14
เสียงประทัดยังคงดัง ปั้ง !!!!!! ๆๆๆๆ ไม่หยุด
เกิดควันสีขาวลอยออกมาจากห้องคลังแสงกลุ่มใหญ่ พร้อมกับกลิ่นดอกไม้ไฟเริ่มรบกวนจมูก สาธิตที่วิ่งมาถึงก่อนคนแรกจามออกมาหนึ่งครั้ง ตามมาด้วยสองชายชุดดำ ชาวต่างด้าว ที่ใช้มือปิดจมูกไว้ และกำนันที่วิ่งมาถึงเป็นลำดับสุดท้าย
ทุกคนมาออกันอยู่ที่หน้าประตู เพราะกลุ่มควันที่ลอยออกมาทำให้แสบตาและระคายเคืองจนต้องหยุดขยี้
ห่างออกไป ตรงด้านหลังกลุ่มควัน ที่พวยพุ่งออกมา ท่ามกลางม่านควันสีขาวขุ่น สายสืบเอกำลังง่วนอยู่กับการดับเปลวไฟ พร้อมกับชายแปลกหน้าที่ตอนนี้เหมือนจะอยู่ฝ่ายเดียวกัน ทั้งสองกำลังพยายามสกัดเปลวเพลิงที่ยังไม่รู้สาเหตุว่าต้นตอมาจากไหน…
สายสืบเอ ควานหาเป้ ที่ใส่อุปกรณ์ทุกอย่าง เตรียมพร้อมสำหรับการเฝ้าระวัง ตามหลักสูตรยุทธวิธีที่ได้ฝึกฝนมา ไม่กี่นาทีเขาก็หาสิ่งที่ต้องการเจอ สเปรย์ดับไฟชนิดกระป๋อง ถูกนำออกมาใช้พ่นไปที่จุดต้นตอเพลิง สายสืบเอ โยนหนึ่งกระปอง ไปที่ชายแปลกหน้า เมื่อเขารับได้ ก็รีบฉีดไปที่เปลวเพลิงทันที
ราวห้านาที เปลวไฟถึงสงบลง แต่ยังคงส่งควันสีขาวออกมา
อาจเป็นเพราะ ที่ตรงนี้ขาดน้ำมันก๊าซตัวเร่งไฟชั้นดี คลังแสงจึงเกิดไฟไหม้ไม่รุนแรง
“โชคยังดีที่ของกลางเสียหายไม่มาก” สายสืบเอคิดในใจ พร้อมกับความสงสัยในตัวชายแปลกหน้า ว่า…ทำไมถึงได้ช่วยเขาดับไฟ ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ ตัวเองเป็นคนคิดจะลอบวางเพลิง
ยังไม่ทันที่สายสืบเอจะคิดออก กลุ่มคนของกำนันก็วิ่งฝ่ากลุ่มควันเข้ามาที่ห้องนี้ สายสืบเอ รีบคว้าเอากุญแจมือ ที่ก่อนหน้านี้ปลดล็อกให้ชายแปลกหน้าช่วยดับไฟได้สะดวก แต่คราวนี้สายสืบเอ ล็อกเข้าที่ข้อแขนตัวเอง ตามด้วยข้อแขนของชายแปลกหน้า
เมื่อทั้งคู่ล็อคแขนเข้าหากันเสร็จเรียบร้อย จึงพากันถอยยออกมาหลบ ห่างจากห้องคลังแสง เล็กน้อย
ท่ามกลางม่านควันที่ยังลอยตลบอบอวล กำนันพยายามมองหาต้นตอของไฟที่ไหม้ลุกลามในห้องนี้ เขามองไปรอบห้องอย่างครุ่นคิด
“อากาศชื้นแบบนี้ ไม่มีทางที่ไฟจะติดเอง มันต้องมีคนจุด “ เสียงสาธิตบอกกำนัน
“อีป้าแน่ๆ” ชายชุดดำร่างท้วมร้องบอก
