ลีกวนยูสร้างประเทศอย่างไร ตอนที่ 2
Ruthless Man
การปกครองด้วยกฎเหล็ก เข้มงวด ไม่ใช่วิถีทางที่ตะวันตกชื่นชอบ ไม่ว่าบทลงโทษเฆี่ยนที่ “ป่าเถื่อนเหลือเกิน” ไปถึงโทษประหารที่ “ละเมิดสิทธิมนุษยชน” ลีกวนยูถูกสื่อตะวันตกกระหน่ำ ในเรื่องนี้เสมอ
ครั้งหนึ่งนิตยสาร Wall Street Journal โจมตีเขา ลีกวนยู เขียนจดหมายไปชี้แจง เพราะเห็นว่าบทความที่ลงมีข้อมูลไม่ถูกต้องแต่ Wall Street Journal ไม่ยอมตีพิมพ์จดหมายของเขา
ลีกวนยูก็แก้ปัญหาง่ายๆ โดยตีที่กระเป๋าเงิน จํากัดยอดขายของ Wall Street Journal ทั้งประเทศเหลือแค่ 500 ฉบับ เมื่อถูกโวย เขาก็บอกว่า “เอ้า! อนุญาตให้ขายตามเดิมก็ได้ แต่ต้องไม่มีโฆษณาในเล่มนะ”
รายได้หลักของนิตยสารมาจากโฆษณา เจอไม้นี้เข้า Wall Street Journal ก็ยอมถอย นักสัมภาษณ์ ชาร์ลี โรส ถามเขา “Wall Street Journal ไม่ดีหรือ?”
ลีกวนยูตอบขําๆ ว่า “นิตยสารน่ะดี แต่คนทําไม่ดี เสนอข่าวด้านเดียว ไม่เปิดโอกาสให้แก้ข่าวหรือแย้ง”
“คุณเชื่อในเรื่อง Free Press ไหม?”
“ผมเชื่อในความจริง และสื่อไม่ควรปั่นข่าวเอง ควรพิมพ์ข่าวตามจริง ส่วนบทบรรณาธิการหรือความเห็น พิมพ์แยกส่วนให้เห็น ไม่ใช่พาดหัวเต้าข่าว”
ลีกวนยู
หนึ่งในเรื่องที่โลกตะวันตกต่อต้านสิงคโปร์เสมอคือบทลงโทษประหารชีวิตนักค้ายาเสพติด ลีกวนยูให้สัมภาษณ์รายการ ชาร์ลี โรส ผู้สัมภาษณ์ถามลีกวนยูว่า “คุณคิดว่าการค้ายาควรมีบทลงโทษสูงสุดอย่างนี้หรือ?”
ลีกวนยูตอบ “ถ้าเราสามารถฆ่าพวกนั้นร้อยครั้งได้ เราก็จะฆ่าร้อยครั้ง เพราะยาเสพติดทําลายครอบครัวต่างๆ คนติดยาสามารถขโมย โกง ปล้นจากพ่อแม่ตัวเอง”
แต่ลีกวนยูบอกว่า ในสิงคโปร์ ก่อนที่เครื่องบินลงจอด แอร์โฮสเตสประกาศเตือนว่า การนํายาเสพติดเข้าประเทศ มีโทษหนัก ถ้านํายาเสพติดเข้าเกินกว่ากําหนดกี่กรัมๆ จะมีโทษประหาร
แต่ก็ยังมีคนเสี่ยง!
