9 ม.ค. เวลา 00:03 • นิยาย เรื่องสั้น

🫧เรื่องสั้น(จบในตอน)🫧

🚘เรื่อง...บังเอิญ🗺️
วันหยุดสุดสัปดาห์ผู้คนออกต่างจังหวัดเพื่อพักผ่อนหาบรรยากาศชิลล์กับลมกับฟ้า แล้วหน้าร้อนแบบนี้...ทะเลเนื้อหอมเสมอ🌤️🌊
คงไม่แปลกอะไรที่จะมีบางคนหรือหลายคนหลงเสน่ห์การเที่ยวคนเดียว ‘จริงใจ’สาวร่างเล็ก วัยเกือบสามสิบ ท่าทางคล่องแคล่ว แต่งตัวตามสไตล์ที่เธออยากแต่งในแต่ละวัน
เธอเป็นคนนึงที่ชอบการพาตัวเองไปเจอธรรมชาติในวันหยุด วันนี้เป็นวันเสาร์ที่ฟ้าปลอดโปร่ง เธอตื่นเช้าไล่หลังพระอาทิตย์เล็กน้อยพร้อมพุ่งตัวไปนั่งรับลมชมทะเลเกือบใกล้บ้านในยามสาย
เป้าหมายเดียวกับ ‘แมน’ หนุ่มมาดเข้มวัยเดียวกันที่รอวันพักชิลล์จากการทำงานมาผ่อนคลายที่ทะเล
รถทั้งสองคันมุ่งหน้าไปยังทะเลในเวลาไล่เลี่ยกัน...
ระหว่างทางคาเฟ่เปิดใหม่บรรยากาศมองเห็นวิวท้องฟ้า ภูเขาและคลื่น เรียงรายเหมือนมีเสียงเรียกให้เข้าไปอุดหนุน☕️🍰🍵🍡🍹🥞
‘แมน’ อดใจไม่ไหวเลี้ยวเข้าจอดคาเฟ่ที่มีกระจกรอบทิศภายในดูเย็นฉ่ำ แม้รถจะเยอะคนจะดูพลุกพล่านก็ตาม
เขาเข้าไปต่อแถวบริเวณหน้าเคาน์เตอร์เพื่อรอสั่งสักเมนูที่กำลังตัดสินใจระหว่างรอ...ไม่นาน ‘จริงใจ’ ก็มายืนข้างหลังและเงยหน้าเลือกสักเมนูเพื่อสั่งเช่นกัน (จริงๆเธอมีเมนูในใจแล้วหละ แต่ก็ดูเผื่อมีเมนูอื่นที่อาจน่าสนใจกว่า แต่คำตอบก็คือ ไม่มี!!!)
คนก่อนหน้า แมน สั่งเสร็จแล้วกำลังผละออกจากเคาน์เตอร์ เสียงเรียกเข้ามือถือของ แมน ก็ดังขึ้น!!! ด้วยความเกรงใจเขาจึงหันมาพยักหน้าให้จริงใจ เป็นการบอกด้วยภาษากายว่า “เชิญสั่งก่อนเลยครับ” แล้วเขาก็รับสายสำคัญนั้น
จริงใจ พยักหน้ารับเป็นการบอกด้วยภาษากายตอบกลับว่า “ขอบคุณค่ะ” พร้อมกับยิ้มตอบรับ
“คาปูชิโน่ร้อนแก้วนึง ขอแบบ takeaway นะคะ“
"ได้ค่ะ ทางเรามีน้ำตาลและไซรัปไว้บริการที่มุมด้านหลังซ้ายมือนะคะ“ พนักงานชี้แจงก่อนรับค่ากาแฟ ให้หมายเลขคิว และรับลูกค้าคนถัดไป
ซึ่งเป็นจังหวะพอดีกับที่ แมน วางสายและเดินมาสั่งเมนูที่เลือกได้แล้วกับพนักงาน
“ผมขอเป็น...ไอซ์อเมริกาโน่ ฮันนี่ เลมอน ครับ”
”ได้ค่ะ รอคิวนานหน่อยนะคะ วันนี้ลูกค้าเยอะจริงๆค่ะ“ พนักงานแจ้งกับแมนเพื่อคลายกังวล
