ท่านอาจารย์พุทธทาสกล่าวว่าการนั่งสมาธิเหมือนเอาก้อนหินทับหญ้า พอเอาก้อนหินออกหญ้าก็งอกงาม คือออกจากสมาธิกิเลสก็งอกงาม พระพุทธองค์ทรงสอนเรื่องปัญญา สมาธิเพื่อนำไปสู่ปัญญา การพิจารณาเพื่อนำไปสู่ปัญญา เพื่อการแก้ทุกข์ พ้นทุกข์ ดับทุกข์ในที่สุด
ฤาษีนั่งสมาธิเป็นเดือนเป็นปียังไม่พ้นทุกข์ เพราะไม่ได้พิจารณา การคิดว่าตนเองบรรลุนั้น บรรลุอะไร นี่คือขั้นเพี้ยน หลงตัวเอง ถ้าเกิดปัญญาเห็นทุกข์แก้ทุกข์ด้วยตัวเองเมื่อไรล่ะก็ใช่แล้ว เพราะพระพุทธองค์ตรัสว่า ไม่มีแสงสว่างใดเสมอด้วยปัญญา