มีคนบอกว่าลีกวนยูเป็นเผด็จการ (authoritarian) มีความเชื่อมั่นสูง
เขาว่าเขามองที่เป้าเสมอ เขาต้องปกครองคนสี่ล้านคน สามล้านเป็นคนสิงคโปร์ หนึ่งล้านเป็นต่างชาติ แต่ทําไมมีคนต่างชาติถึงล้านคนไปทํางานที่สิงคโปร์
คําตอบเพราะเป็นประเทศที่มีความปลอดภัยสูง ไม่มียาเสพติด ไม่มีการจี้ปล้น สามารถเดินตีสาม ก็ไม่มีปัญหา แต่เราจะไม่เห็นตํารวจสักคน ไม่มีทหารตรวจตรา ทุก 4-5 ปีมีการเลือกตั้ง เขาก็ได้รับเลือกทุกที เพราะคนต้องการอย่างนี้ อัตราอาชญากรรมต่ํา การศึกษาชั้นดี ถ้าสังคมรวมดีขึ้น ชีวิตผู้คนดีขึ้น จะเป็น Authoritarian หรือไม่ แล้วไงหรือบางคนจึงเรียกเขาว่า Benevolent Dictator คือเผด็จการที่ใช้อํานาจเพื่อพัฒนาประเทศ
ทิม เซบาสเตียน โฆษกรายการ BBC Hardtalk สัมภาษณ์ลีกวนยูเรื่องโทษประหารชีวิตคดียาเสพติด ผู้สัมภาษณ์ต้อนลีกวนยูตลอดเวลาที่สัมภาษณ์ ชี้ว่าโทษประหารโหดไปหรือเปล่า ลีกวนยูตอบเรียบๆ ว่า “One death is too kind.” (ความตายหนึ่งครั้งเป็นความกรุณาอย่างยิ่งแล้ว)
เขาให้เหตุผลว่าคนค้ายาฆ่าไม่เพียงครอบครัวนั้น ทุกวัน ปีแล้วปีเล่า ยังทําลายครอบครัวอื่นๆ นับร้อยนับพัน
ผู้สัมภาษณ์บอกว่า “อัตราการประหารชีวิตของสิงคโปร์ต่อหัว (Per Capita) สูงกว่าสหรัฐฯ มาก”
ลีกวนยูถามกลับไปว่า “คุณคํานวณมาแล้วหรือ?”
“นี่เป็นข้อมูลจาก Amnesty International”
ลีกวนยูย้อนว่า “พวกเขาคํานวณมาดีแล้วหรือ? Per Capita จากอะไร? per capita ของคนค้ายา หรือ per capita ของประชากรสิงคโปร์? ผมกําลังประหารคนค้ายาต่างชาติ ผมขอบอกว่าคนที่ถูกประหาร เช่น พวกไนจีเรีย เพราะชาวไนจีเรียเป็นพวกที่ดูไม่น่าเป็นคนค้ายาที่สุดในสังคมเอเชีย ผู้หญิงดัตช์ที่มากับผู้ชายแอฟริกัน ผู้ชายดัตช์ที่มากับผู้หญิงเอเชีย
ดังนั้นคุณคํานวณ Per Capita ยังไง? Per Capita ของชาวดัตช์ที่เข้าสิงคโปร์? หรือ per capita ของคนสิงคโปร์ ต่อชาวดัตช์? พวก Amnesty คิดบ้าอะไร? พวกเขารู้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น? พวกนั้นเคยถามตัวเองบ้างไหมว่าอะไรจะเกิดขึ้น ถ้าเราส่งคนค้ายาทุกคนเข้าคุก นานห้าปี สิบปี แล้วเราก็ต้องสร้างคุกเพิ่ม เพราะมีคนค้ายาเข้ามาไม่ขาดสาย และนี่ก็แม้จะมีโทษประหาร รางวัลมันล่อใจจน พวกเขากล้าเสี่ยง ทําไมจะไม่ล่ะ?”
ความหมายของลีกวนยูคือ จะคํานวณ Per Capita เหมือนโทษประหารอื่นๆ ไม่ได้ เพราะไม่ได้ประหารคนสิงคโปร์ แต่ประหารคนต่างชาติที่นํายาเข้ามา เขาเห็นว่ามุมมองของ Amnesty International คับแคบเกินไป ท่องจําแบบนกแก้วนกขุนทองกันมา เป็นวิธีคิดแบบตะวันตกที่บูชาความเท่าเทียมแบบไม่ลืมหูลืมตา โดยที่คนจ่ายราคาความเสียหายคือประชาชนผู้บริสุทธิ์ ครอบครัวแตกสลาย
โฆษกรุกต่อไปว่า “คุณคิดว่าตลอด 31 ปีที่คุณเป็นนายกฯ คุณเป็น ruthless man (คนโหดเหี้ยม) หรือเปล่า?”
ลีกวนยูหัวเราะก๊าก
“ผมน่ะหรือดูเหมือน ruthless man? นาทีนี้ผมกําลังถูกปล้นชิง วิพากษ์อย่างรุนแรง และชําเราโดยคุณ”
“ผมแค่ถามคําถามเท่านั้น ไม่มีอะไร”
“ไม่ แต่ทุกคําถามนั้นเป็นหนามแหลมและลูกศรอาบยาพิษ”
“ผมกลับคิดว่ามันให้โอกาสคุณตอบคําถาม”
ลีกวนยูหัวเราะ
“ไม่ๆ...”