ด้วยความที่เป็นวันหยุดและเป็นคาเฟ่ในระแวกสถานที่ท่องเที่ยว คนจึงเยอะกว่าวันทั่วไปและคนส่วนใหญ่ก็จะนั่งคลายเมื่อยจากการขับรถอยู่ที่คาเฟ่สักระยะก่อนเดินทางต่อ ทำให้ที่นั่งซึ่งมีจำกัดคนลุกนั่งกันเหมือนเก้าอี้ดนตรี
1
แมน พยายามกวาดสายตามองหาสักที่เพื่อขอนั่งคลายเบื่อจากการขับรถบ้าง ไม่มีที่ไหนว่างเลย ยกเว้นหนึ่งที่ติดกระจกมองเห็นวิวทะเลและท้องฟ้า แถมด้วยภูเขาชัดแจ่ม นั่นคือเก้าอี้ข้างสาวคนที่เขาพยักหน้าให้เธอสั่งก่อนนั่นเอง🫣
ด้วยความถูกชะตาตอนไหนไม่รู้...แมน ไม่ลังเลที่จะเดินไปขออนุญาตนั่งข้างๆเธอ...ฮิ้วววว😉
“ขอโทษนะครับ ตรงนี้มีคนนั่งรึยังครับ” แมนถามเธอตามมารยาททั้งๆที่มั่นใจว่าที่ตรงนี้ยังว่างอยู่สำหรับเขา
“ไม่มีค่ะ เชิญนั่งได้เลยตามสบาย” จริงใจ ตอบด้วยความยินดีและรอยยิ้มที่เป็นมิตร
แมน รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกเมื่อได้ยินเสียงและรอยยิ้มนั้นของ จริงใจ 😄 ทำให้เขาอยากคุยกับเธอ...
“มาเที่ยวคนเดียวหรอครับ” แมน เปิดประเด็นชวนคุย
“ใช่ค่ะ ขับรถเรื่อยๆอยากมาเจอทะเลสักหน่อย” จริงใจ ตอบด้วยอารมณ์สดใส
“ผมก็เหมือนกัน มาเจอทะเลแล้วสดชื่นดีนะครับ ยิ่งได้มองคลื่น มองฟ้า เพลิน ผ่อนคลายสุดๆเลย”
“ใช่ค่ะ ยิ่งได้ยินเสียงคลื่นด้วยแล้วรู้สึกหายเหนื่อยดีเลยค่ะ”
ระหว่างที่ทั้งสองกำลังคุยกันอย่างถูกคอ พนักงานในร้านเอ่ยเรียกสองคิวพร้อมกัน...
“คิวที่ 23, 24 ได้เครื่องดื่มแล้วค่ะ“
”ถึงคิวพอดีเลย ไปรับเครื่องดื่มก่อนนะคะ“ จริงใจพูดกับแมน พร้อมชูหมายเลขคิวให้ดู
”ของผมก็เหมือนกันครับ ถึงคิวพอดี“ พร้อมชูหมายเลขคิวให้ดูเหมือนกัน
ทั้งสองหัวเราะให้กันพร้อมเดินไปรับเครื่องดื่มของตัวเอง
”ขอตัวก่อนนะคะ“ จริงใจ กล่าวลา แมน เมื่อรับคาปูชิโน่ร้อนแล้ว
”ครับ ขับรถดีดีนะครับ“ แมน กล่าวลาพร้อมความห่วงใย แถมด้วยรอยยิ้มจากใจแต่ข้างในเสียดายที่ต้องจากกันตอนนี้แล้ว...
🌴เรื่องบังเอิญที่เกิดขึ้นจะบังเอิญไหม...โชคชะตาจะหาคำตอบมาให้ทั้งคู่🍃
__🦋
IG : windasharing
IG : winda_read_and_share (หนังสือมือสองอ่านเอง)
โฆษณา