ไม่มีอะไรใหญ่กว่าตัวตน และไม่มีอะไรที่เล็กกว่าตัวตน ทั้งหมดคือ “มายา”
ตัวตนมาจากความคิดของเราเอง “ ฉันคิด ฉันจึงมีอยู่” เมื่อไหร่ที่เราสามารถหยุดความคิดได้ ตัวตนก็จะไม่มี เมื่อไม่มีตัวตน ก็ไม่มีอะไรใหญ่กว่าหรือเล็กกว่า
ความคิดมันหลอกเรา มันบอกว่าเราคือเรา แยกออกต่างหากจากคนอื่นๆ เราต้องมาก่อน เราต้องยิ่งใหญ่ .... เราจึงมีความหยิ่งทะนง เมื่อเจอคนที่เราคิดเอาเองว่า มีฐานะทางสังคมด้อยกว่าเรา นั่นหมายถึงเรามีสิทธิ์ที่จะเสียมารยาทได้ ถึงแม้เป็นคนเหมือนกัน แต่ไม่เท่ากัน
ในทางกลับกัน เมื่อเราเจอคนที่เราคิดว่า เขามีฐานะทางสังคมเหนือกว่าเรา เรากลับด้อยค่าความเป็นคนเหมือนกัน ระหว่างเขากับเรา เขาเหนือกว่า และเราต้องยินยอมลดตัวตนของเราให้ต่ำกว่าเขา เราสูญเสียความเป็นตัวเราเอง และเรามีความยินดีในสิ่งนี้
การมีมารยาทต่อทุกคนคือสิ่งที่ต้องทำ ไม่ว่าคนคนนั้นจะมีฐานะทางสังคมเป็นอย่างไรก็ตาม ศักดิ์ศรีความเป็นคน มีอยู่เท่ากันเสมอ การรู้จักกาละและเทศะเป็นสิ่งสำคัญ และการให้เกียรติต่อผู้อื่นนั้น คือการถ่อมตนที่ดีที่สุด
ไม่ว่าเราจะสูงส่งในสังคมมากแค่ไหน สุดท้าย “ความตาย” มันพรากทุกอย่างออกจากเรา ไม่เหลือแม้แต่ความทรงจำของผู้คน
เราแค่เดินผ่านมาและผ่านไปในโลกนี้ ตัวตนอยู่ที่ไหนครับ นอกจากจะคิดเอาเอง
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