ลีกวนยูว่า “ถ้าผมเป็น Ruthless Man ผมจะต้อนคุณเข้ามุม เอาละ ขอให้ผมถามคุณบ้าง ทําไมคุณเริ่มโดยสรุปคิดเอาเองว่าคนที่คุณสัมภาษณ์โง่เง่าเสมอ? และคุณฉลาดกว่าเขา ทําไมคุณคิดเอาเองว่าคนเอเชียไม่สามารถเข้าใจวิถีชีวิตตะวันตกและมันจะดีกว่าเยอะเลยถ้าพวกเขากลายเป็นตะวันตกมากขึ้น”
เขาไม่ใช่ Ruthless Man เขาเป็นแค่คนเหล็ก
คนเหล็ก
ในปี 1980 ขณะที่เที่ยวบิน Singapore Airlines ลอนดอน-ดูไบ หยุดพักที่ซูริคนักบินก็ยุติการทํางานพนักงานสายการบิน Singapore Airlines ประท้วงขอเงินเดือนขึ้น 30 เปอร์เซ็นต์ ตอนนั้นสายการบินสิงคโปร์มีฐานะไม่ดี นักบินทั้งหมดถูกไล่ออก เกิดการประสานงาของสองฝ่าย
ลีกวนยูก้าวเข้าไปแก้ปัญหา เจรจากับแกนนําตัวแทนนักบินสหภาพนักบินและ Singapore Airlines Pilots’ Association โดยตรง ลีกวนยูบอกว่า เขาไม่มีทางถูกแบล็กเมลโดยใครให้ทําตามข้อเสนอ นายกฯสิงคโปร์บอกว่า “กลับมาทํางานเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นผมเริ่มใหม่ทุกคนต้องมีวินัยก่อน แล้วมาคุยกัน”
ลีกวนยูเสนอทางเลือกสองทาง หนึ่ง ประท้วงต่อไป สอง หยุด การประท้วง กลับไปทํางาน แล้วคุยกัน เขาบอกว่าเขาพร้อมจะเลิกสายการบิน เขาจะเริ่มต้นสร้างสายการบินใหม่ โดยไม่ต้องพึ่งพวกประท้วง
เขาว่า “ใครก็ตามที่ปกครองสิงคโปร์ ต้องมีเหล็กในตัว”
การประท้วงยุติลง ผู้ประท้วงรู้ดีว่า สู้กับคนเหล็กไม่ชนะ
คุณสมบัติผู้นํา
ลีกวนยูเป็นพวก Workaholic ชอบทํางานจนไม่รู้เวลา มีคนสัมภาษณ์ลีกวนยู ถามว่า “คุณลักษณ์ผู้นําที่ดีคืออะไร”
เขาบอกว่ามี 4 ข้อ
1. Consistency พูดอะไรวันนี้ พรุ่งนี้ไม่เปลี่ยน
เขายกตัวอย่างเขาเอง เขาให้นักข่าวสามคนเขียนหนังสือคําปราศรัยของเขา Speech แล้วถามทั้งสามเมื่อทํางานเสร็จอะไรคือแก่นหลักที่คุณพบ ทั้งสามคนบอกตรงกันว่า “Consistency” (ความเสมอต้นเสมอปลาย) พวกเขาเห็นว่าลีกวนยูมี Consistency ตลอด 40 ปีที่ผ่านมา
2. มีความมุ่งมั่น จะทําอะไร ก็หาทางทําจนได้ แม้เจออุปสรรค
3. สื่อสารคนอื่นง่ายๆ ให้เขาเห็นด้วยลีกวนยูบอกว่า ผู้นําต้องสามารถเชื่อมกับประชาชน ต้องสามารถสื่อสารกับคนสิงคโปร์มีคนจีนหลายภาษา คนมาเลย์ คนอินเดีย ฯลฯ ลีกวนยูรู้ว่าจะสื่อสารกับคนแต่ละกลุ่ม ต้องสื่อสารด้วยภาษาของกลุ่มนั้น เขาจึงเริ่มเรียนภาษาจีนกลาง แต้จิ๋ว ฮกเกี้ยน มาเลย์ เพื่อสื่อสารกับคนพื้นเมืองได้โดยตรง