“ใช่ๆ อีป้าคนเดียวเลยที่ทำแบบนี้ " ทั้งชายชุดดำร่างเล็กและ ชายต่างด้าว พูดสัมทับชายชุดดำร่างท้วมเกือบจะพร้อมกัน
กำนันยังเพ่งพินิจไปรอบตัว เขาใช้สมาธิขั้นสุดของตัวเองสังเกตสิ่งรอบตัว แล้วไม่นานมันก็เกิดผล กำนันมองเห็นผิวดินที่ชุ่มความชื้นจนทำให้พื้นดิน เกิดรอยเท้าหลายรอย
“ ทุกคนดูนี่" กำนันชี้ไปที่รอยเท้า
“ โอ้….ใช่ละ รอยคอนเวิร์สออลสตาร์ รอยนี้ที่ชอบใส่ แต่ตอนนี้ไมมีตังค์ซื้ออ่ะ ““ ชายชุดดำร่างท้วมพูดขึ้น
“รอยเท้าใครวะ “ ชายชุดดำร่างเล็กถาม
ทุกคนหงายฝ่าเท้าขึ้นมาดูพื้นรองเท้าตัวเอง เกือบจะพร้อมกัน ไม่มีใครใส่รองเท้าคอนเวิร์ส
สาธิตถอนหายใจโล่งอก… เมื่อเช้าเขาเกือบหยิบรองเท้ายี่ห้อเดียวกันนี้มาใส่แล้ว แต่กลับเปลี่ยนใจ หันมาเลือกใส่อีกคู่ที่วางข้างกันออกมาจากห้องเช่า เขานึกขอบคุณการเปลี่ยนใจเมื่อเช้านี้ ไม่งั้น ปัญหายุ่งยาก คงต้องเกิดตามมาแน่ๆ
“ในห้องนี้มีคนอื่น นอกจากพวกเรา “ กำนันพูดชึ้น
“นายไม่สงสัย ป้ามหาภัยแล้วหรอครับ “ ชายต่างด้าวถาม
“ อีป้ามันใส่ เกิบคีบ เอ้ย… มันใส่รองเท้าแตะ ตีนมันโดนรองเท้ากัด “ กำนันบอก
ทุกคนร้อง อ๋อ….พยักหน้า เข้าใจ
กลุ่มควันขาว จางหายไปแล้ว ยังเหลือแค่ความสงสัยของกำนันที่ยังลอยในความคิด ใครกันนะ ที่บังอาจจะเผาของล็อตใหญ่ตรงนี้ กำนันพยายามคิดถึงศัตรูที่อยู่รอบตัว ว่าใครกันที่เข้าข่าย ขัดขวางธุรกิจของเขา
คิด…คิด..คิด…. กำนันนิ่งคิดมาก….จนทุกคนในห้องทนไม่ไหว…
“เอาไงต่อครับนาย" ชายต่างด้าวถามนาย เพราะเขาสังเกตุเห็นกำนันเหม่อ มากกว่าปรกติ
“นาย ครับ นาย “ ชายต่างด้างร้องตะโกนย้ำ จนกำนันสะดุ้งได้สติ
“ ฮะ…มึงจะร้องหาป้าหรอ…อยู่ใกล้กันแค่นี้ “ กำนันด่าลูกน้องแก้เขิน
ทั้งสาธิต และชายชุดดำทั้งสอง อดขำไม่ได้ ทั้งหมดหัวเราะพอประมาณ แล้วนิ่งรอฟังกำนันว่าจะเอายังไงต่อ…
กำนันล้วงเอากระเป๋าเงินออกมาจากกระเป่ากางเกง เขากางมันออกมาดู ในนั้นมีเงินสดอยู่จำนวนหนึ่ง เขาหยิบออกมาทั้งหมดแล้วยื่นให้สาธิต
นี่เงินมัดจำของพวกมึงสามคน กูมีเงินสดเท่านี้ ที่เหลือรับสดตอนส่งมองของค่ำนี้
ชาวต่างด้าวมองเงินด้วยสายตาละห้อย… กำนันสังเกตุเห็นจึงเบิ้ดกระโหลกเข้าให้อีกที
