เปิดหน้าต่อไปและอ่านต่อไปจนจบ
:please mind the Book review
เริ่มต้นปีด้วยการอ่านหนังสือจบ 1 เล่ม นับเป็นของขวัญสำหรับเรา
ผู้ซึ่งดูเหมือนอ่านอะไรตลอดเวลาแต่ไม่จบสักอย่าง
เล่มที่อ่านจบเปิดปี 2567 นี้ ชื่อ “เปิดหน้าต่อไปและอ่านต่อไปจนจบ”
โดย กิตติศักดิ์ คงคา
สำนักพิมพ์13357 PUBLISHING (2565)
ซื้อที่ร้าน The Reader ถ. ทรงวาด ซึ่งไปครั้งแรกเมื่อ 29 ธ.ค.66
แล้วก็เดินทางไปย่านรามคำแหง อาร์ซีเอ บ้าน คาเฟ่ ฯลฯ
อ่านจบ 6 ม.ค. 66 ณ สวนหลวง ร.9
“เปิดหน้าต่อไปและอ่านต่อไปจนจบ”
เป็นรวมเรื่องสั้นที่ว่าด้วยชีวิตของผู้คนหลากหลาย
ในยามที่ชีวิตลำบากเจียนตาย แต่สุดท้ายแล้วทุกคนผ่านไปได้
จะด้วยความเชื่อ โชคชะตา การยอมรับ
หรือสัญญาณอะไรสักอย่างที่ทำให้เรารู้ว่า “ยังมีหน้าต่อไป”
เจ้าของเรื่องอาจรู้สึกว่ายวนอยู่ในความเจ็บปวด จนไม่รู้จะผ่านไปอย่างไร
แต่เมื่อถึงจุดหนึ่งที่ใจไปถึงจุดที่เหมือนจะสุดทางแล้ว หากมีอะไรบางอย่างสะกิดว่าไปต่อได้
เราจะไปต่อไหม
กิตติศักดิ์ เล่าเรื่องได้กระชับ จับใจในหลายบท
ทั้งที่เราคาดเดาได้ว่า กว่าจะมาถึงจุดจบแต่ละเรื่อง
เจ้าของเรื่อง/ผู้ถ่ายทอด น่าจะผ่านมาได้ “ไม่ง่าน”
ทั้งหมดอาจเป็นการระบาย
ส่งกำลังใจ
หรือเพียงรายงานว่า
“เราผ่านมาได้”
แต่จะไปต่ออย่างไร
ยังมีอีกหลายบทให้อ่านต่อไป
ในชีวิตจริง
มีหลายบทที่เราสะเทือนใจ
เห็นภาพชัดโดยเฉพาะผลพวงของโควิด
ที่ขวิดทั้งภาพฝันและจริงได้เจ็บแสบ
ขีวิตของคนทำงานที่เดินตามความฝันมากับอาชีพที่แทบจะเป็นไปได้
จนทำได้แล้ว จู่ๆ ก็ไม่มีโอกาสได้ทำอีก
จิตใจของแม่ค้าข้าวแกงที่เป็นแรงผลักดันให้แรงงานและผู้คนที่มีรายได้พอประทังชีวิต
ที่จู่ๆ ก็ไม่อาจแม้จะออกมาขายข้าวหรือหาข้าวกินเองได้ ทั้งที่เคยทั้ง “ขาย” และ “ให้”
พลังหล่อเลี้ยงชีวิตจิตใจคนเล็กๆ ให้ก้าวต่อไปในหนทางของตนเอง
โรคซึมเศร้าในใจ ความป่วยกายที่ไม่อาจหายได้ เรื่องราวในครอบครัวและสังคมที่เกินควบคุม ฯลฯ
ล้วนเชื่อมต่อถึงชีวิตของเราได้
ไม่แปลกใจที่ทุกเรื่องในหนังสือเล่มนี้ล้วนผ่านการคัดเลือกหรือได้รับรางวัลในโครงการต่างๆ
เรารู้สึกได้ว่าเป็นการคัดสรรจากชีวิตจริงของใครสักคนที่ตอบโจทย์ใครหลายๆ คน
ได้ชัดแจ่ม
นี่เป็นบางส่วนจากถ้อยคำในหนังสือที่เราประทับใจ
“การที่เราไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะเกิดอะไร แต่เราก็ยังอยากจะอยู่ต่อไป นี่แหละที่เรียกว่าความสวยงามของชีวิต” ย่า
(นิทานนกกระเรียน ตัวที่ 1,001 หน้า 51)
“ผมยังไม่ตาย และผมมีชีวิตอยู่เพื่อความสุขเล็กๆ แต่แสนยิ่งใหญ่แบบนี้เอง”
(69 เมตร หน้า 87)
“สำหรับผม การรักษาบาดแผลที่ดีที่สุดอาจจะหมายถึง
การไม่ทำอะไรกับมันสักอย่างเลย (จนกว่า 07.00 น. จะมาถึง หน้า 92)
“คุณอยู่ใต้ท้องฟ้า
ฝนตก...
.. แต่ไม่ได้ตลอดไป”
(นาฏกรรมสีฟ้าคราม (ฉบับสมบูรณ์) หน้า 167)
หวังว่าจะได้อ่านหน้าต่อไปในหนังสือเล่มต่อไปของนักเขียนท่านนี้ และอีกหลายคน
รวมถึงมีความสุขในหน้าต่อไปของชีวิตของตนเอง
สวัสดีปีใหม่ 2567
เราเพิ่งพูดคำนี้ได้เต็มใจในวันที่ 7 ของปี
ขอบคุณชีวิต
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