4. มีความจริงใจต่อเพื่อนและเพื่อนร่วมงานเขาว่าผู้นําจํานวนมากไม่รักษาคําพูด สักแต่สัญญา อย่างนี้จะอยู่ไม่นาน เพราะ “ถ้าคนไม่เชื่อคุณ คุณก็หลุดจากวงจรทันที”
ลีกวนยูเห็นว่า ใครที่ไม่มีพลังความกระตือรือร้นตามธรรมชาติ (natural zest) ที่อยากทําเพื่อคนอื่น ก็ยากจะเป็นผู้นําที่ดีได้ เขาว่าจะเป็นนักการเมือง พูดเก่งไม่มีประโยชน์ “ตราบที่คนยังมีเครื่องหมายคําถามเกี่ยวกับคุณ อย่าสัญญาที่ทําไม่ได้ ถ้าสัญญาอะไรต้องทํา แล้วประชาชนจะรู้สึกว่าเราไว้ใจได้”
ลีกวนยูสมัยหนุ่ม
ผู้นําที่ดีต้องมองเห็นและเข้าใจทุกอย่างที่เกิดขึ้น ในบริบทต่างๆ อย่างชัดเจน ต้องเข้าใจประวัติศาสตร์ เข้าใจคน เข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างการเมืองกับนโยบายต่างๆ และต้องอ่านหนังสือมาก
ลีกวนยูหาคนเก่งมาร่วมทีมเสมอ เขาหาคนที่ดีที่สุด แม้แต่คนที่ต่อต้านเขา ถ้าเก่งจริง เขาก็ชวนมาทํางาน การกล้ารับความเห็นต่างเป็นจุดดี ไม่ใช่จุดอ่อน เขาก็ต้องการคนที่มีความคิดสร้างสรรค์ คิดต่างแต่ทุกคนต้องแชร์วิสัยทัศน์ร่วมกับเขา ไม่เช่นนั้นจะไปไม่รอด
วิธีการเลือกคนของเขาต้องใช้ EQ เขาบอกว่าผู้นํา ที่ไม่มี EQ ไปยาก
ลีกวนยูบอกว่าถ้าเขาไม่มี Emotional Intelligence ก็อยู่รอดมานานขนาดนี้ไม่ได้ไอคิวกับอีคิวต้องคู่กันเขาว่าทําเรื่องไอคิว คิดเรื่องต่างๆ แต่ก็ต้องทําให้มันกลายเป็นจริงขึ้นมา ตรงนี้ต้องเกี่ยวกับคนแล้ว ถ้าผู้นําไม่มีสํานึกอีคิวที่ดี ก็จะสัมผัสคนไม่ออกมีคนเก่งมากมายที่อีคิวไม่ดีพอ
จึงมีปัญหาในการทํางานหลายครั้งลีกวนยูก็ใช้งานเพื่อนช่วยคัดเลือกคน เพื่อนของเขาเก่งในการมองคน มองทะลุ แค่จับมือ มองตา ก็รู้ว่าดีไม่ดี เมื่อบอกว่าคนนี้คนนั้นเป็นคนเก่ง ก็เก่งจริงนายกรัฐมนตรีคนที่สองของสิงคโปร์ โกชอกตง ก็มาจากการดูคนแบบนี้
มีคนถามเขาว่า ถ้าให้คะแนนตัวเองในการพิจารณาคน เขาน่าจะได้คะแนนเท่าไร
ลีกวนยูบอกว่า “น่าจะประมาณ 8/10”
“แล้วคุณเคยให้คะแนนไอคิวตัวเองไหม?”
เขาว่า “ผมยังไม่เคยประเมินไอคิว แต่น่าจะราวๆ 120” ว่าแล้วก็หัวเราะ
คนถามว่า “ถ้าให้เลือกคนมาทํางานด้วย จะเลือกคนที่ไอคิวสูงหรืออีคิวสูง”
เขาว่า “แล้วแต่ลักษณะงาน ถ้าหาคนมาคุมงานวิจัย ทางวิทยาศาสตร์ เขาคงเลือกคนไอคิวสูงก่อน” แต่ถ้าหาคนที่ต้องคุมคนอื่นอีกที ก็ต้องได้ทั้งไอคิวและอีคิว ทั้งสองอย่าง
(อ่านตอนต่อไปเสาร์หน้า)
- 137
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
