5 ม.ค. 2024 เวลา 04:53 • นิยาย เรื่องสั้น

What if My Brother is Too Good?

by 十六月西瓜
1 / 5 ดาว
Not my cup of tea. ไม่ใช่สไตล์ที่เราชอบอ่าน
เป็นนิยายที่เน้นแต่ความรักหวานแสบไส้ มีแต่บทพระนางหลงเสน่ห์กันและกัน ไม่มีสาระอื่นใด
ตัวละครอื่นเป็นแค่ plot device อยากให้เกิดอะไรขึ้นก็ใส่มา หมดหน้าที่ก็จากไป ไม่มีความสำคัญใดๆ ไม่เอ่ยถึงอีก
นิยายมีศักยภาพที่จะไปได้สูงกว่านี้ เรื่องราวพัฒนาได้ดีกว่านี้ แต่ผู้เขียนจัดการไว้ให้เป็นแค่นิยายรักดาดๆ ไม่มีอะไรน่าประทับใจ
นางเอกที่อายุ 24 หลุดเข้าไปในนิยาย เป็นตัวประกอบหญิงอายุ 17 ที่ชะตาชีวิตรันทด เมื่อพบว่าตัวเองไม่ใช่ลูกแท้ๆ ของตระกูลเศรษฐี ก็มีอันต้องระเห็จออกจากบ้าน โดนนางเอกเดิมในเรื่องวางแผนให้ถูกขายไปบ้านนอก ไปแต่งงานกับผู้ชายสั่วๆ และตายตั้งแต่อายุน้อย
นางเอกที่หลุดเข้าไปในนิยายจึงตั้งใจจะเปลี่ยนแปลงชะตากรรมของตัวเอง ไม่ให้ตกอยู่ในสถานการณ์แบบนั้นอีก
โดยการ ... ประจบประแจงเกาะขาพี่ชาย (ไม่แท้) ของตัวเองไว้ เผื่อจะไม่ต้องออกจากตระกูลคนรวย ไม่ต้องใช้ชีวิตลำบากอีก
สุดท้ายพบว่า นางเอกเป็นลูกคนรวยอีกตระกูล ได้ใช้ชีวิตสบายเหมือนเดิม และรักกับพี่ชายไม่แท้ของตัวเอง จบอย่างมีความสุข ...
แบบนี้ก็ได้เหรอ ...
เนื้อเรื่องปูมาว่า นางเอกอายุ 24 เป็นดาราตัวประกอบเล็กๆ ในโลกปัจจุบัน ชีวิตลำบาก เป็นเด็กกำพร้า ต้องดิ้นรนกระเสือกระสนทำงานเอาชีวิตรอด เรียนไม่จบมัธยมปลายเพราะออกมาเป็นดาราเพื่อหาเงินเลี้ยงชีพซะก่อน
ถ้าคิดตามความเป็นจริง ผู้หญิงอายุ 24 ที่ต้องหาเลี้ยงตัวเองมา 7 ปี ทำงานมาสารพัดอย่าง ควรจะมีความสามารถ มีสติปัญญา มี EQ ที่ดี สามารถแก้ไขปัญหาต่างๆ ได้ด้วยตัวเอง สามารถคิดหาวิธีมีชีวิตต่อได้ด้วยตัวเอง ในโลกนิยายที่ตัวเองรู้เรื่องราวในนั้นล่วงหน้าก็ควรจะใช้ชีวิตได้อย่างสบายๆ มีทางเลือกทางรอดมากมายเพราะรู้เยอะกว่าคนอื่น