ป้าบ… บบบบ “ตั้งสติโว้ย…เดี๋ยวเสร็จงานกูมีรางวัลให้ “ กำนันบอกลูกน้อง ชายต่างด้าวพยักหน้ายิ้ม
“มึงอยู่เฝ้าสามคนนี่ ตรงนี้แหละ กูจะออกไปเจอลูกกับอีป้านั่น “ กำนันกำชับลูกน้องอีกครั้งก่อนจะเดินออกไปจากห้องคลังแสง
ห่างออกไปไม่กี่เมตร กำนันเดินผ่านบริเวณที่ สายสืบเอ และชายแปลกหน้าซ่อนตัวอยู่ ทั้งคู่อยู่ในท่าหมอบพร้อมคลานต่ำ แขนที่ถูกล็อกติดกัน ทำให้เกิดภาพที่ชวนตลกเล็กน้อย…
“ถามจริง มึงช่วยดับไฟทำไม “ สายลืบเอ เริ่มเปิดประเด็น ชายแปลกหน้านิ่งไป..ไม่นานเขาก็เปิดปากบอกวามในใจ
“มันมีกลิ่นแปลกๆ " ชายแปลกหน้าพูดขึ้น
“ยังไง “ สายสืบเอ ถามต่อ
“ พอมันติดไฟ ผมจำกลิ่นมันได้ เลยรู้ว่าเรื่องใหญ่กว่าที่คิด “ ชายแปลกหน้าบอก
“ผมทำได้ทุกเรื่อง แต่ไม่อย่างเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ “ ชายแปลกหน้าย้ำเจตนาในใจ
“รู้แล้วซินะ “ สายสืบเอ พูดสั้นๆ บอกถึงเรื่องใหญ่ที่เขากำลังทำ
ในคลังแสงนั้น ถูกฉาบหน้าด้วยกลุ่มพลุ ประทัดและดอกไม้ไฟ หลากชนิด แต่ใส้ในมันคือยาเสพติดล็อตใหญ่ ของกลุ่มผู้ค้าที่ทีมสอบสวนมดตะนอย กำลังตามจับอยู่
ตอนนี้ทีมสืบสวนเองยังไม่รู้ว่าใครเป็นใคร กำนันจะรู้หรือไม่ ว่าใส้ในนั้นเป็นของต้องห้ามที่มีโทษสูงกว่าการครอบครองซื้อขาย พลุปะทัด ดอกไม่ไฟ โดยไม่ได้รับอนุญาตหลายเท่าตัวนัก
ส่วนป้าขายผลไม้ ที่แอบแฝงทำอาชีพแกร็ปฟู้ดปลอมๆ จะมีเอี่ยวหรือไม่ คงต้องให้หลักฐานและการสืบสวนคดีเป็นเครื่องพิสูจน์
มีหนทางเดียวที่จะไปต่อเรื่องนี้ได้ คือ ต้องรอเวลาเข้าจับกุมตอนส่งมอบของ ที่จะมาถึงในอีกไม่กี่ชั่วโมง
สายสืบเอมีคำถามที่จะถามชายแปลกหน้าต่อ….เขากำลังคิดคำพูดที่เหมาะ แต่ถูกขัดจังหวะด้วยเสียง ปี๊บๆๆ ของวิทยุติดตามตัว(เพจเจอร์) วิทยุนี้จะเป็นการสื่อสารตรงจากหัวหน้าชุดสืบสวน มันจะส่งมาเป็นระหัสที่เข้าใจตรงกัน คนในทีมจะพกติดตัวกันทุกคน และจะได้รับข้อความแตกต่างกันไป ตามสถานการณ์หน้างานการปฎิบัติหน้าที่
สายสืบเอ..กดเปิดอ่านข้อความ และแปลได้ว่า
[มีหนอนบ่อนไส้อยู่ในทีม]
“งานเข้าอีกแล้ว “ สายสืบเอ คิดในใจแล้วเริ่มกังวล
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
