Blockdit Logo
Blockdit Logo (Mobile)
สำรวจ
ลงทุน
คำถาม
เข้าสู่ระบบ
มีบัญชีอยู่แล้ว?
เข้าสู่ระบบ
หรือ
ลงทะเบียน
the ecstasies
•
ติดตาม
29 ธ.ค. 2023 เวลา 15:51 • ไลฟ์สไตล์
Phuket,Thailand
สุขนิยม ชมรมนิยมสุข
ในวาระส่งท้ายปีเก่า ต้อนรับปีใหม่นี้
เราขอนำเสนอชมรมใหม่ให้แก่ทุกท่าน
รับสมัครสมาชิกแบบไม่จำกัด ไม่มีเงื่อนไข ไม่มีข้อผูกมัด
ไม่ทีวันหมดอายุ และขอให้ทุกท่านส่งต่อความสุข
ให้แก่คนรอบข้างด้วยนะคะ
ในปีใหม่ที่กำลังจะเข้ามาถึงนี้
ท่านผู้อ่านได้วางแผนการและ
เป้าหมายของปี2567 กันแล้วหรือยังคะ?
ถ้ายังลองพิจารณาตั้งเป้าหมายว่าในปี 2567
เราจะใช้ชีวิตแบบมีคว่มสุขในทุกๆวันดีไหมคะ?
“สุขนิยม” อาจจะฟังเหมือนเป็นเรื่องง่ายๆ
ว่าการที่เราจะมีความสุขนั้น
เหมือนมันจะไม่ได้ยากเย็นอะไรนัก
แต่ในทางปฏิบัติ กลับไม่ได้ง่ายซะขนาดนั้น
และเราความจะเริ่มต้นมันยังไงดีล่ะ
ถ้าเราอยากจะเป็นนัก “สุขนิยม”
ก่อนอื่นขออนุญาตเกริ่นก่อนว่าทำไม
ถึงอยากจะมาเขียนเรื่อง“สุขนิยม”
เรื่องมันมีอยู่ว่า
ช่วงกลางๆ ปี 2566 ข้าพเจ้าได้แพ้อาหารรุนแรง
และต้องเข้าไปห้องฉุกเฉินที่โรงพยาบาลรัฐบาลแห่งหนึ่ง
และเนื่องจากอาการแพ้อาหารรุนแรงทำให้ต้องนอนดูอาการ
แต่เนื่องจากเป็นโรงพยาบาลรัฐบาล
ถึงแม้ว่าจะไปขอเข้าคิวขอห้องพิเศษ
แต่คิวก่อนหน้าที่มาขอไว้ประมาณ100 กว่าคิว
และสอบถามว่าจะขอย้ายโรงพยาบาล
ไปที่โรงพยาบาลเอกชนที่มีห้องพิเศษนั้น
จะต้องทำการเขียนใบสละสิทธิการรักษาพยาบาลก่อน
ถึงจะย้ายไปโรงพยาบาลใหม่ได้
ในขณะนั้นก็ทำให้เริ่มคิดได้ว่าคนที่กำลังป่วย
เขาจะให้เราไปอยู่ตรงไหนเราก็ดีใจแล้วที่อยู่ใกล้หมอ
สรุปว่าเตียงที่ได้นอนคืนนั้นเป็นเตียงเสริม
ที่อยู่ระเบียงโรงพยาบาล โชคดีที่คืนนั้นฝนตก
ลมระบายอากาศดีมาก เพราะปกติจะต้องนอนห้องแอร์
ซึ่งการที่ต้องมานอนเตียงเสริมระเบียงทางเดินโรงพยาบาล
ก็ทำให้เราได้คิดและตระหนักได้ว่า
การไม่มีโรคคือลาภอันประเสริฐ
หลังจากออกจากโรงพยาบาล
ยังต้องกลับมานอนพักเป็นผักอยู่ที่บ้าน
ฤทธิ์จากยาอดีนาลีน ที่หมอฉีดให้ร่วมกับยาแก้แพ้กันตาย
เพราะอาการแพ้อาหารรุนแรงนั้น
อาจจะทำให้ระบบในร่างการหยุดทำงาน
ซึ่งถ้าเป็นระบบหัวใจ ล้มเหลวก็อาจจะตายได้
ฤทธิ์จากอดีนาลีนส่งผลให้ 1 อาทิตย์หลังจากนั้น
มือสั่นจนทำอะไรไม่ได้เลย ทั้งต้องกินยาแก้แพ้
ทำให้ต้องนอนพักทั้งวัน
การที่ร่างกายอยู่ในสภาวะที่เหมือนกับหมดสภาพ
ไม่มีแรง มือก็สั่น สมองก็เบลอไปหมด
ยิ่งทำให้คิดกับตัวเองว่า
ถ้าหากเรารอดไปจากอาการนี้ได้
เราจะต้องทำทุกวันที่เหลืออยู่
ให้เป็นวันที่มีแต่ความสุข
และเราจะเผื่อแผ่ความสุขไปให้แก่คนอื่นๆ
หลังจากที่สภาพร่างกายเริ่มฟื้นตัว
จึงทำให้เราได้ทบทวนและคิดถึงวิธีการ
ที่เราจะทำอย่างไรให้ตัวเองมีความสุขในทุกๆวัน
นี้จึงเป็นจุดเริ่มต้น
เป็นบทแรกของการเดินทาง
ในฐานะนัก “สุขนิยม”
กดติดตามไว้นะคะ
เราจะมาแบ่งปันความสุขกัน
ปรัชญาชีวิต
เรื่องเล่า
แนวคิด
บันทึก
2
2
โฆษณา
ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
© 2024 Blockdit
เกี่ยวกับ
ช่วยเหลือ
คำถามที่พบบ่อย
นโยบายการโฆษณาและบูสต์โพสต์
นโยบายความเป็นส่วนตัว
แนวทางการใช้แบรนด์ Blockdit
Blockdit เพื่อธุรกิจ
ไทย