แต่ในนิยายคือเขียนให้สมองนางเอกกลายไปเป็นเหมือนเด็กวัยรุ่นมัธยมปลายจริงๆ ทำอะไรไม่วางแผน หาทางออกง่ายๆ ใช้ชีวิตไม่ระมัดระวัง หวาดกลัวว่าจะโดนนางเอกเดิมในเรื่องหลอกให้ถูกขายไปบ้านนอกอีก คือ เธอเป็นผู้ใหญ่กว่า แถมรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เธอจะไปกลัวแผนของเด็กวัยรุ่นทำไม? ทำไมไม่วางแผนซ้อนแผนจัดการ หรือหาทางออกที่ดีกว่าไปพลางๆ ระหว่างที่ยังไม่เกิดเหตุการณ์อะไรขึ้น
EQ ที่อ่อนด้อย IQ ที่จำกัดของนางเอก ทั้งหมดทั้งมวลทำเพื่อให้เกิดฉากอ้อนพี่ชาย ประจบพี่ชาย เกาะติดให้พี่ชายดูแลช่วยเหลือ จริงๆ ต้องใช้คำว่า "อ่อย" มากกว่า "อ้อน" ด้วยซ้ำ นางเอกที่เป็นผู้ใหญ่แล้วยังทำตัวใกล้ชิดผู้ชายแบบนั้น จะบอกว่าเพื่อให้เหมือนพี่ชายน้องสาวแท้ๆ มันก็ดูมากเกินคำว่าเหมาะสมไปเยอะ
เป็นนางเอกที่อ่านแล้วไม่รู้สึกอยากเอาใจช่วย รู้สึกนางเอกเป็นคนเห็นแก่ตัว เอาแต่ได้ และพร้อมเหยียบย่ำคนอื่นเมื่อตัวเองเหนือกว่า ตอนแรกนางเอกคิดตำหนินางเอกเดิม (นางร้าย) ว่าไม่ใส่ใจดูแลพ่อแม่ แม้พวกเขาจะจน แต่ก็เลี้ยงเธอมา 17 ปีนะ!
แต่ตัวนางเอกเองทั้งๆ ที่รู้ความจริง ก็ไม่คิดจะทำอะไรเพื่อครอบครัวนั้นเหมือนกัน แถมยังไม่อยากกลับไปอยู่ดูแลพวกเขาด้วย พยายามดิ้นรนเพื่อให้ได้อยู่บ้านรวยให้นานที่สุด นางเอกตำหนินางร้ายว่าใช้ฐานะลูกเศรษฐีทำให้ชีวิตเธอลำบาก แต่พอเธอได้ไปอยู่ครอบครัวที่รวยกว่า เธอก็ใช้อิทธิพลจัดการแย่งชิงบทของนางร้ายมาแบบง่ายๆ เหมือนกัน
นางเอกเป็นคนที่มองตัวเองเป็นเหยื่อ เป็นคนน่าสงสาร ชีวิตไม่ยุติธรรม โดนคนอื่นกลั่นแกล้ง แต่ถ้าตัวเองได้มีอำนาจวาสนาบ้าง ก็พร้อมทำตัวแย่ๆ กับคนอื่นเช่นกัน
ตัวละครอื่นที่เป็น plot device ก็ประดักประเดิดมาก
- ตัวพระรองจะปรากฎตัวออกมาเมื่อนางเอกเกิดอุบัติเหตุรถชน หรือจะโดนทำร้าย เพื่อมาช่วยพานางเอกออกจากสถานการณ์นั้น มีบทสนทนาเล็กน้อย แล้วก็หายไป
- แมวกับหมา ที่อยู่โผล่มาบอกว่าเอามาเลี้ยง มาจากไหนยังไม่รู้ที่มาที่ไป มีหน้าที่ทำให้นางเอกมีฉากจับแมวแล้วล้มลงไปกอดพระเอก จากนั้นก็ไม่มีบทบาทอีก มีเอ่ยถึงในอีกฉากว่าขอเอาไปด้วยเมื่อโดนไล่ออกจากบ้านเดิม แต่นางเอกไปอยู่หอที่มหาวิทยาลัยกับเพื่อน แล้วเอาหมากับแมวไปไว้ที่ไหน?? แต่ก็พูดถึงแค่ประโยคเดียวนั่นแหละ ไม่มีพูดถึงหรือมีบทอะไรอีก
