ราตรีสุดท้ายแห่งปี ร้านเหล้าของข้าพเจ้ามิได้คึกคักกว่าปกติ
อาจเพราะผู้คนแห่กันไปเคาท์ดาวน์ที่ดาวน์ทาวน์
ลูกค้าสูงวัยสองคนสนทนากัน คนหนึ่งถาม "คุณไม่ไปเคาท์ดาวน์กับเขาหรือ?"
อีกคนตอบ "I am too old for this shit."
"นั่นน่ะซี ผมไม่รู้ว่าคนไทยรับวัฒนธรรมเคาน์ดาวน์มาตั้งแต่เมื่อไหร่ สมัยผมเป็นเด็กไม่เคยเคาท์ดาว หรือเคาท์พระจันทร์"
"ดูเหมือนเราจะร้องเพลง Auld Lang Syne กันใช่ไหม?"
"ใช่ๆ ผมยังสงสัยว่าเพลงนี้หมายความว่าอะไร"
"ผมก็ไม่รู้" เขาหันมาที่ข้าพเจ้า "บาร์เทนเดอร์รู้ไหม?"
ข้าพเจ้าตอบ "Auld Lang Syne หมายถึงเห็นแก่เวลาในอดีต หรือเวลาที่ผ่านไป เพลงนี้อาจเตือนให้เราคิดตอนสิ้นปีว่า ปีที่ผ่านมา เราใช้เวลาทำอะไร"
"ผมไม่ได้ทำอะไรเป็นแก่นสารเลย"
อีกคนว่า "ผมก็เหมือนกัน"
ลูกค้าถามข้าพเจ้า "คุณบาร์เทนเดอร์ทำอะไรในช่วงปีที่ผ่านมา"
"ผมฟังเสียเป็นส่วนใหญ่ ฟังคนพูด"
"คล้ายๆ วาสุเทพในเรื่อง สิทธารถะ ฟังเสียงแม่น้ำจนบรรลุธรรม"
ข้าพเจ้าหัวเราะ "ผมฟังเสียงลูกค้าคุยกัน แต่ไม่บรรลุธรรม ส่วนใหญ่บทสนทนาเป็นการบ่นมากกว่าคุยเรื่องธรรมะ"
ข้าพเจ้าชงเหล้าสามแก้ว ไปเสิร์ฟให้ลูกค้าทั้งสอง ข้าพเจ้าเองถือแก้วใบหนึ่ง
ทั้งสองพูดพร้อมกันว่า "นี่อะไร? ผมไม่ได้สั่ง"
"On the house ครับ นี่คือค็อคเทล Auld Lang Syne ส่วนผสมของวิสกี น้ำแอปเปิล แชมเปญ"
"ขอบคุณครับ เราควรดื่มให้อะไรดี?"
ข้าพเจ้าเลิกคิ้ว "จำเป็นต้องดื่มให้อะไรด้วยหรือ?"
ลูกค้าหัวเราะ "บาร์เทนเดอร์พูดเหมือนนักปรัชญา"
แล้วเราทั้งสามก็ดื่ม ขณะที่เข็มนาฬิกากระดิกเคลื่อนเข้าหาวันใหม่ ไม่มีใครร้องเพลง Auld Lang Syne แต่ข้าพเจ้าฮัมเพลงนั้นเบาๆ
เวลาผ่านมาทั้งปีจนได้ แต่ยังอีกสี่ชั่วโมงกว่าจะถึงเวลาปิดร้าน
สี่ชั่วโมงไม่ยาว แต่อะไรก็เกิดขึ้นได้ในเวลาไม่ยาวนี้
(สวัสดีปีใหม่ทุกคนครับ)
- 8
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
