ครูยาอาจารย์ เวลาท่านเล่าเรื่องราวอะไร ท่านมักบอกว่าอย่าเชื่อ เชื่อเลยก็มันคือคนโง่ ..ท่านบอกเล่าในสิ่งที่มองไม่เห็น เหมือนเราตาบอดหูหนวก มันไม่เคยเห็น ไม่เคยได้ยิน ไม่เคยได้สัมผัส .มันก็อุปโลกน์ไปเรื่อย เป็นอย่างนั้นอย่างนี้
..ท่านก็บอกว่า อย่าเชื่อ ..ทำไปให้เห็น ทำไปให้ถึง ..ทำไปให้เข้าใจในเรื่องราว ที่มองไม่เห็นนั้นแหละ นั่งหลับตา ปิดหูปิดตา ทำจิตให้ไร้ตัวตน ไม่มีกาย เหมือนคนที่ตายไปแล้ว วิญญาณทั้งหกไม่มี อารมณ์ไม่มี ..ทำให้มันได้ ท่านว่า ของง่ายๆ ง่ายนิดเดียวเอง ..นอกนั้นยากหมด
ก็เอาที่มันง่ายนิดเดียวนั้นแหละเอามาทำ ทำให้ไม่มีกาย ..เหลือแต่จิตดวงเดียว ..แล้วจิตก็จะค่อยรับรู้เรื่องนามธรรม ได้เห็นเพื่อนรอบกาย ตัวดำๆ บ้าง เปรตบ้าง .ส่งเสียงร้องโหยหวน เย็นยะเยือก แต่เวลาจิตสัมผัสเปรต .จิตผู้ที่มีทุกข์ เราจะได้รู้จักว่า มันทุกข์ทรมานขนาดไหนเมื่อไม่กาย ..ทำมันให้ได้ สัมผัสให้ได้ .ไม่ต้องมานั่งสงสัยให้อารมณ์มันอุปโลกน์ขึ้นมา..แล้วค่อยทบทวนเหตุผล ..เชื่อหรือไม่เชื่อ .
..เมื่อไปเรียนรู้สัมผัสเห็นได้แล้ว อย่าลืมหันมามองจิตตัว เมื่อไม่มีกาย จะเป็นอย่างรูปภาพที่จิตเราเห็นมั้ยหนอ..เห็นรูปภาพอย่างเดียวไม่พอ ต้องทำจิตสัมผัสรับทุกขเวทนาขอเค้าด้วย .ว่าทุกข์ทรมานอย่างไร แค่เห็นมันไม่พอหรอก ต้องเข้าไปสัมผัสให้ถึงความทุกข์ทรมานด้วย
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
