ถึงความขมุกขมัวไม่ชัดเจนที่ซ่อนอยู่ในตัวอักษรของแต่ละหน้า เป็นความรู้สึกแปลกๆที่จะอยู่ไปซักพักหลังจากที่อ่านจบ หนังสือเล่มนี้ไม่ได้เป็นแค่หนังสือธรรมดา แต่เป็นงานศิลปะชิ้นหนึ่งที่อ่านเพลินและน่าหลงใหล
เหมือนกับชิ้นงานภาพวาดที่แขวนไว้ในนิทรรศการศิลปะชิ้นหนึ่ง นอกจากการนำเสนอบทสนทนาที่ไหลลื่นแล้ว การนำเสนอพื้นหลังเป็นความสัมพันธ์ที่คลุมเครือนั้นก็เขียนออกมาได้ดีมาก เพราะถึงแม้ว่าจะให้ผู้อ่านปะติดปะต่อเรื่องเอง ไม่ได้เขียนอธิบายอะไรออกมามากมาย แต่เพียงแค่บทสนทนาเหล่านี้ก็สามารถสื่อความรู้สึกของความสัมพันธ์สีควันบุหรี่นี้ให้ผู้อ่านได้แล้วครับ
เขียน เพณิญ
สำนักพิมพ์ P.S. Publishing
125 หน้า
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