- นางเอกเดิมที่เทิร์นโปรเป็นนางร้าย และพรรคพวกของเขา ค่อนข้างงงกับบทที่บอกว่า ไปอยู่กับบ้านจน ต้องดิ้นรนหาเงิน แล้วไปมีพรรคพวกเป็นอันธพาลมากมายตอนไหน เป็นเพื่อนกันได้ยังไง?? แต่ก็มีบทแค่ทำให้นางเอกประสบความลำบากเล็กน้อย แล้วก็หายไปอีกกลุ่มเช่นกัน
- ครอบครัวที่คิดว่าเป็นพ่อแม่จริงของนางเอก ที่เป็นคนจน มีอาชีพกวาดถนน มีบทบาทอยู่ 3 ฉาก หน้าที่สำคัญคือบอกว่า นางเอกไม่ใช่ลูกแท้ๆ เช่นกัน จบข่าว
- ครอบครัวคนรวยใหม่ ที่เป็นครอบครัวจริง ไม่ว่าจะท่านปู่ ลูกพี่ลูกน้องชาย แม่ที่อยู่ในโรงพยาบาลประสาท ทุกคนออกมาคนละ 1-2 ฉาก ในฉากที่อยากให้เกิดเรื่องราวใดๆ ขึ้น แล้วก็หายไป ไม่มีบทบาทต่อเนื่องอะไร
การดำเนินเรื่องก็สับสน ตอนแรกบอกว่าหลุดเข้าไปในนิยาย แต่ไหงในนิยาย มีผู้กำกับหนังและตัวหนังที่เหมือนในโลกความจริง มีเรื่องที่นางเอกรู้ว่าจะดัง และตั้งใจไป audition เพื่อให้ได้แสดงในเรื่องนั้นๆ ถ้าเป็นในนิยาย ก็ควรมีหนัง ละคร ของตัวเองที่ไม่เกี่ยวข้องกับโลกจริง ถึงจะสมเหตุสมผล
นางเอกเจออุบัติเหตุ รถโดนชน 2 รอบ แต่ไม่มีใครรู้ ที่บ้านไม่รู้เรื่องเลย ไม่มีใครสนใจ ไม่รู้จะใส่มาทำไม ใส่มาให้พระรองได้มีบทบาทแค่นั้นเหรอ??
สารภาพว่าตอนหลังๆ คือเลื่อนผ่านๆ ให้จบๆ มีบทไปออกรายการวาไรตี้เลี้ยงเด็ก ซึ่งไม่รู้จะมีทำไม
มีประเด็นขัดแย้งว่า พระเอกกับนางเอก เคยเป็นพี่น้องกันมาตั้ง 17 ปี กว่าจะรู้ความจริง มารักกันก็ดูไม่ดี มีคนขัดขวาง แต่ก็คลี่คลายไปแบบง่ายๆ และงงๆ
ถ้าหากชอบอ่านนิยายแนวรักหวานแหวว ไม่เน้นความสมจริง เน้นแต่พระนาง ฉากมองตากันสวีท น่าจะชอบเรื่องนี้ แต่ส่วนตัวชอบนิยายสไตล์นางเอกเก่งและแกร่ง มีสมอง หาทางออกในชีวิต หาทางเลี้ยงชีพด้วยตนเอง ไม่รอโชคชะตา ไม่พึ่งครอบครัว คิดเรื่องอื่นนอกจากความรัก แบบนางเอกเรื่อง จะรักใครก็รักไป หรือ กี่ภพกี่ชาติก็ยังเป็นเธอ พวกนั้นมากกว่า อ่านเรื่องนี้เลยรู้สึกไม่ค่อยถูกใจเท่าไหร่ รู้สึกว่าค่อนข้างเสียเวลา
โฆษณา